D.Van de Velde - 24/05/06.
Het hele verhaal vertellen…
In het interview met ACV-voorzitter Luc Cortebeeck in Visie van 5 mei werd hij ondervraagd over de discussie tussen de werkgevers en de socialistische vakbond naar aanleiding van uitspraken van de socialistische vakbondstop tijdens de 1 meivieringen.
Luc Cortebeeck zegt de meeste bedenkingen te steunen die op 1 mei naar voor werden gebracht door de ABVV-sprekers. Ondernemingen maken grote winsten, managers ontvangen hoge salarissen en opzeggingsvergoedingen terwijl de gewone man moet inleveren en ontslag vrezen.
De mensen zijn boos “en wij steunen hen in deze verontwaardiging”.
Wel erkent het ACV dat er een probleem is met de loonkosten die in België sneller stijgen dan in onze buurlanden. Maar de werkgevers moeten het hele verhaal vertellen, voegt Luc Cortebeeck er aan toe. Belgische bedrijven investeren ook veel minder in onderzoek of de vorming van hun medewerkers dan in onze buurlanden. L. Cortebeeck zegt de heftige reacties van het VBO en UNIZO daarom moeilijk te begrijpen.
Hinderpalen voor het komende interprofessioneel akkoord.
Na de grote vakantie gaan de onderhandelingen voor een interprofessioneel akkoord opnieuw van start en blijkbaar willen de werkgevers, net zoals in 2004, met forse uitspraken de vakbeweging vooraf reeds in het defensief dwingen. In een gesprek met De Standaard (13 mei) sprak de voorzitter ook zijn vrees uit voor het komende najaarsoverleg. Hij noemt in de krant drie hinderpalen voor een geslaagd interprofessioneel akkoord : het reeds genoemde ongenoegen over de managerslonen, de trage uitvoering van bepaalde maatregelen uit het generatiepact en de wervenpolitiek van de regering Verhofstadt die als een olifant in een porseleinwinkel door het sociaal overleg loopt.
Visie…
L. Cortebeeck verwijt de eerste minister ook een gebrek aan visie op de sociaal-economische problematiek. De regering is blij dat de werkgelegenheid opnieuw wat toeneemt. Maar “we praten nu over een aantal duizenden jobs terwijl er vele tienduizenden nodig zijn om de langdurig werklozen en de slachtoffers van herstructureringen en sluitingen hoop op een toekomst te geven.” “Het ACV zal blijven luisteren naar wat de mensen bezighoudt en daarop zijn programma afstemmen” besluit de ACV-voorzitter het interview. Als de analyse van Cortebeeck correct is, gaan we een hete herfst tegemoet. We rekenen er op dat het ACV zijn militanten en leden zal informeren én mobiliseren om zo nodig actie te voeren.
Luc Cortebeeck in Visie van 26 mei 2006:
“Vele ondernemingen maken verblindende winsten. Zelf eigenen topmanagers zich overdreven vergoedingen toe.” “De fiscaliteit en de sociale zekerheid steunt nog teveel op arbeid, te weinig op andere inkomens. We hebben teveel werklozen, en- er zijn opnieuw meer armen, anderhalf miljoen in België. Teveel kort- en laaggeschoolden vallen uit de boot. De inburgering van nieuwkomers loopt nog moeizamer dan in andere landen.”
(Volledige tekst van dit artikel te krijgen op eenvoudige aanvraag...)
zondag, november 26, 2006
NOG MEER FLEXIBILITEIT IN DE AUTOMOBIELINDUSTRIE.
Van de Nationale belangengroep LBC-NVK-metaal ontvingen we een tekst, waarin verklaard wordt:
“Het princiepsakkoord voor de voertuigenindustrie dat op 29 mei werd afgesloten door Agoria, ACV-metaal en ABVV-metaal is voor de militanten van LBC-NVKmetaal onaanvaardbaar”.
“Ze wensen dat dit protocol niet wordt omgezet in een wijziging van de sociale wetgeving.”
“Reeds verschillende malen heeft LBC-NVK zich uitgesproken tegen tijdssparen en tegen nog meer flexibiliteit.”
Vele propagandisten, militanten en syndicale afgevaardigden uit andere centrales en
verbonden hebben ons reeds hun verontwaardiging over het protocolakkoord
uitgesproken, inzonderheid over het tijdssparen en de onbeperkte flexibiliteit.
DE ARBEIDSWET VAN 1971 OVER DE ARBEIDSDUUR MAG NIET TERUG
VERSLECHTEN!
Wat lezen we in het Protocolprinciepsakkoord?
“Om het systeem te realiseren moet het wettelijk kader gecreeërd worden die het moet mogelijk maken
1) de arbeidsduur te spreiden over maximum zes jaar
2) de weekgrens te verhogen met maximum acht uur tot maximum achtenveertig uur
3)de daggrens te verhogen met maximum twee uur tot maximum tien uur.”
4) Deze formuleringen spreken voor zichzelf!
“Het princiepsakkoord voor de voertuigenindustrie dat op 29 mei werd afgesloten door Agoria, ACV-metaal en ABVV-metaal is voor de militanten van LBC-NVKmetaal onaanvaardbaar”.
“Ze wensen dat dit protocol niet wordt omgezet in een wijziging van de sociale wetgeving.”
“Reeds verschillende malen heeft LBC-NVK zich uitgesproken tegen tijdssparen en tegen nog meer flexibiliteit.”
Vele propagandisten, militanten en syndicale afgevaardigden uit andere centrales en
verbonden hebben ons reeds hun verontwaardiging over het protocolakkoord
uitgesproken, inzonderheid over het tijdssparen en de onbeperkte flexibiliteit.
DE ARBEIDSWET VAN 1971 OVER DE ARBEIDSDUUR MAG NIET TERUG
VERSLECHTEN!
Wat lezen we in het Protocolprinciepsakkoord?
“Om het systeem te realiseren moet het wettelijk kader gecreeërd worden die het moet mogelijk maken
1) de arbeidsduur te spreiden over maximum zes jaar
2) de weekgrens te verhogen met maximum acht uur tot maximum achtenveertig uur
3)de daggrens te verhogen met maximum twee uur tot maximum tien uur.”
4) Deze formuleringen spreken voor zichzelf!
LOONMATIGING??
Redactie Beweging
De cijfers van de inkomens van de CEO’s en van de bedrijfswinsten zijn sprekend.
In 2005 stegen de bedrijfswinsten met 31 % gemiddeld ( 100 beursgenoteerde bedrijven).
De dividenden met 21 %.
De inkomsten van de CEO’s met 12 %.
Dan spreken we nog niet over de buitensporige ontslagpremies voor hogere directieleden.
De loonlastenverlaging voor werkgevers sinds 2001 liep op tot 20,228 miljard Euro en bedreigt uiteindelijk de sociale zekerheid. Toch gaat het volgens het VBO (Verbond van Belgische Ondernemingen) slecht!
“Het moet slecht gaan, omdat bij zoveel goed nieuws neoliberale economisten geen woestijn meer vinden om in te prediken, omdat politici zo geen anti-sociale hervormingen verkocht krijgen en omdat werkgeversorganisaties en commentaarschrijvers dan nog moeilijk looningrepen en lastenverlagingen verkocht krijgen.”, aldus Luc Cortebeeck in zijn toespraak op Rerum Novarum.
De groep van 10 (patroons + vakbonden) doet een aanbeveling aan de sectoren, die dat nog niet gedaan hebben, om in het kader van het IPA 2007-2008 te onderhandelen over een correctiemechanisme om eventuele loonafwijkingen te vermijden.
Een verkeerd signaal. Koopkracht Belg daalt al 10 jaar…
De reacties van de militanten en de werknemersbeweging op de gepubliceerde cijfers hebben Pieter Timmermans, de patroon van de patroons van het VBO, verbaasd.
In De Standaard van 7 juni 2006 haalt hij fel uit naar de vakbondsleidingen van ACV en ABVV. Hij heeft het over”het populistisch discours over toplonen van de managers en de superbedrijfswinsten” en twijfelt “aan de bereidheid van de vakbonden om in het najaar naar een sociaal akkoord met loonmatiging te gaan”.
Blijkbaar is de winsthonger voor sommigen nog niet genoeg.
Onder dreiging van sluitingen en delocalisaties in het kader van de liberale vrije markt gaat men in patronale kringen nu zover aan te dringen op loonmatiging en zelfs looncorrecties naar beneden toe voor de werknemers. Ook de indexkoppeling wordt ter discussie gesteld.
Dit is ons inziens volledig onverantwoord en is zuivere chantage.
Het trekt bovendien een spiraal van verarming op gang.
Vergeten we overigens niet dat de reële koopkracht van de Belg al 10 jaar daalt (studie van het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de Verbruikersorganisatie OIVO en het Observatoire du Crédit et de l’Endettement).
De kloof tussen arme en rijke consumenten wordt groter. Uit een analyse van de evolutie van de index van de consumptieprijzen blijkt dat de prijzen de afgelopen 10 jaar gestegen zijn met 19%.
We durven er dan ook op rekenen dat de onderhandelaars van ACV en ABVV samen hieruit de
nodige en onvermijdelijke consequenties zullen trekken. Waarom niet een vermogensbelasting op de grootste fortuinen? Dit was toch de beslissing van het laatste ACV-congres!
De cijfers van de inkomens van de CEO’s en van de bedrijfswinsten zijn sprekend.
In 2005 stegen de bedrijfswinsten met 31 % gemiddeld ( 100 beursgenoteerde bedrijven).
De dividenden met 21 %.
De inkomsten van de CEO’s met 12 %.
Dan spreken we nog niet over de buitensporige ontslagpremies voor hogere directieleden.
De loonlastenverlaging voor werkgevers sinds 2001 liep op tot 20,228 miljard Euro en bedreigt uiteindelijk de sociale zekerheid. Toch gaat het volgens het VBO (Verbond van Belgische Ondernemingen) slecht!
“Het moet slecht gaan, omdat bij zoveel goed nieuws neoliberale economisten geen woestijn meer vinden om in te prediken, omdat politici zo geen anti-sociale hervormingen verkocht krijgen en omdat werkgeversorganisaties en commentaarschrijvers dan nog moeilijk looningrepen en lastenverlagingen verkocht krijgen.”, aldus Luc Cortebeeck in zijn toespraak op Rerum Novarum.
De groep van 10 (patroons + vakbonden) doet een aanbeveling aan de sectoren, die dat nog niet gedaan hebben, om in het kader van het IPA 2007-2008 te onderhandelen over een correctiemechanisme om eventuele loonafwijkingen te vermijden.
Een verkeerd signaal. Koopkracht Belg daalt al 10 jaar…
De reacties van de militanten en de werknemersbeweging op de gepubliceerde cijfers hebben Pieter Timmermans, de patroon van de patroons van het VBO, verbaasd.
In De Standaard van 7 juni 2006 haalt hij fel uit naar de vakbondsleidingen van ACV en ABVV. Hij heeft het over”het populistisch discours over toplonen van de managers en de superbedrijfswinsten” en twijfelt “aan de bereidheid van de vakbonden om in het najaar naar een sociaal akkoord met loonmatiging te gaan”.
Blijkbaar is de winsthonger voor sommigen nog niet genoeg.
Onder dreiging van sluitingen en delocalisaties in het kader van de liberale vrije markt gaat men in patronale kringen nu zover aan te dringen op loonmatiging en zelfs looncorrecties naar beneden toe voor de werknemers. Ook de indexkoppeling wordt ter discussie gesteld.
Dit is ons inziens volledig onverantwoord en is zuivere chantage.
Het trekt bovendien een spiraal van verarming op gang.
Vergeten we overigens niet dat de reële koopkracht van de Belg al 10 jaar daalt (studie van het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de Verbruikersorganisatie OIVO en het Observatoire du Crédit et de l’Endettement).
De kloof tussen arme en rijke consumenten wordt groter. Uit een analyse van de evolutie van de index van de consumptieprijzen blijkt dat de prijzen de afgelopen 10 jaar gestegen zijn met 19%.
We durven er dan ook op rekenen dat de onderhandelaars van ACV en ABVV samen hieruit de
nodige en onvermijdelijke consequenties zullen trekken. Waarom niet een vermogensbelasting op de grootste fortuinen? Dit was toch de beslissing van het laatste ACV-congres!
STUDIEDAG VAN 21 APRIL TE BRUSSEL
NABESCHOUWINGEN DOOR ENKELE MILITANTEN.
VOOR EEN BETERE BESCHERMING VAN DE SYNDICALE AFGEVAARDIGDEN, DE LEDEN ONDERNEMINGSRAAD EN CPBW.
Na de studiedag voor een betere bescherming tegen ontslag van syndicale afgevaardigden van 21 april jongstleden, ingericht door het ACV-verbond Brussel, spraken we met vijf aanwezige militanten, afgevaardigden: Leen, Rosa, Ludo, Roger en Pierre. We vroegen hen naar hun reacties na de studiedag en vooral naar hun mening over de inhoud ervan.
De beoordeling door deze vijf militanten was nagenoeg éénsluidend:
- Een studiedag voor vrijgestelden en delegees als deze van 21 april is een fantastisch leerrijk en stimulerend initiatief. Dit is het
des te meer wanneer het gaat om een onderwerp zoals de bescherming
tegen ontslag. Het verder blijvend functioneren van de
vakbond staat hiermee immers op het spel. - Een gelijke bescherming van afgevaardigden in de syndicale delegatie, ondernemingsraad en comité voor preventie is absoluut noodzakelijk. De syndicale afgevaardigden vervullen een strijdende
en beschermende rol naar de werknemers toe. Zij verzamelen
de eisen, verdedigen de werknemers individueel en collectief ten
overstaan van de directie, onderhandelen en leiden eventuele
acties. Zij steken het meest hun nek uit en nemen als dusdanig
de grootste risico’s. Zij verdienen dan ook minstens een gelijke
bescherming als de andere afgevaardigden tegen ontslag. - Een verplichte en afdwingbare reïntegratie in het bedrijf na
een gunstige uitspraak van de rechtbank is onontbeerlijk. Recht is
recht en moet ook door de patroons geëerbiedigd worden. De
rechtbank moet in de mogelijkheid zijn de werkgevers te verplichten.
Als zij dat weten zullen zij immers minder gemakkelijk
tot ontslag overgaan. Nu zijn de werkgevers zich er al te goed van
bewust dat ze toch van de delegee vanaf kunnen komen ook als
deze laatste recht in zijn schoenen staat. Natuurlijk moet de betrokken
afgevaardigde – na al wat er eventueel al gebeurd is met
hem of haar in de onderneming- zelf bereid zijn gereïntegreerd te
worden en opnieuw te functioneren in het bedrijf. - Dwangsommen zijn duidelijk een aangewezen middel om
onredelijke patroons te verplichten de afgevaardigde weer binnen
te nemen. - In Frankrijk, Nederland en Italië bestaat er een betere juridische
regeling: een onrechtmatige afdanking is daar “nietig”. Zo
kunnen de werkgevers zich niet zomaar ontdoen van een werknemersafgevaardigde.
Waarom kan dit bij ons niet?
Het is zonneklaar dat syndicale afgevaardigden vaak het slachtoffer
zijn van discriminatie. De wet op de anti-discriminatie kan een
middel zijn om delegees te verdedigen en biedt misschien een
oplossing. - Het probleem van de bescherming van de syndicale afgevaardigden
is een nationaal probleem. Dat kan niet afdoende worden
opgelost per sector. Een aanpassing van de wet is noodzakelijk.
Het bewustmaken van de syndicale achterban is voor elke delegee
en voor gans de vakbond een essentiële taak, een strijdbare
achterban is immers van levensbelang voor een goede syndicale
werking. Maar dit sluit de noodzaak van een juridisch sluitende
bescherming niet uit. Beide zijn essentieel. - Toch mogen we niet vergeten dat gans deze mobilisatie rond
dit hete hangijzer nu opnieuw begonnen is rond de schandalige
afdanking van Maria Vindevoghel. De centrale eis moet in eerste
instantie blijven dat Maria terug moet in dienst genomen worden.
Maria heeft enkel haar taak als lid van CPBW en syndicale
afgevaardigde vervuld, zij moet in de eerste plaats in staat gesteld
worden dit werk weer op te nemen. Daar moet alles voor gedaan
worden.
Met dank aan en met waardering voor Leen, Rosa, Ludo, Roger
en Pierre die elk stuk voor stuk geëngageerde militanten zijn en
met zorg en overtuiging op onze vragen geantwoord hebben.
Paul Vanhooren
ACV-CONGRES
Redactie Beweging
19–21 OKTOBER 2006
De titel van het ACV-congres mag er best zijn. “Voluit!” klinkt behoorlijk strijdbaar en “Solidariteit” is de kern van ons syndicaal werk en zal nodig zijn indien we voluit willen gaan voor een betere toekomst voor werknemers. Het eerste ontwerp van krachtlijnen vinden we in ACV- Vakbeweging van 10 juni 2006. Deze krachtlijnen zijn het resultaat van een eerdere bespreking van de congrestekst in de verschillende ACV-organisaties.
INLEIDING
In de inleiding (Een toekomst voor iedereen, blz. 3-6) lezen we dat het ACV meer dan ooit de keuze wil maken voor een solidaire samenleving en dat wij als vakbeweging hierin “roerganger” zijn, dus een belangrijke en leidende rol spelen. OK zo!
Verder lezen we maar wàt graag dat het ACV kiest voor het risico van het offensief en daarom in dit congres eigen, toekomstgerichte, gedurfde voorstellen lanceert.
De vraag is of deze belofte wordt waargemaakt in de verdere krachtlijnen.
Lanceert men inderdaad offensieve voorstellen en initiatieven?
Kunnen die voorstellen dan inderdaad leiden tot een reële vooruitgang voor werknemers?
Voor een antwoord op die vragen overlopen we de thema’s en halen we er enkele krachtlijnen uit. Verder in de inleiding vernemen we dat het opbouwen van een solidair syndicalisme een “zorgvuldige democratische voorbereiding van onderuit” vraagt.
Uiteraard zijn we het hier helemaal mee eens. We vragen ons wel af of deze democratische voorbereiding dan enkel van belang is...
(Volledige tekst van dit artikel te krijgen op eenvoudige aanvraag...)
Voluit!
Voluit voor vermogensbelasting op de grote fortuinen!
Voluit voor loonsverhoging en tewerkstelling in IPA!
Voluit voor volwaardige tewerkstelling en tegen lastenverlagingen, deze cadeaus aan de patroons!
Voluit voor ernstige verbeteringen in de 1° pijler sociale zekerheid en voor het kiwi-model
Voluit in de strijd tegen flexibiliteit
Voluit voor een Europees en wereldwijd basissyndicalisme
Als we van deze elementen strijdpunten willen maken, zal een betere bescherming van de delegees meer dan nodig zijn!
BOEKBESPREKING
VLAAMS BELANG IS NIET
‘DE PARTIJ VAN DE KLEINE MAN‛
Het Vlaams Belang haalt veel proteststemmen binnen omdat het zich profi leert als ‘de partij van de gewone Vlamingen, van de kleine man, van de zwaksten in onze samenleving: de werklozen, de minimumtrekkers, de senioren met een klein pensioentje’.
Maar na het Economisch Congres van de partij in november 2005 schreef de beurskrant De Tijd: ‘Het kan niet worden ontkend dat de partij aan de werkmens minder lekkers te bieden heeft dan aan de bazen. De partij biedt de bedrijven alles waar ze van dromen: lastenverlagingen, een ontvette overheid en minder machtige vakbonden.’
Norbert Van Overloop zocht het uit en schreef ‘Wiens Belang? Het Vlaams Belang over inkomen, werk, pensioenen’.
Dit boek neemt het protest van de Vlaams Belang-kiezer ernstig. Het gaat ervan uit dat een groot deel van de aanhang van het Belang te winnen is voor een eerlijke, solidaire en sociale maatschappij. Maar het beschrijft ook de sociale puinhoop waarin een Vlaams Belang-regering Vlaanderen zou herscheppen.
In een voorwoord op het boek schreef Ferre Wyckmans, Algemeen Secretaris van de christelijke bediendevakbond LBC-NVK, het volgende.
“De schaamteloosheid waarmee het Vlaams Belang beweert de verdediger te zijn van ‘de kleine man’ (vrouwenrechten is al helemaal geen Vlaams Belang-onderwerp) is de volgende fase, waarmee we opnieuw in de verdediging worden gedwongen. De slogan van enkele jaren geleden ‘staken schaadt, werken baat’, appelleerde nog op het steeds sluimerende gevoel dat wie moeilijkheden maakt, het verkerft bij de werkgever. In tijden van job- en inkomensonzekerheid loert de kans op het gedijen van dit soort ideeën om elke herstructureringshoek. Een strijdbare vakbeweging heeft de opdracht om deze trend te counteren. Het sociaal-economisch programma van het Vlaams Belang verdraagt geen enkele toets met de basisvisie van de vakbonden. Of het nu over arbeid, inkomen, fi scaliteit, sociale zekerheid gaat, steeds weer zijn de Vlaams Belang-stellingen een aanslag op wat werknemers en hun organisaties aan echte belangen te verdedigen hebben. (...) Het is de pijnlijke verdienste [van dit boek] dat het wat het Vlaams Belang echt aan stellingen en standpunten heeft, voor zich laat spreken. Spraakmakend dus in de letterlijke betekenis van het woord. Ontluisterend dus en daarom bruikbaar voor al diegenen die er belang bij hebben dat het Vlaams Belang niet aan welke macht dan ook kan deelnemen. Dat zijn in de allereerste plaats de werknemers, hun belangen worden in geen enkel geval gediend door het Vlaams Belang. Al wat dienstig is om dat duidelijk te maken, is waard dat het verspreid wordt. Het zal niet volstaan, maar het kan helpen.”
Norbert Van Overloop,
Wiens Belang? Het Vlaams Belang over inkomen, werk, pensioenen,
168 blz., 12,5 euro.
Je kan het boek “Wiens Belang” bestellen aan KWB-voordeelprijs: 10 euro, verzending inbegrepen. Stuur een kaartje of mail je bestelling door naar RAAK-Belang, Lakensestraat 76, 1000 Brussel,
raak@kwb.be.
Het boek wordt jou opgestuurd, samen met de factuur.
BOEKBESPREKING
EEN MAN MET EEN MISSIE: GEROEPEN DOOR DE PARTIJ,
HET HOF EN HET ACW
In het voorjaar publiceerde Wilfried Martens ‘De memoires: luctor et emergo’. In mei was het boek al aan een derde druk toe. W. Martens is natuurlijk niet de eerste de beste. Niemand is langer eerste minister geweest. Hij stond aan het roer van 1979 tot en met 1992. En sindsdien is hij niet uit de politieke actualiteit verdwenen. Op dit moment is hij nog altijd voorzitter van de Europese Volkspartij (EVP). Dat zo iemand wat te vertellen heeft, staat buiten kijf.
Jef Houthuys
Het is onbegonnen werk om de vele passages over Houthuys in dit kort bestek weer te geven, het zijn er indrukwekkend veel en ze zijn allemaal uitermate lovend. Ter illustratie: Jef was ‘een verlichte geest’, ‘ een moedige syndicale realpolitiker en zegde al het mogelijke in het werk te stellen om mijn regering te ondersteunen’ (p. 248), ‘Via Fons (Verplaetse) wist ik dat hij bereid was een sociaal verantwoord herstelprogramma door te drukken, zelfs tegen zijn eigen achterban in als dat nodig was. Beter dan wie ook onderkende hij dat onverschilligheid en gebrek aan inzicht en moed een groot gevaar vormen voor onze welvaartsstaat’ (p. 328).
Jef was lang bereid om de regeringsmaatregelen aan ‘zijn mensen’ te verkopen.
Ook Jef had hogere belangen te dienen. Samen met Verplaetse, Detremmerie en Martens bracht hij soms een weekend door in Poupehan (p 327-334). Omdat de besluitvormingsmechanismen in het land onmachtig waren gebleken en de parlementaire democratie zich zelf buiten spel had gezet, moesten enkele moedige mannen het voortouw nemen. De welvaartsstaat, de algemene welstand moest behouden worden, maar dat kost inspanningen, desnoods offers. W. Martens schrijft dat ze in “de geest van kardinaal Cardijn” handelden. “We wilden geen angst of verdriet veroorzaken bij wat wij ‘de kleintjes’ noemden, het deel van de bevolking dat met een...
(Volledige tekst van dit artikel te krijgen op eenvoudige aanvraag...)
Wilfried Martens, De memoires: luctor et emergo,
Tielt : Lannoo, 2006,
936 p. (49,95 e),
Jef Mariën.
CARITAS EN BLOEDWRAAK.
WILFRIED MARTENS OVER:
Leo Tindemans
“De slechtste mens die ik heb gekend.”
Herman Van Rompuy
“Totaal mislukt als voorzitter.” “Wij kenden tussen ons beiden lange periodes van strijd, onenigheid en stilzwijgen. Na de verkiezingen van 2003 spraken we voor het eerst sinds lange tijd. Herman zei nadien aan Knack dat ik op het lijstje stond van de mensen met wie hij zich nog voor zijn dood wilde verzoenen.”
Marc Van Peel
“In verband met Miet Smet en de Europese lijst moest hij slechts uitvoeren wat anderen hem hadden opgedragen. Hij gaf blijk van zo weinig inzicht en mensenkennis dat ik haast medelijden met hem kreeg.”
Theo Lefèvre
“Theo Lefèvre zei dat hij iedere dag literatuur las, maar iedereen wist dan ook dat hij zijn dossiers niet las.”
Jean-Luc Dehaene
“Amper twee maanden vóór zijn informateurschap in 1992 hadden we afgesproken dat noch ik noch Jean-Luc zich nog actief zou opstellen in de huidige fase van de politiek.”
Johan Van Hecke
“Hij was enorm getalenteerd, maar hij was onstandvastig. Daarom heb ik eens een beeld op hem toegepast dat de Italianen alleen maar gebruiken voor vrouwen: la donna è mobile.”
Marc Eyskens
“Het is in de Wetstraat niet eens een paradox dat Eyskens, de meest begaafde van alle Belgische politici, sporadisch een neiging tot zelfvernietiging vertoont.”
BEZOEK AAN PALESTINA
Omer Mommaerts
Maria Vindevoghel
Zes ACV’ers, die actief zijn in de werkgroep ‘Internationale Solidariteit’ van het ACV-verbond Brussel-Halle-Vilvoorde, namen het initiatief naar Palestina te gaan begin april 2006.
Zij wilden vooral gaan zien en luisteren, en zo hun solidariteit met een lijdend en strijdend Palestijns volk betuigen. Al enkele jaren wordt het thema ‘Neen aan de Oorlog’ in de werkgroep besproken. In dat kader zijn ook al syndicalisten naar Irak geweest en doet men actief mee aan de manifestaties elke vrijdag tussen 17 en 18 uur aan de Beurs tegen de bezetting van Palestina. Israël en Palestina zijn samen niet groter dan België en tellenin totaal 10 miljoen inwoners. Offi cieel wordt 78 % ingenomen door Israël met 6 miljoen inwoners en 22% door Palestina met 3,5 miljoen inwoners verdeeld over een klein stukje Gazastrook aan de Middellandse Zee en het grotere Westbank (ook Cisjordanië of Westelijke Jordaanoever genoemd). Palestina telt slechts 895.000 werknemers, maar je moet weten dat bijna 50% van de bevolking jonger is dan 16 jaar.
De geschiedenis van een bezetting Al tijdens de kolonisatie door de Britten hadden Joden uit Centraal- en Oost-Europa, als reactie op het heersend antisemitisme in de tweede helft van de 19° eeuw en zeker tussen de twee wereldoorlogen, het plan opgevat ‘een Joodse staat’ op te richten in ‘het Beloofde Land’ (ook Zion genaamd’) Palestina. De theorie wordt zionisme genoemd en past in de gangbare logica van ‘zuivere natiestaten’ destijds in Europa. Na de holocaust met 6 miljoen Joodse doden in de Tweede Wereldoorlog wordt in 1947 door de pas in ’45 opgerichte VN (Verenigde Naties) het verdelingsplan goedgekeurd dat 55% voorziet voor een Joodse staat en 45% voor een Arabische staat én een internationaal statuut voor Jeruzalem. Dit alles onder voorwaarde dat de bevolking er mee zou instemmen.
(Volledige tekst van dit artikel te krijgen op eenvoudige aanvraag...)
Maria Vindevoghel
Zes ACV’ers, die actief zijn in de werkgroep ‘Internationale Solidariteit’ van het ACV-verbond Brussel-Halle-Vilvoorde, namen het initiatief naar Palestina te gaan begin april 2006.
Zij wilden vooral gaan zien en luisteren, en zo hun solidariteit met een lijdend en strijdend Palestijns volk betuigen. Al enkele jaren wordt het thema ‘Neen aan de Oorlog’ in de werkgroep besproken. In dat kader zijn ook al syndicalisten naar Irak geweest en doet men actief mee aan de manifestaties elke vrijdag tussen 17 en 18 uur aan de Beurs tegen de bezetting van Palestina. Israël en Palestina zijn samen niet groter dan België en tellenin totaal 10 miljoen inwoners. Offi cieel wordt 78 % ingenomen door Israël met 6 miljoen inwoners en 22% door Palestina met 3,5 miljoen inwoners verdeeld over een klein stukje Gazastrook aan de Middellandse Zee en het grotere Westbank (ook Cisjordanië of Westelijke Jordaanoever genoemd). Palestina telt slechts 895.000 werknemers, maar je moet weten dat bijna 50% van de bevolking jonger is dan 16 jaar.
De geschiedenis van een bezetting Al tijdens de kolonisatie door de Britten hadden Joden uit Centraal- en Oost-Europa, als reactie op het heersend antisemitisme in de tweede helft van de 19° eeuw en zeker tussen de twee wereldoorlogen, het plan opgevat ‘een Joodse staat’ op te richten in ‘het Beloofde Land’ (ook Zion genaamd’) Palestina. De theorie wordt zionisme genoemd en past in de gangbare logica van ‘zuivere natiestaten’ destijds in Europa. Na de holocaust met 6 miljoen Joodse doden in de Tweede Wereldoorlog wordt in 1947 door de pas in ’45 opgerichte VN (Verenigde Naties) het verdelingsplan goedgekeurd dat 55% voorziet voor een Joodse staat en 45% voor een Arabische staat én een internationaal statuut voor Jeruzalem. Dit alles onder voorwaarde dat de bevolking er mee zou instemmen.
(Volledige tekst van dit artikel te krijgen op eenvoudige aanvraag...)
Woorden die Spreken
OPUS DEI
“Opus Dei is een relatief kleine, maar sterke en machtige lobby.
Ik kan zeggen dat die organisatie nog altijd in een wat troebele sfeer van geheimzinnigheid
baadt, erg conservatief is en strikt hiërarchisch denkt.
Dat Opus Dei een modernisering van kerkelijke standpunten tegenwerkt, bijvoorbeeld over homosexualiteit,
is jammer.”
Guido Vos, voorzitter van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad, in Knack 10/5/06.
“Voor mij is het Opus Dei één van de honderddrieëntwintig nieuwe katholieke bewegingen die door het Vaticaan zijn erkend. De perceptie bestaat dat het gedaan is met de Kerk. Maar er is een nieuwe dynamiek binnen de Kerk op gang gekomen, met bewegingen als het Opus Dei, de Sint-Egidiusgemeenschap, de Charismatische Vernieuwing, Focolare…Maatschappelijk gezien zijn ze doorgaans caritatief en conservatief van inslag. Het Opus Dei zit in dat opzicht helemaal aan de rechterkant van het spectrum. Ze zijn vooral geïnteresseerd in hoogopgeleide mensen die machtsposities bezetten in de media, de academische wereld en de politiek.”
Remi Verwimp, priester en drijvende kracht achter de Werkgroep Theologie en Maatschappij, in Knack 10/5/06.
MEDIA
“Wie niet ziet dat het mediaklimaat in de voorbije pakweg vijftien jaar exponentieel commerciëler is geworden, heeft allicht een verre ruimtereis gemaakt. Die evolutie verhoogde ontegensprekelijk ook de bedrijfseconomische druk op de redacties. Een uitloper daarvan is trouwens de voortschrijdende concentratie in de mediasector, zowel nationaal als internationaal: nieuwsmedia gaan almaar meer op in grote, machtige conglomeraten, en zien zich meer en meer bedreigd in hun autonomie en identiteit.”
Pol Deltour en Marc Van de Looverbosch,
resp. nationaal secretaris en voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Journalisten, in MO 21/4/06.
BELASTINGEN
“Veel belastingsambtenaren in Antwerpen voelen zich gefrustreerd. Ze kunnen geen fair werk meer leveren. Geen wonder dat zelfstandigen in Antwerpen gemiddeld nog geen 10 000 € aangeven. Er zijn maar vijf controleurs voor een doorgedreven fi scale controle van alle zelfstandigen in Antwerpen. De gewone loontrekkende betaalt zijn bijdragen, maar de grootverdieners ontsnappen aan de controle. Dat kost de staat miljarden. Terwijl elke bijkomende belastingsambtenaar zijn eigen wedde driemaal zou terugverdienen. Maar de politieke wil ontbreekt.”
Nicole Naert, vakbondssecretaris ACOD, in Knack 22/3/06.
“Opus Dei is een relatief kleine, maar sterke en machtige lobby.
Ik kan zeggen dat die organisatie nog altijd in een wat troebele sfeer van geheimzinnigheid
baadt, erg conservatief is en strikt hiërarchisch denkt.
Dat Opus Dei een modernisering van kerkelijke standpunten tegenwerkt, bijvoorbeeld over homosexualiteit,
is jammer.”
Guido Vos, voorzitter van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad, in Knack 10/5/06.
“Voor mij is het Opus Dei één van de honderddrieëntwintig nieuwe katholieke bewegingen die door het Vaticaan zijn erkend. De perceptie bestaat dat het gedaan is met de Kerk. Maar er is een nieuwe dynamiek binnen de Kerk op gang gekomen, met bewegingen als het Opus Dei, de Sint-Egidiusgemeenschap, de Charismatische Vernieuwing, Focolare…Maatschappelijk gezien zijn ze doorgaans caritatief en conservatief van inslag. Het Opus Dei zit in dat opzicht helemaal aan de rechterkant van het spectrum. Ze zijn vooral geïnteresseerd in hoogopgeleide mensen die machtsposities bezetten in de media, de academische wereld en de politiek.”
Remi Verwimp, priester en drijvende kracht achter de Werkgroep Theologie en Maatschappij, in Knack 10/5/06.
MEDIA
“Wie niet ziet dat het mediaklimaat in de voorbije pakweg vijftien jaar exponentieel commerciëler is geworden, heeft allicht een verre ruimtereis gemaakt. Die evolutie verhoogde ontegensprekelijk ook de bedrijfseconomische druk op de redacties. Een uitloper daarvan is trouwens de voortschrijdende concentratie in de mediasector, zowel nationaal als internationaal: nieuwsmedia gaan almaar meer op in grote, machtige conglomeraten, en zien zich meer en meer bedreigd in hun autonomie en identiteit.”
Pol Deltour en Marc Van de Looverbosch,
resp. nationaal secretaris en voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Journalisten, in MO 21/4/06.
BELASTINGEN
“Veel belastingsambtenaren in Antwerpen voelen zich gefrustreerd. Ze kunnen geen fair werk meer leveren. Geen wonder dat zelfstandigen in Antwerpen gemiddeld nog geen 10 000 € aangeven. Er zijn maar vijf controleurs voor een doorgedreven fi scale controle van alle zelfstandigen in Antwerpen. De gewone loontrekkende betaalt zijn bijdragen, maar de grootverdieners ontsnappen aan de controle. Dat kost de staat miljarden. Terwijl elke bijkomende belastingsambtenaar zijn eigen wedde driemaal zou terugverdienen. Maar de politieke wil ontbreekt.”
Nicole Naert, vakbondssecretaris ACOD, in Knack 22/3/06.
Aan Luna
Zij die wind zaaien, oogsten storm ...
Eliane De Boeck
Luna, kind, je zal nooit weten waarom je werd gedood door een dolle schutter. En misschien is dat maar goed zo. Wellicht is het beter dat je gegaan bent samen met je laatste herinnering: de warme hand en de lach van de zwarte vrouw die zo lief voor je was als je mama en papa moesten werken, de zon op de Antwerpse straten …
Er zijn hier mensen, Luna, die vinden dat de ene mens meer waard is dan de andere. Zij beweren dat een blank mensenleven meer waard is dan een gekleurd. Want blanken zijn veel beschaafder, en slimmer, en werken harder, en hebben de juiste godsdienst ! Die anderen, Luna, dat zijn volgens hen allemaal dieven en profi teurs. Als vliegen komen ze af op onze sociale zekerheid, trekken tonnen kindergeld, stelen onze auto‛s, verminderen de waarde van onze huizen, roven de handtassen van oudere dames en zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom zij bedreigen onze welvaart en onze veiligheid. Dit, Luna, is een verhaal dat dagelijks verteld wordt in de media. En velen zijn het gaan geloven en zijn bange blanke mensen geworden.
Natuurlijk gebeuren er zulke dingen. Diefstal, moord, bedreiging: allemaal om het bezit. Het is van alle tijden. Een beetje historicus weet dit te plaatsen en zal je vertellen dat het vroeger niet veel anders was: struikrovers, buurten waar je best niet in kwam, gijzelingen, verkrachtingen … het is van alle tijden. Enkel zijn er vandaag de media die het met hun hedendaagse middelen breed uitsmeren en iedereen het gevoel geven dat het gevaar achter je hoek schuilt. En … er zijn partijen met minder goede bedoelingen die hier maar al te graag garen van spinnen. Iedereen vandaag is bang ,Luna, bang om te verliezen wat hem het kostbaarst is: materieel bezit. En als je bang bent moet je weten voor wie of wat. Vandaag is er een partij die ons feilloos vertelt voor wie we bang moeten zijn. Een hele geruststelling. Dan weten we tenminste wie we de schuld moeten geven van al onze tegenslagen: de ‘andere‛.
De schuld geven aan de ‘andere‛ , Luna, heeft heel veel jaren geleden geleid tot de moord op 6 miljoen Joodse mensen, heeft in de meer recente geschiedenis geleid tot genocide in o.a. Yoegoslavië en Ruanda. Het heeft geleid tot jouw zinloze dood …. Een jongen van achttien kan vandaag zomaar een jachtgeweer gaan kopen zonder dat iemand daar vragen bij stelt. Diezelfde jongen voelt zich slecht en richt zich tegen de zondebok die hem van in zijn prille jeugd is ingeprent: diegene die er niet uitziet als ‘de Vlaming‛, de schuld van al de ellende, van alle tegenslag, van alle angst voor de toekomst. En hij begint te moorden in de overtuiging dat hij hiermee bijdraagt tot een betere wereld, want het was hem zo geleerd. Net zoals dat geleerd was aan zoveel Duitsers die destijds miljoenen Joden de dood joegen.
Wat had jij pech Luna, dat je lieve oppas een zwarte vrouw was …
Eén ding moet jij meenemen voor de eeuwigheid Luna: de waardigheid van je ouders. Zij weigerden, temidden van al hun verdriet, de valse steunbetuigingen van een politieke partij die ermee toe bijgedragen heeft dat jongens van achttien op deze manier gaan moorden.
Je ouders zijn grote mensen, Luna ! Het ga je goed.
Eliane De Boeck
Luna, kind, je zal nooit weten waarom je werd gedood door een dolle schutter. En misschien is dat maar goed zo. Wellicht is het beter dat je gegaan bent samen met je laatste herinnering: de warme hand en de lach van de zwarte vrouw die zo lief voor je was als je mama en papa moesten werken, de zon op de Antwerpse straten …
Er zijn hier mensen, Luna, die vinden dat de ene mens meer waard is dan de andere. Zij beweren dat een blank mensenleven meer waard is dan een gekleurd. Want blanken zijn veel beschaafder, en slimmer, en werken harder, en hebben de juiste godsdienst ! Die anderen, Luna, dat zijn volgens hen allemaal dieven en profi teurs. Als vliegen komen ze af op onze sociale zekerheid, trekken tonnen kindergeld, stelen onze auto‛s, verminderen de waarde van onze huizen, roven de handtassen van oudere dames en zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom zij bedreigen onze welvaart en onze veiligheid. Dit, Luna, is een verhaal dat dagelijks verteld wordt in de media. En velen zijn het gaan geloven en zijn bange blanke mensen geworden.
Natuurlijk gebeuren er zulke dingen. Diefstal, moord, bedreiging: allemaal om het bezit. Het is van alle tijden. Een beetje historicus weet dit te plaatsen en zal je vertellen dat het vroeger niet veel anders was: struikrovers, buurten waar je best niet in kwam, gijzelingen, verkrachtingen … het is van alle tijden. Enkel zijn er vandaag de media die het met hun hedendaagse middelen breed uitsmeren en iedereen het gevoel geven dat het gevaar achter je hoek schuilt. En … er zijn partijen met minder goede bedoelingen die hier maar al te graag garen van spinnen. Iedereen vandaag is bang ,Luna, bang om te verliezen wat hem het kostbaarst is: materieel bezit. En als je bang bent moet je weten voor wie of wat. Vandaag is er een partij die ons feilloos vertelt voor wie we bang moeten zijn. Een hele geruststelling. Dan weten we tenminste wie we de schuld moeten geven van al onze tegenslagen: de ‘andere‛.
De schuld geven aan de ‘andere‛ , Luna, heeft heel veel jaren geleden geleid tot de moord op 6 miljoen Joodse mensen, heeft in de meer recente geschiedenis geleid tot genocide in o.a. Yoegoslavië en Ruanda. Het heeft geleid tot jouw zinloze dood …. Een jongen van achttien kan vandaag zomaar een jachtgeweer gaan kopen zonder dat iemand daar vragen bij stelt. Diezelfde jongen voelt zich slecht en richt zich tegen de zondebok die hem van in zijn prille jeugd is ingeprent: diegene die er niet uitziet als ‘de Vlaming‛, de schuld van al de ellende, van alle tegenslag, van alle angst voor de toekomst. En hij begint te moorden in de overtuiging dat hij hiermee bijdraagt tot een betere wereld, want het was hem zo geleerd. Net zoals dat geleerd was aan zoveel Duitsers die destijds miljoenen Joden de dood joegen.
Wat had jij pech Luna, dat je lieve oppas een zwarte vrouw was …
Eén ding moet jij meenemen voor de eeuwigheid Luna: de waardigheid van je ouders. Zij weigerden, temidden van al hun verdriet, de valse steunbetuigingen van een politieke partij die ermee toe bijgedragen heeft dat jongens van achttien op deze manier gaan moorden.
Je ouders zijn grote mensen, Luna ! Het ga je goed.
Wij die achterblijven, Luna,
omdat we niet op de verkeerde plaats waren
en niet aan de hand van een zwarte vrouw,
kunnen alleen maar,
ten prooi aan verbijstering,
een aantal vragen stellen.
Eén van die vragen is
‘waarom ?’
Het antwoord hierop
zullen we wellicht nooit echt weten,
we kunnen enkel vaststellen dat er in onze maatschappij
een onderhuidse angst en haat gekweekt wordt die aartsgevaarlijk is
en met wortel en tak moet uitgeroeid worden.
zaterdag, april 08, 2006
Het gevaar Bolkestein.
D. Van de Velde
Het ultra-liberalisme in Europa door vakbondsprotest gemuilkorfd.
Net zoals alle politieke partijen (we houden even geen rekening met extreemrechts) zijn ook de drie grote vakbonden vurige voorstanders van meer Europese samenwerking. Het is een visie die al dateert van tijdens de tweede wereldoorlog. Europese eenheid zou oorlog op ons continent onmogelijk maken, dacht men niet ten onrechte. Voor de vakbonden komt daar nog bij dat internationale solidariteit en samenwerking iedere rechtgeaarde syndicalist in de genen gebakken zit. ...
Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).
Van generatiepact naar competitiviteitspact of ... langer werken voor minder loon!
Redactie
Met de acties op 8 december 2005 stierf het protest tegen het
generatiepact een stille dood. Dat is ook niet moeilijk als je in Brandpunt, het ledenblad van COC, leest dat volgens Luc Cortebeeck al “wie het hele proces heeft meegemaakt, die lange weg die we afgelegd hebben, tevreden is over wat er bereikt is, met name het maximale” (Brandpunt december 2005). Maar hoe kan je tevreden zijn als je weet dat de overgrote meerderheid van beide vakbonden tot en met de laatste versie van het generatiepact heeft verworpen omwille van de definitieve optrekking van de brugpensioenleeftijd, het probleem van de gelijkgestelde periodes en de zware beroepen, de beschikbaarheid van ouderen na herstructureringen, de nauwelijks verdoken aanval op de opzegtermijnen der bedienden, het feitelijk ontbreken van echte tewerkstellingsmaatregelen voor jongeren en de totaal onvoldoende voorstellen voor een structurele alternatieve financiering van de sociale zekerheid. Wie zegt dat hij tevreden is met het behaalde resultaat, zelfs wanneer hij denkt dat er echt niet meer inzat, die geeft een kaakslag aan de vele tienduizenden militanten die zich maandenlang hebben verzet tegen deze keiharde aanval op onze welvaartsstaat.
Zonder het akkoord van de vakbonden werd het generatiepact op 15 december goedgekeurd in de kamer.
De meerderheid stemde voor, enkel Ecolo stemde tegen en de overige oppositiepartijen (CD&V/N-VA, CDH én Vlaams Blok) onthielden zich. Dat laatste zegt al iets want Vlaams Blok heeft de gewoonte om per definitie bij alles wat van de regering komt tegen te stemmen. Maar deze keer vond het Vlaams Blok heel wat positieve punten in het generatiepact. Maar ook voor CD&V/N-VA en CDH, die zich nu vòòr de gemeenteraadsverkiezingen om tactische reden gedeisd houden, gingen de maatregelen eerder niet ver genoeg.
Volledige tekst van dit artikel... KLIK HIER
MARIA VINDEVOGHEL DIENT GEREINTEGREERD TE WORDEN !
Paul Vanhooren
VBO en UNIZO :Waarom zou de buitensporige bescherming van vakbondsvertegenwoordigers onaantastbaar moeten blijven?
In een oproep van ACV-verbondssecretaris Guy Tordeur lezen we:
Beste vrienden,
Al te vaak moeten we vaststellen dat de bestaande bescherming van de vakbondsafgevaardigden niet belet dat werkgevers delegees intimideren, discrimineren en aan de deur zetten.
Er beweegt echter de laatste tijd iets in deze materie.
De veroordeling van Flightcare in de zaak van Maria Vindevoghel haalde uitgebreid de media.
Vele militanten kunnen niet begrijpen/aanvaarden dat Maria wel voor de 100% in het gelijk wordt gesteld, maar toch haar job niet terugkrijgt. Begin deze maand stapten meer dan 2.000 betogers op in Gent in een ABVV-betoging voor een betere bescherming, waaronder ook enkele SP.A-kopstukken.
Daarom organiseerde het ACV op 8 maart in Zaventem een betoging voor een échte bescherming van de delegees.
Want wij zijn van mening dat we ons in dit dossier niet in het defensief mogen laten dringen.
Op radio en TV kwam op maandag 6 februari het bericht: "Maria Vindevoghel is onrechtmatig ontslagen!"
Dit had de arbeidsrechtbank van Brussel beslist.
Het gaat dus om een onterechte en bedrieglijke afdanking door Flightcare.
Maria noemt het een morele overwinning en een succes op basis van de antidiscriminatiewet.
Ook Luc Cortebeeck verheugt zich in Visie van 10 februari over de uitspraak en vindt dat de bescherming van vakbondsafgevaardigden absoluut onvoldoende is.
We mogen toch hopen dat nu ACV en ABVV samen de reïntegratie van Maria op de luchthaven als een breekpunt zullen beschouwen.
Actiebereidheid zal wel nodig zijn als we lezen dat Karel Van Eetvelt van Unizo en Pieter Timmermans van VBO in een gemeenschappelijk artikel in De Standaard van 21 februari verklaren: "Waarom zou de buitensporige bescherming van vakbondsvertegenwoordigers onaantastbaar moeten blijven?"
Deze oorlogsverklaring aan alle delegees van ACV en ABVV is duidelijk genoeg en kan niet met brave naïviteit beantwoord worden.
Iedereen dient dan ook zijn verantwoordelijkheid te nemen: propagandisten, militanten en afgevaardigden, maar ook de leiding van centrales en verbonden en van de nationale federaties van beide grote vakorganisaties.
De manifestatie pro Maria van woensdag 8 maart geeft aan hoe belangrijk het is om zowel een sluitende beschermingsverbetering als de reïntegratie van Maria op korte termijn af te dwingen.
Men mag gerust stellen dat de toekomst van onze vakbonden afhangt van de reële bescherming van de delegees. Ze mogen niet dulden dat ze door toegeeflijkheid riskeren in hun bestaan bedreigd te worden.
Studielectuur:
- De ontslagbescherming van de werknemersafgevaardigde in een Europees rechtsvergelijkend perspectief. Ilse Roosens, Universiteit Antwerpen.
- Syndicale afvaardiging of de sociale tegenmacht in de onderneming: knelpunten i.v.m. het statuut.Marc Rigaux Universiteit Antwerpen, Patrick Humblet Rijksuniversiteit Gent, Filip Dorssemont Universiteit Antwerpen en Anne Van Regenmortel Universiteit Antwerpen en Vrije Universiteit Brussel.
Ford-Genk discrimineert
Pros Vandebroeck
Raymond Vanderlooy.
Eind 2003 riep de directie van
Ford-Genk de vakbonden samen en deelde hen mee dat er een herstructurering zou komen. De productie van de Ford “Transit” zou overgeheveld worden naar Turkije . Nochtans had Ford nog in 2002 beloofd dat bij een vertrek van de Transit er voor 900 miljoen euro nieuwe investeringen zouden komen. Dit gebeurde echter niet.
Ronny Alders en Peter Aerts zijn twee arbeiders die hun verhaal willen vertellen over wat hun overkomen is op Ford en hoe ze erover denken.
Beweging : Hoe kijk je terug op hetgeen op Ford is gebeurd ?
Ronny : Ik heb 25 jaar op Ford gewerkt. Voor een kwajongensstreek werd ik drie keer gestraft. Wij hadden een “ketsbommetje” naar iemand gegooid. ...
Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).
Coca-Cola manifestatie Parijs
Dirk Clauwaert
Onder een waterzonnetje, Parijs, 6 februari 2006. Dezelfde dag van de uitspraak op het proces Maria Vindevoghel in Brussel. Wij, Belgische werknemers en syndicalisten van
Coca-Cola , stappen in de late voormiddag te Parijs uit de autocar en strekken onze ledematen. ...
Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).
Of surf naar de ACV-blog van Coca-Cola-Gent waar deze deze tekst eerder en intergraal verscheen.
Een progressief front
Peter Vanhooren
Een progressief front in de regio Kontich – Mortsel – Hove – Aartselaar – Edegem – Lint – Ranst.
Café D’Ekster in Kontich is nog een echte bruine kroeg. Naast een aantrekkingspool voor jongeren en de meer progressieve denkers, is het ook het plaatselijke hoofdkwartier van Spirit. Zo komt het dat een groot deel van de gesprekken tussen SP.a, Spirit en Groen binnen de muren van D’Ekster gevoerd zijn. Zo komt het ook dat de aanpalende zaal op zondag 26 februari groot volk mocht ontvangen om de progressieve kartels van niet minder dan 7 gemeenten uit de regio aan de pers voor te stellen. De presentatie was in handen van Ingrid Pira en Bob De Richter.
De koplopers
In Kontich kwam er in de aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 en op initiatief van het ACW reeds een progressieve samenwerking tot stand. SP, VU-ID, ACW en enkele onafhankelijken trokken toen samen naar de verkiezingen onder de naam ‘Appel’. Voor Agalev, aanvankelijk ook bij de gesprekken betrokken, was het water toen nog wat te diep.
In de gemeente Hove kende men reeds sinds 1994 ‘Hove Beweegt’. SP, Agalev en een groep onafhankelijken trokken onder die naam naar de kiezer. En met succes.
Het peloton
Ondertussen is er al heel wat water door de Schelde gevloeid: na de politieke opdoffer van Agalev in 2003 veranderde het zijn naam in Groen!, de VU explodeerde en het ACW pleitte op het jongste congres opnieuw voor progressieve samenwerking over de partijgrenzen heen.
De voorbeelden van Kontich en Hove kregen navolging in een aantal omliggende gemeenten in wat een Antwerpenaar wel eens de ‘Antwerpse zuidrand’ noemt.
Steun van bovenaf !
Op zondag 26 februari zakten Kathleen Van Brempt, Geert Lambert en Mieke Vogels af naar D’Ekster om de kartels voor te stellen die in oktober 2006 in 7 gemeenten naar de gemeenteraadsverkiezingen trekken. Hun aanwezigheid en steun had ook een grote symbolische waarde en betekende voor de vele aanwezigen een broodnodige schouderklop na niet altijd gemakkelijke gesprekken. In Kontich, Aartselaar, Edegem, Lint, Hove, Mortsel en Ranst kan de kiezer zijn stem geven aan één progressieve éénheidslijst die SP.a-Spirit-Groen! gedoopt werd.
Eén van de doelstellingen is – en dat steken de diverse partners niet onder stoelen of banken – om de rechts-conservatieve meerderheden van CD&V en VLD in de verschillende gemeenten te breken. En dit kan elk rechtgeaard ACW-militant alleen maar toejuichen.
KRITISCHE KIJK OP DE MILLENNIUMDOELSTELLINGEN
Julien Hanoulle
Omer Mommaerts
Een gesprek met Eddy Maes, medewerker bij
11.11.11 en tevens actief in de antiracistische beweging ‘Objectief’.
Beweging: Eddy, wat denk jij van deze millenniumdoelstellingen?
Eddy Maes: Feitelijk zijn ze een afgezwakte vorm van eerdere beloften tijdens vroegere conferenties.
Goed eraan is dat het engagement concreter is dan de vroegere vage beloftes en dus meer tastbaar. Vanuit deze wetenschap zijn de doelstellingen dan ook meer mobiliserend. Ze zijn immers perfect te koppelen aan de problematiek van de ontwikkelingssamenwerking. ...
Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).
Er loopt een petitie, een ‘verzoekschrift’ aan de Belgische overheid, onder het motto ‘2015 de tijd loopt’. Met dat verzoekschrift willen we druk uitoefenen op de overheid om de doelstellingen te realiseren. Exemplaren ervan zijn beschikbaar bij 11.11.11, bij Wereldsolidariteit, in Wereldwinkels, enz….
Je kan dit verzoekschrift ook invullen via www.detijdloopt.be
BOEKBESPREKING
Jef Mariën
De arconauten: ten hemel opgenomen
Didier verbruggen schreef met ‘De uitverkoop van het ACW: een verhaal van geld en idealen’ een prachtig boek. De Standaard bracht een korte recensie op vrijdag 20 januari. Wij vonden het boek en lazen het voor u.
De auteur borstelt met verve een goed portret van de industriële revolutie, de doffe ellende die daar bij hoort en de opkomst van het socialisme. Vervolgens beschrijft hij de opkomst van het syndicalisme en van de coöperatieve ondernemingen, tot aan WO I vooral een zaak van de socialisten. Anseele en de Vooruit passeren de revue. En ook de katholieke reactie natuurlijk. Daar had men het knap moeilijk met het succes van de linkse vijand. Voor de katholieken zal de encycliek Rerum Novarum van ontzettend belang zijn, maar ook aan de Gentse Anti-socialistische Katoenwerkersverbond en de eerste spaarkassen wordt aandacht besteed.
Na WO I zou de katholieke ‘muis’ tot een ‘mammoet’ uitgroeien. De beweging wordt gestructureerd en het ACV en de LCM worden gaandeweg au sérieux genomen. In 1921 wordt het ACW gesticht. In 1924 wordt de Belgische Arbeiderscoöperatie (BAC) in het leven geroepen. In 1925 zal de voorloper van Bacob het levenslicht zien: de CV Spaarbank der christelijke Werklieden. In 1929 wordt de NV Centrale Volksverzekering opgericht, de voorloper van DVV (De Volksverzekering). De Spaarbank zal in 1935 worden omgevormd tot: BAC/Centrale Depositokas. Eveneens in 1935 komt het Landelijk Verbond der Christelijke Coöperaties (LVCC, ook groep C genoemd) tot stand. Het huis met vele kamers is groot geworden en staat op stevige fundamenten. Na WO II , aldus de auteur, ontpopt de mammoet zich geleidelijk tot ‘de mammon’.
Na WO II ...
Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).
Didier Verbruggen, De uitverkoop van het ACW: een verhaal van geld en idealen. Roeselare: Roelarta Books, 2005, 264 p. (21,90 €)
Woorden die spreken
“In de vorige eeuw hebben we sociale achteruitgang kunnen keren door herverdeling naar draagkracht en door het afdwingen van een krachtig sociaal zekerheidssysteem. Ook toen werden die eisen als ‘onbetaalbaar’ en ‘dodelijk voor de concurrentiepositie’ van de hand gewezen. Nu de globalisering alle grenzen en beschermingssystemen ondermijnt, komt het erop aan die krachttoer op Europees en zelfs op wereldvlak te herhalen. Het lijkt onbegonnen werk maar we hebben weinig keuze en als je wat beter toekijkt, merk je dat in heel Europa en over de hele wereld gewone mensen bezig zijn de loon- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen waar we samen recht op hebben.”
Koen Steel, Raak, februari 2006.
“De Verenigde Staten hebben geprobeerd om elke verwijzing naar de milleniumdoelstellingen uit de slottekst van de V.N. Milleniumtop in september 2005 te halen. Dankzij het verzet van de wereldwijde civiele samenleving en van heel veel regeringen moesten de V.S. bakzeil halen. Vooral Afrikaanse regeringen lieten er geen twijfel over bestaan dat ze mordicus vasthielden aan de MDG’s. De V.S. maakten uiteindelijk een draai van 180 graden.”
Jeffrey Sachs, auteur van “Het einde van de armoede.” In MO van februari 2006.
GEMIDDELD BELONINGSPAKKET PER JAAR VAN
EEN CEO IN EEN BEDRIJF
MET EEN OMZET VAN 420 000 Euro.
V.S.: ………………………………….1 818 584 €
Zwiterland: ………………………….1 168 371 €
Frankrijk: ………………………...…1 009 816 €
Gr. Brittannië: ……………………..…995 360 €
Duitsland: ……………………………..992 299 €
Italië: ……………………………….....955 367 €
Singapore: …………………………....867 962 €
Mexico: ……………………………….841 991 €
België: ………………………………...829 416 €
Zuid-Afrika: ……………………….....825 668 €
Bron: DS infografiek.
Vreemdelingen in België en Vlaanderen.
Op 1 januari 2004 telde ons land 860 287 vreemdelingen, 8,3% van de totale bevolking van 10 396 421. Daarnaast telde men in ons land nog eens zo’n 600 000 genaturaliseerde immigranten, 5,8% van de bevolking.
De Italianen vormen de grootste groep vreemdelingen in ons land (190 792), gevolgd door de Fransen (111 146) en de Nederlanders (92 561). Samen met de Duitsers zijn ze goed voor de helft van alle buitenlanders in België. Vreemdelingen afkomstig uit alle EU-landen samen maken twee derde uit van alle vreemdelingen. In ons land verblijven verder 90 642 Marokkanen, en 45 866 Turken, samen goed voor zo’n 16% van alle vreeemdelingen in ons land en 1,32% van de totale bevolking in België. (cijfers 1/1/2002)
In Vlaanderen vormen vreemdelingen (4,6%) en tot Belg genaturaliseerden (3,3%) samen bijna 8% van de totale bevolking. De met afstand grootste groep vreemdelingen zijn de Nederlanders met bijna 81 000, zowat 29% van alle vreemdelingen in Vlaanderen. De Marokkanen zijn goed voor iets meer dan 29 000 (bijna 11% van de vreemdelingen in Vlaanderen) en de Turken voor iets meer dan 21 000 (bijna 8%).
Raak, maart 2006.
Frans Masereel 1889 – 1972.
Een leven van engagement.
“Ik heb niet het gevoelen dat ik een directe boodschap moet brengen. Maar als ik ideeën heb, dan tracht ik die uit te drukken zo goed als ik kan. En, van tijd tot tijd, kunnen die ideeën inderdaad als boodschappen dienen. Maar dat is niet mijn vertrekpunt. Ik geloof niet dat ik een profeet ben, noch dat ik voldoende wijs ben om mij toe te laten boodschappen te brengen. Nochtans werden tal van mijn werken geïnterpreteerd als boodschappen.Ik ben erdoor geraakt en dat doet mij plezier, omdat als ik werkelijk waardevolle boodschappen zou kunnen brengen, dan denk ik dat ik dat met veel genoegen zou doen.”. Frans Masereel.
“Als alles vernietigd zou zijn, alle boeken, alle monumenten, alle foto’s, alle schilderijen, alle nieuws, alle beschrijvingen, en als niets zou overblijven dan de houtsneden die Masereel de laatste tien jaar gemaakt heeft, dan zou men dankzij die kunstwerken de wereld van vandaag kunnen reconstrueren.” Stefan Zweig. (Nobelprijs literatuur).
“Son art loyal de représentation, enraciné dans le réel quotidien, puise ses thèmes dans le foisonnement de la vie des hommes et de l’univers: des plaisirs et des peines, des malices, des facéties, expériences et folies, de la paille et du foin, des figues et du raisin, des fruits verts, des fruits doux, des roses et des gratte-culs, des choses vues, lues, sues, eues et vécues.” Romain Rolland.
(“Zijn eerlijke kunst om iets weer te geven, geworteld in de dagelijkse realiteit, put de thema’s uit de overvloed van het leven van de mensen en van het universum: van vreugde en verdriet, van grappen, ervaringen en dwaasheden, van stro en van hooi, van vijgen en druiven, van groene vruchten en zoete, van rozen en rozenbottels, van zaken die hij gezien heeft, gelezen, geweten, gehad heeft en geleefd.”)
“Was gut gemacht ist, scheint leicht gemacht zu sein.” Goethe.
Frans Buyens, de welbekende cineast en vriend van Frans Masereel, heeft drie fims over hem gedraaid. Ze zijn gerestaureerd en op één DVD verschenen.
Te bestellen: kelly@option-av.be : 26 €.
Ook te koop in sommige winkels: 25 €
Info tel: 02-6876309.
Tentoonstelling: Masereel en de kleur.
Tot 2 april 2006: in de Koningin Fabiolazaal, Jezusstraat 28 2000 Antwerpen.
Behalve ’s maandags alle dagen open van 10 tot 17 uur.
Abonneren op:
Posts (Atom)