Edito

Het ACW en de crisis: de haan heeft driemaal gekraaid

Nee, Dexia is niet in moeilijkheden gekomen omdat Miet Smet het bedrag van haar voorhuwelijkssparen heeft afgehaald. En ja, de kredietcrisis heeft Dexia en andere banken zwaar getroffen. En ook het ACW deelt in de klappen. Als ze daar wat bekomen zijn van de schok en de schade hebben gemonsterd, wordt het hoog tijd om de ‘economische bakens’ te verzetten. In welke richting? Wij hebben enkele ernstige aanbevelingen.

In De Morgen van 8 oktober titelde Walter Pauli ‘Als Dexia zinkt, gaat het ACW mee ten onder’. Voor de auteur ligt hier, naast het feit dat Dexia ook de bank van ‘de gemeenten’ was, een van de redenen dat de regering er veel voor over had (meer dan voor Fortis) om de bank te redden. Maar waarom wordt het ACW aan Dexia gelinkt? Arcofin, zeg maar het ACW, is een zogenaamde referentieaandeelhouder in Dexia, stelt W. Pauli en voor zijn verdere analyse grijpt hij terug naar ‘het helaas ondergewaardeerde boek ‘De uitverkoop van het ACW. Een verhaal van geld en idealen’ van Didier Verbruggen. (Zie de bespreking in ons aprilnummer van 2006).

Maar ook van het recente boek van Dirk Barrez (Van eiland tot wereld) is veel op te steken.
Lees hier verder.

Dirk Barrez, Van eiland tot wereld. Appèl voor een menselijke samenleving
Uitgeverij EPO 2008, 264 pp., 19 euro.
Dirk Barrez is beschikbaar voor spreekbeurten:
dirk.barrez@telenet.be - tel: +32 (0)16 49 03 85.
Meer info: www.epo.be - www.pala.be - www.dirkbarrez.be

Koopkracht: het belangrijkste ‘aandeel’ van de gewone vrouw en man

De regering werd op slag bereid gevonden om met miljarden euro’s over de brug te komen om de grote Belgische banken en hun aandeelhouders te redden. Tegelijkertijd probeerde ze de bevolking ervan te overtuigen dat het met hun zogenaamd koopkrachtverlies nog niet zo’n vaart loopt.
Waar of niet waar?
Lees verder.

Een echt interprofessioneel akkoord is echt nodig!

De onderhandelingen voor een nieuw interprofessioneel akkoord (IPA) worden de moeilijkste van de voorbije jaren. Dat wil niet zeggen dat het vroeger ‘een fluitje van een cent’ was. Dat zijn ze nooit geweest. Maar vandaag liggen de kaarten wel erg moeilijk. Waarom?
Dat lees je hier.

Arbeiders zonder papieren zijn kwaad, en terecht

‘Mensen zonder papieren’ gingen in hongerstaking in de Begijnhofkerk. Ze schreven geschiedenis en werden ‘Arbeiders zonder papieren’. Hoe dat gegroeid is, wat het wapen van de hongerstaking betekent, welke rol de vakbond kan spelen en hoe we solidariteit concreet kunnen invullen, lees je hier.

Groen! over een ecologische economie

Binnen enkele weken organiseert Groen! een tweedaags congres. Eén van de onderwerpen die aan bod komen is een groene visie op de economie. Een uitgewerkte visie op een groene economische politiek was tot nu toe niet het sterkste punt uit de groene ideologie. Wat zit er nu aan te komen?

Werknemers zijn geen gereedschap: ‘Waardig Werk’

De campagne ‘Waardig Werk’ wil een motor zijn van ontwikkeling, solidariteit en armoedebestrijding. Op die manier zetten we een vergetelheid recht door ‘arbeid’ een prominente plaats te geven in de ‘Millenniumdoelstellingen’ want ‘de tijd loopt’.

Klik op de afbeelding voor de complete tekst.

Het getuigenis van Jan Cap

In de boeiende reeks ‘Confessiones’ van de Gids op Maatschappelijk Gebied werd een raak portret geborsteld van Jan Cap. Jan werd bekend als hoofddelegee van de Boelwerf in Temse. Zijn radicale keuze voor de arbeiders van Boel bracht hem in conflict met zijn eigen vakbond ACV die hem in 1982 ontsloeg als hoofddelegee.

Klik op onderstaande afbeelding voor de volledige tekst.

Dokter in overall

Een aantal arbeiders lazen het interview met K. Van Bever in Raak. Ze wilden dat wel eens toetsen aan hun eigen ervaringen. Een geanimeerd gesprek.

ACV-Leuven Syndicaal (t)Oogpunt 'Mijn naam is Ad, Ad Interim'
Met Karel Van Bever en André Leurs (ACV Studiedienst nationaal)
Donderdag 4 december 2008 19u3 Het Kastanjehof, Ganzendries 65, 3212 Pellenberg

Dinsdag 2 december om 19u30. Zaal Torrepoort - Poel 7 – Gent
19u30 Infostand Surplus.
20u Een interview met Karel Van Bever
20u30 Het probleem van uitzendwerk
21u30 Infostand Surplus, infostand Waardig werk

Kort geknipt

1. Actiedag voor meer koopkracht en minder ecologische schulden: 6 oktober

Op 3 oktober bracht Visie een bijdrage over de “ecologische schulddag” die op 23 september van dit jaar onder de aandacht werd gebracht..
Dat is de dag waarop we alle grondstoffen opgebruikt hebben die de aarde in één jaar produceert. Sinds men die dag in 1986 voor het eerst berekende, valt hij elk jaar vroeger wat betekent dat wij elk jaar meer grondstoffen verbruiken dan de aarde eigenlijk aan kan.
Nu moet die ‘wij’ genuanceerd worden. ‘Wij’ in het rijke Noorden verbruiken veel meer dan de mensen in het Zuiden. Ons beslag op de natuurlijke rijkdommen van de aarde is veel groter dan van alle derde wereldlanden. De zogeheten ecologische voetafdruk bewijst dat het Westen het grootste deel van de ecologische schuld veroorzaakt.
En ook die ‘westerse wereld’ mag genuanceerd worden. Ook in het rijke Westen zijn er immense inkomens- en vermogensverschillen, zijn er groepen mensen die maar weinig schuld hebben aan die ecologische schuld.
Daarom is de nationale actiedag van 6 oktober belangrijk: er moet iets gedaan worden aan de grote en groter wordende ongelijkheid in onze maatschappij. Het zijn de zwaksten die het meest te lijden hebben van de dalende koopkracht. Het zijn ook de zwakste groepen die weinig ecologische schulden hebben maar er des te mee voor betalen. Of zoals ACV-voorzitter Cortebeeck het in Visie van 3 oktober verwoordt: Het gevoel van evenwicht moet terugkeren.


2. Kris Merckx en Geneeskunde voor het Volk

Op maandag 4 januari 1971 openden twee jonge dokters een praktijk in Hoboken. Het was de start van wat nu in heel België bekend is als de organisatie Geneeskunde voor het Volk. De organisatie telt nu 11 groepspraktijken: 5 in Vlaanderen, 4 in Wallonië en 2 in Brussel. Er werken niet minder dan 56 dokters, 18 paramedici, 63 andere vaste personeelsleden en nog eens 98 vaste vrijwilligers. Professor Nemery van de KULeuven noemde Geneeskunde voor het Volk onlangs ‘de vijfde medische faculteit van Vlaanderen’. Er is in België nog nauwelijks een studiedag of colloquium over huisartsgeneeskunde of eerstelijnszorg denkbaar zonder dat Geneeskunde voor het Volk prominent aanwezig is. En sinds dokter Dirk Van Duppen enkele jaren geleden zijn boek ‘De cholesteroloorlog’ publiceerde en de kiwicampagne lanceerde staat Geneeskunde voor het Volk mee aan de spits van de strijd voor een betaalbare gezondheidszorg en zijn zij bekend bij het grote publiek.



Maar tussen januari 1971 en oktober 2008 is er een hele weg afgelegd. En het stond in de sterren geschreven dat ooit de geschiedenis van deze succesvolle weg zou worden geschreven. En door wie anders zou dit moeten en kunnen gebeuren dan door Kris Merckx, de enig overgebleven stichter? Meer dan drie jaar heeft hij er aan gewerkt, sommigen zeggen dat gezwoegd een beter woord is. Maar nu is het af en het is een heel boeiend boek geworden. Doorheen heel het verhaal loopt de rode draad van ‘Het volk dienen’. En het is zeker geen toeval dat deze rode draad door bijna iedereen, zelfs door mensen die politiek totaal anders denken, wordt erkend en met lof overladen. Want Kris Merckx was niet enkel de stichter van GvhV maar vele jaren ook de belangrijkste woordvoerder van de Partij van de Arbeid. Het verhaal van GvhV kan niet los worden gezien van de geschiedenis van die partij.

Wil je het verhaal uit de mond van Kris Merckx zelf horen? Dat kan. Je kan Kris contacteren via kris.merckx@skynet.be of 03 828 02 43.


3. Leve de fiscus!

Dat is de titel van een nieuwe brochure die onlangs door FAN, het Financieel Actie Netwerk, op de markt werd gebracht. FAN bestaat uit een hele reeks organisaties zoals ACV, ABVV, Attac, KWB, Oxfam Solidariteit, 11 11 11 enz.


De titel is natuurlijk provocerend bedoeld maar anderzijds ook serieus. Want zoals in het voorwoord van de nieuwe brochure staat: “Fiscaliteit is de moeder van de politiek, zorg, onderwijs, sociale zekerheid...: heel wat politieke beleidsdomeinen hangen af van de fiscaliteit, maar de financiering is sociaal veel minder rechtvaardig dan vroeger. Arbeid wordt steeds zwaarder belast. En de inkomsten uit bedrijfswinsten en financiële beleggingen werden de afgelopen 20 jaren steeds minder belast.” En tegen die onrechtvaardigheid wil FAN actie blijven voeren voor rechtvaardige belastingen. De ondertitel ‘Alles wat u altijd al wilde weten over fiscaliteit en rechtvaardigheid’ geeft goed weer wat u in de brochure kan terugvinden. Waarom worden belastingen geïnd? Hoe worden ze geïnd? Personen- en vennootschapsbelasting. Notionele interest. Vermogens en fraude, het bankgeheim en de belastingontduiking via belastingparadijzen. Kortom, de brochure is een beknopte en vooral toegankelijke en goed leesbare cursus fiscaliteit.
De brochure werd voorgesteld na een theatermonoloog van Paul Schrijvers waarin de auteur/acteur in het belastingsparadijs België op zoek gaat naar ‘Het geheim van de bruine omslag’.

Meer info over boekingen van deze voorstelling bij info@dewaaiervzw.be of 09 233 81 48 (tussen 9 en 13u). Ben je bestuurslid, militant of propagandist van het ACV en wil je een voorstelling organiseren, neem dan contact op met: Guido Deckers, ACV-Vlaamse Bewegingsploeg, Haachtsesteenweg 579, 1031 BRUSSEL, tel. 02 246 32 30,
E-mail: gdeckers@acv-csc.be. Je krijgt dan een volledig draaiboek waarin je alles kan vinden om de voorstelling te organiseren. Bij de voorstelling ontvang je ook gratis de brochure.
De brochure zelf kost 3 euro. Bestellingen via eric.goeman@skynet.be of 0476 990 714.




4. De sociale zekerheid is er voor u

Maar dat wist u natuurlijk reeds lang. Maar die sociale zekerheid heeft het de laatste jaren steeds moeilijker: de armoede blijft onaanvaardbaar hoog in ons rijke landje, de patiënten zelf betalen steeds een groter deel van hun gezondheidszorgen, de vergrijzing zal de uitgaven in de toekomst sterk doen toenemen. Daarom besloot het ACW om samen met alle deelorganisaties een grote campagne op te zetten rond de sociale zekerheid. Naast een hele reeks gadgets en vormingsmateriaal, promoot het ACW ook de musical Daens en is er verder nog een theaterstuk, een actief inleefspel voor jongeren, een gezelschapsspel voor volwassenen, een quis(z), wandel-, fiets-, inspiratie-, zoek- en fototochten.


Voor alle informatie kan je terecht op www.acw.be/socialezekerheid/ en in de verbondelijke ACW-afdelingen die je kan terugvinden in Visie, het ACW-weekblad. In de regionale bladzijden hiervan vind je ook wanneer de talrijke activiteiten in jouw streek doorgaan. Maar je kan ook zelf het initiatief nemen en een avond organiseren in je plaatselijke ACW-, ACV-, KAV-, KWB-, OKRA- of ziekenzorgafdeling. Je kan hiervoor sprekers aanvragen bij het ACW in je eigen regio.


5. Een museum met uitzicht biedt inzicht

Pannenkoeken met reinvarenblaadjes. Met wat? Met reinvarenblaadjes! Reinvaren is boerewormkruid.
Professor emeritus Thomas Fransen, één van de mede-oprichters van de vriendenkring van het MIAT, heeft nog voorgesteld pannenkoeken met reinvarenblaadjes te bakken in het museumcafé "De Soupape". Naar een authentiek recept van zijn moeder. Het MIAT was in de beginfase ijverig op zoek naar de broodnodige fondsen. Pannenkoeken verkopen in de "Soupape" was één van zijn voorstellen.


MIAT staat voor Museum voor Industriële Archeologie en Textiel. De voorgevel van het museum (én website-voorpagina) stelt het iets materialistischer: Museum, Industrie, Arbeid, Textiel.
Het is een historisch museum dat de periode van 1750 tot nu belicht. De evolutie van de industriële samenleving komt er uitgebreid aan bod: de eerste industriële revolutie, de opkomst van de machine, de evolutie van de consumptie- en informatiemaatschappij, de technische evolutie, het dagelijks leven. De bezoeker ontdekt hoe onze voorouders werkten en leefden.


Een accent wordt gelegd op textiel, jarenlang zowat de belangrijkste nijverheid in Vlaanderen. Bijzonder veel aandacht gaat naar de positie van de vrouw. De rol van de vrouw in de industriële samenleving is verwerkt in de vaste opstelling.


Van op de bovenste verdieping biedt het MIAT een prachtig en ongewoon uitzicht op het centrum van Gent. Het museum hecht bovendien groot belang aan het educatieve aspect. Speelkasten zorgen er voor dat de jeugd vanaf zes jaar het museum op een aangename wijze kan bezoeken.
Sinds 1999 is het MIAT een 'erkend' museum. Het wordt gefinancierd door de stad Gent en gesubsidieerd door het Vlaams Gewest. De pannenkoeken met reinvarenblaadjes werden pannenkoeken met garnaal, gegeerd tot ver over de landsgrenzen. Het MIAT blijft een geslaagde mengeling van volkscultuur en wetenschappelijke exactheid. Bovendien is het MIAT het aanspreekpunt voor het roerend cultureel erfgoed. Het geeft analyses, inzicht en duiding. Het is een uitstekend vertrekpunt voor elke zoektocht naar het verleden, dus omgekeerd ook voor elke hardnekkige zoektocht naar een betere werknemers toekomst.
Een museumbezoeker die historisch inzicht verwerft krijgt sociaal uitzicht.




Verken de uitstekende MIAT-website.


6. Renaat Willockx

In Beweging 103 interviewden we Renaat Willockx: "Mei '68: Arbeiders-Studenten één front". Op 25 september, amper drie maand nadien, overleed Renaat.

“We wisten dat Renaat zwaar ziek was, maar toch heeft het ons nog verrast. Misschien lag 'de schuld' daarvan bij Renaat zelf. Hij gedroeg zich helemaal niet als iemand die zwaar ziek was. Hij bleef altijd even strijdvaardig.
Voor de meeste redactieleden van Beweging was Renaat tot zowat een jaar geleden een nobele onbekende. De meesten waren te jong en de ouderen onder ons vertoefden niet direct in de politieke en socialistische syndicale middens waarin Renaat zich zo thuis voelde. Met de talrijke herdenkingen rond mei '68 kwam daarin vlug verandering. Zijn optreden in een TerZake-uitzending in mei van dit jaar vormde de aanleiding om een interview met hem te maken voor ons tijdschrift Beweging. Wij luisterden gefascineerd naar zijn verhaal over de student die koos om aan de zijde van de arbeiders te gaan staan, niet alleen met pamfletten aan de poort, maar ook in de fabriek zelf. Zo zullen wij ons hem ook blijven herinneren. Terwijl de ziekte hem langzaam van binnen uitholde, bleef hij naar buiten even strijdvaardig als veertig jaar geleden. Wij hebben een diep respect voor mensen die meer dan veertig jaar die keuze voor de arbeiders hebben blijven volhouden. Renaat was een van hen.”

(Deze tekst verscheen eerder in het rouwregister.)

Beweging 103 Mei '68: Arbeiders-Studenten één front


7. Hubert Detremmerie

In De Standaard en meer bepaald in de katern ‘Economie & Financiën’ stond er op 12 november een postuum stukje over Hubert Detremmerie (overleden op 9 november). Waarom hij uitgerekend daar wordt geportretteerd is niet toevallig. Hij was dè financier van het ACW. Tot in het midden van de jaren negentig was hij de baas van de financiële coöperatie van het ACW, zeg maar van BAC en Bacob. Eerder al was hij in de publieke belangstelling gekomen door zijn aanwezigheid in Poupehan waar hij met Jef Houthuys, Fons Verplaetse en Wilfried Martens een ‘herstelbeleid’ in elkaar knutselde. Later werd hij het ongekroonde economisch en financieel zwaargewicht van de christelijke arbeidersbeweging. Hij financierde voor een belangrijk deel het ACW en de zogeheten ‘takken’ met een deel van de winst van het spaar- en verzekeringswezen. Hij is het die in grote mate verantwoordelijk is voor de omslag van de arbeiderscoöperatie naar een proces van institutioneel beleggen. Mede door zijn toedoen gingen o.a. Samkoburo, Ultra Montes, Sofadi en Het Volk voor de bijl. “De beweging hield vooral financiële participatie over”, aldus De Standaard. Wie meer wil weten, kan beginnen met het editoriaal van dit nummer te lezen. En een absolute aanrader is het boek van Didier Verbruggen: ‘De uitverkoop van het ACW: een verhaal van geld en idealen’, Roelarta Books, 2005, 264 p. (21,90 euro).


8. Carrefour: zo eenvoudig kan ’t leven zijn

In onze mailbox een bericht gekregen: “Mag de rechter stakersposten verbieden om werkwilligen tegen te houden.” De poll loopt tot vrijdag 14 november. Dan wordt op Canvas in het programma Terzake het resultaat bekend gemaakt en worden de meest frappante reacties geciteerd. Benieuwd wat dat wordt.
Aanleiding voor deze ‘bevraging’ was het sociaal conflict bij Carrefour (maar ook bij Beaulieu en Ikea) waar de werkgevers de zware middelen hadden ingezet. Rechters draafden op met (eenzijdige) bevelschriften en dwangsommen. De deurwaarders die de klus moesten klaren lieten zich vergezellen van politieagenten die de identiteit van de stakers moesten vaststellen. Allemaal ‘kantje boordje’ want stakingen en stakerspiketten worden nog altijd als legitieme middelen beschouwd in de rechtspraak en het opleggen van draconische dwangsommen via eenzijdige verzoekschriften die ‘in de feiten’ de staking verbieden, zijn een flagrante schending van dat stakingsrecht. Het Europees Hof van Justitie heeft België al eerder op de vingers getikt voor het niet respecteren van dat recht. Maar het klimaat wordt grimmiger en de aanvallen op het stakingsrecht nemen steeds maar toe. Terecht stipt L. Cortebeeck aan in De Standaard (13 november) dat stakingen – die hoe dan ook hinder veroorzaken – steeds meer in een ‘rechten-plichten’ discours gestopt worden. Marc Reynebeau wees daar al op in volle vakantie naar aanleiding van de staking van de bagageafhandelaars in Zaventem (DS, 14-15/08/08). Als ‘wij’ rechten opleggen aan ons zelf en plichten opleggen aan anderen dan zitten we in een contractdenken dat telkens een ‘wij’ tegenover een ‘zij’ zet. ‘Wij’, de gedupeerde reizigers of de consumenten die geen inkopen kunnen doen zijn het ‘slachtoffer’, de ‘gegijzelden’. ‘Zij’ staken om de minste redenen en als ze toch een probleem hebben, moeten zij ons daar niet mee lastig vallen. Dat verschraalt natuurlijk de sociale samenhang en de betrokkenheid bij wat er echt aan de hand is bij hen en wat ons morgen ook kan overkomen. Op dat klimaat spelen de patroons natuurlijk graag in. Zie ook maar naar de bijdrage van Pieter Timmermans ‘ Geen absoluut recht’ in De Standaard van 13/11.
Aan het conflict bij Carrefour lijkt voorlopig een einde te zijn gekomen. Als de vakbondleden het voorakkoord dat de bonden op 13/11 bereikt hebben ook nog goedkeuren. In ieder geval heeft , naar aanleiding van deze zaak, de verhouding tussen bonden en werkgevers zware averij opgelopen. De kwestie van het stakingsrecht blijft een levensgroot dispuut waarbij de stellingen lijken te verharden en dat belooft niet veel goeds voor een ander belangrijk thema zoals het loonoverleg waarover in de tweede helft van november moet onderhandeld worden

Woorden en cijfers die spreken

We hebben weer kriskras door dag- en weekbladen gebladerd. Dat leverde opnieuw enkele behartenswaardige, opmerkelijke, leuke en controversiële uitspraken op.

Klik...hier.

Lied

Met Wannes Van de Velde is een echte artiest van ons heen gegaan. Veelzijdig, ironisch, kritisch. Hierbij een prachtig lied:

Oorlogsgeleerden     (Masters of War)

Oorlogsgeleerden, genies van ’t kanon
Ge bouwt de torpedo’s en waterstofbom.
Ge schuilt achter muren en achter papier
Maar ik ken al uw kuren, uw stalen manier.

G’ hebt nooit nie gewerkt dan in het bedrijf
Dat mensen vernietigt en harten verstijft.
Ge geeft mij uw wapen, maar ge mijdt mijnen blik
En fluiten er kogels, dan schijt ge van schrik.

Ge bouwt aan ‘t verderf van leven en land
Ge steekt met uw streken de wereld in brand.
En al kan ’t u nie schelen, dat ik u verwens
Toch zijde ne vloek in de buurt van ne mens.

Ge zaait uwe waanzin, die koud is en wreed
Ge foltert m’n kinderen, ge lacht met hun leed.
En ik weet dat de schepper het denkbeeld verfoeit
Dat er menselijk bloed door uw aderen vloeit.

Crepeer voor mijn part en liefst nog vandaag
En ik volg uw kist liever rap dan te traag
En ik zal u zien zakken in de vredige grond
En ik schrijf op uw graven: ‘Gevaarlijken hond’!

Voor de muziek...

Voor wie geïnteresseerd is: in het Elcker-Ik Centrum (Breughelstraat, 31, Antwerpen) komt men op 12 december om 20u. samen om het leven en werk van Wannes te gedenken.

Edito

“Wij zijn allen ACW-er”

De christelijke arbeidersbeweging heeft de macht weer binnen bereik, titelde De Standaard (26-27/04/08). Wat volgt is een indrukwekkende portrettenreeks. Vandeurzen, Vervotte, Schouppe, Vanackere, Goutry, Laureys, Decaluwé, Lanjri, allemaal passeren ze de revue. Ook Leterme en Crivits mankeren niet. De fotoshoot wordt verder aangevuld met J. Renders, L. Cortebeeck, A. Demeulemeester, L. Verschueren, G. D’Hondt en G. Deswert. Voorwaar, een indrukwekkende reeks. Allemaal lachend op de familiefoto dus, ‘de bevriende parlementsleden’, ‘de ACW-mandatarissen’ en de top van de christelijke arbeidersbeweging. Maar valt er eigenlijk veel te lachen?


“De relatie tussen het ACW en CD&V heeft zelden zo op ramkoers gelegen als de afgelopen maanden. Ze zijn nog nooit met zoveel geweest, maar ze hebben nog nooit zo weinig te zeggen gehad, zegt een CD&V-kamerlid zonder ACW stempel.”

ACV en ACW hebben de voorbije maanden duidelijk laten verstaan dat ze niet gelukkig zijn met de oranje-blauwe deelakkoorden en nog minder met de communautaire agenda van CD&V en het kartel met N-VA. CD&V heeft de communautaire lat even hoog gelegd als de N-VA. Het minst wat je kan zeggen is dat “de basis van CD&V, ACW-parlementsleden incluis, communautair geradicaliseerd is.” De wijd verspreide mening dat de staatshervorming noodzakelijk is om de komende jaren een sociaaleconomisch programma uit te werken, is uitgegroeid tot een dogma waaraan niet kan getornd worden.

Laat het ACW zich dus niet naïef ringeloren? Kim Clijsters was grandioos. Zeker met haar spreidstand, tot de rek er uit was en de carrière over. Hoe lang nog kan het ACW ongestraft blijven aanpappen met een partij die haar lot heeft verbonden aan een kartelpartner die van solidariteit met Wallonië helemaal niet wil weten en zich zelf als rechts en conservatief bestempelt?

Wij treden het CD&V-kamerlid zonder ACW stempel bij als hij zegt: “Nu ook zal de invloed die de christelijke arbeidersbeweging kan uitoefenen groter zijn via hun vakbondsvleugel in het sociaal overleg dan via banden met de partij.”

Daar is veel voor te zeggen. Zeker na lectuur van ‘De solidaire samenleving’ van L. Cortebeeck. Die pleit onomwonden voor het behoud en het verdiepen van de solidariteit. Maar hij is niet mals voor een communautaire ingreep die de weg voor een rechts beleid moet effenen. En hij trekt fors van leer tegen ‘de bloedband’ die de vakbeweging zou hebben met de christen-democratische CD&V. Als je niet beter wist, zou je nog gaan denken dat hier een militant van ‘Beweging’ aan het woord is!

Maar de politieke werkelijkheid kleurt voorlopig nog altijd enigszins ander in. Wanneer zal het ACV het ACW onder druk zetten en zegt de christelijke arbeidersbeweging de CD&V voor goed de wacht aan?

Er is maar één Belgische arbeidersbeweging

We hadden het al eerder gemeld op deze blog: Rerum Novarum en 1 mei vielen dit jaar op dezelfde dag. Dat is vrij uitzonderlijk. Voor ons de gelegenheid om stil te staan bij de arbeidersbeweging in België. Is die echt verdeeld, of zijn het enkel hun organisaties? En hoe belangrijk is het dat hierin verandering komt?

Lees hier verder.

Dit artikel is met dank overgenomen uit {KENTERINGEN]




Het volledige {KENTERINGEN]Digit nr 3, mei 2008, het artikel begint op blz 5.

‘Kabouter Splits’ of ‘Er ligt een staat te sterven’

Uitgerekend in Plopsaland ontpopte Marianne Thyssen zich als ‘kabouter Splits’. Eric Van Rompuy trad haar bij met de gevleugelde woorden: Er ligt een staat te sterven. De Vlaamse eisen moeten onverwijld door de Franstaligen aanvaard worden. Over welke Vlaamse eisen heeft men het hier eigenlijk? En wat is er toch aan de hand met de haast tot mythische proporties opgeblazen staatshervoming. Wij analyseren één dogma en drie mythes.

Lees verder...

Werknemers winnen Sociale Verkiezingen.

"En nu…Vooruit!"

Met deze legendarische strijdkreet van kardinaal Cardijn en zijn KAJ kunnen we het best de voorbije Sociale Verkiezingen (SV) evalueren. Want op basis van 90% van de resultaten van de SV kan iedere vakbond wel een terrein of sector claimen waar hij ‘gewonnen’ heeft. En als men het geheel overschouwt heeft het ACV ‘gewonnen’ omdat ze nauwelijks iets verloren hebben van hun overheersende positie; het ABVV heeft ‘gewonnen’ omdat ze voor het eerst sinds vele jaren de neergaande trend hebben kunnen stoppen en ACLVB heeft ‘gewonnen’ omdat ze voor het eerst meer dan 10% van de stemmen halen bij de verkiezingen voor de Comités. Maar als alle vakbonden gewonnen hebben wil dit op de eerste plaats zeggen dat de werknemers gewonnen hebben, bij welke vakbond ze ook zijn aangesloten of zelfs als ze geen lid zijn.

Want... (klik hier.)

Het ACV (niet enkel) voor dummies

Luc Cortebeeck bracht onlangs een boek op de markt ‘De solidaire samenleving. Over de rol van sterke vakbonden’. Je kent ons, voor de top zijn we zelden mals. Zo kan je ook bij dit boek een aantal bedenkingen hebben, op de visie over Europa bijvoorbeeld en of de gevolgen van de globalisering niet al te optimistisch worden ingeschat Toch vinden we dat het boek er best mag zijn.

Klik en lees.

Mei ’68: Arbeiders-Studenten één front

Geen gebrek aan analyses over ‘mei 68’ de voorbije weken. Eén aspect werd daarbij bijna stelselmatig over het hoofd gezien. Wat had ‘mei ‘68’ te maken met de arbeidersbeweging?
Beweging sprak met een ‘oudstrijder’ van het eerste uur.

Lees hier verder...

Flexicurity

We hebben het thema hier al eerder aangeraakt. Daarbij verwezen we ook naar de puike LBC-brochure ‘Flexicurity: een dolle rit door je carrière’. Naar aanleiding van een vormingsdag voor militanten bieden we hier een kijk in de wijze waarop je dit thema op allerhande vormingsactiviteiten ter sprake kunt brengen.


Presentatie: bewerking van de presentatie van Marijke Persoone.

Cuba en de Christelijke Arbeidersbeweging

De christelijke arbeidersbeweging laat Cuba niet los. ACW-Wereldsolidariteit (Brussel en Leuven) trok er naar toe in 2003 en 2007. Op 12 april 2008 organiseerden ze een infonamiddag: Cuba in (de) beweging!?

Lees verder.

De grote brok informatie werd op een levendige wijze gebracht door Tuur Vanempten en John De Decker aan de hand van een verhelderende presentatie.

Kort geknipt

We houden halt bij de IAO. Kan die instelling de globalisering een sociale basis geven? We blikken terug op de syndicale actieweek van 9-12 juni.
We bevelen enkele boeken aan (flexibiliteit, fundamentalisme, Palestina) en we vestigen de aandacht op ‘de website voor syndicalisten’.

Benieuwd? Klik dan op de wijzerplaat hieronder om verder te lezen.

Woorden en cijfers die spreken

Honger is nog lang de wereld niet uit, precies zoals Marx dacht. Sterker nog, je kunt zeggen dat ieder slachtoffer wordt vermoord. Dit is stille massamoord.

Jean Ziegler, in DS, 21 april ‘08

Maar vandaag, veertig jaar later, is mei ’68 terug, zoals …in de media zal blijken, al is 40 niet zo mooi rond als getal. Want mensen blijven hopen en dromen, bijvoorbeeld van meer rechtvaardigheid. En ze willen de kritiek op het establishment niet langer alleen aan de populisten overlaten.

Marc Reynebeau, in DS, 21 april ‘08

Op wereldniveau is er een politieke, sociale en godsdienstige restauratie aan de gang. De grote godsdiensten delen met elkaar de analyse dat alles wat misgaat de schuld is van de goddelozen. Als we steeds meer begrip tonen voor de radicale islamstandpunten, zullen ook conservatieve katholieke kringen begrip eisen voor hun radicale standpunten. Door verdraagzaam te zijn voor de onverdraagzamen, zullen we op den duur onze eigen ruiten ingooien.

Koen Raes, in Humo, 22 april ‘08

Dat Vlaanderen in zijn geheel meer bijdraagt aan de sociale zekerheid heeft te maken met de hogere tewerkstellingsgraad en de hogere lonen. In Wallonië zijn heel wat meer mensen afhankelijk van een werkloosheids- of ziekte uitkering dan in Vlaanderen.

Bea Cantillon, in Raak, april ‘08

Er bouwt zich een spanning op: een kleine groep in de samenleving wordt obsceen rijk, een groot deel heeft het moeilijk en de rest blijft zonder perspectief achter…De middenklasse staat onder druk. Voor de toplaag ervan, die zich spiegelt aan de allerrijksten, is de verleiding groot om zich zeer egoïstisch terug te trekken in ommuurde enclaves. De onderste laag is dan weer bang om uit de boot te vallen. Daar is de werkdruk verhoogd, leeft een vrees voor concurrentie vanwege migranten en groeit de vrees voor mondialisering.

Rik Coolsaet, in DS, 23 februari ‘08

Koopkrachtverlies in cijfers:

*51 procent heeft het moeilijk om iedere maand rond te komen
*47 procent vindt dat de koopkracht gedaald is in het afgelopen jaar
*44 procent vindt één loon te weinig om van te leven
*37 procent slaagt er niet in om te sparen
*35 procent heeft moeite om schoolfacturen te betalen
*25 procent kan geen eigenaar worden
*18 procent heeft geen centen voor een vakantiereis

ABVV-studie, in DM, 23 april ‘08

Ford heeft de ‘besten’ willen overhouden. Een onderneming met alleen maar ‘the fittest’. In zo’n maatschappijmodel waar alleen maar de sterksten aan de bak komen, daarin wil toch niemand leven? Maar ja, bij Ford staan productie en prestatie hoog aangeschreven, dus willen ze alleen maar arbeiders die in topconditie zijn. Ik begrijp wel wat er gebeurt. Dat hoofdkwartier van die multinational kijkt alleen naar de winst en de prestaties, en dus moeten die lokale managers ook tot op de limiet gehoorzamen. Die topmensen staan ook onder grote druk. Die zitten ook in een dwangbuis.

Roger Blanpain, in Humo, april ‘08

Wat u in uw krant wellicht niet zult lezen is het volgende. Niet alleen onze regering lanceert fiscale zoetigheden om aandeelhouders en kapitaalgroepen aan te trekken. Alle regeringen doen dat. En dus zijn we in een neerwaartse spiraal van belastingconcurrentie geraakt. De notionele intrestaftrek is een poging om het laken even naar ons toe te trekken. Maar dat zal natuurlijk niet volstaan: voor de financiële markten geldt alleen de hoogst mogelijke opbrengst op de kortst mogelijk termijn. Een land dat de financiers niet genoeg ter wille is verliest. Alleen kan een nationale overheid – laat staan een regionale – het strategospel nooit winnen.

Koen Steen, in Raak, april ‘08

Electrabel wordt vriendelijker bejegend dan Kabila. Hoewel zij rechtstreeks meer belastinggeld ontvangen dan de Congolese president.

Jos Geysels, in DM, 14 juni ‘08

Drie academici, onder wie de topacademica in sociale zaken, Bea Cantillon (UA), luiden de alarmklok over de Belgische pensioenen…Ze zeggen dat onze pensioenen langzaam afkalven. Dat gebeurt via een simpel mechanisme: terwijl de welvaart van de rest van de bevolking gemiddeld met 2,25 procent per jaar stijgt, gaan de pensioenen maar met 0,5 procent per jaar omhoog. Dus gaan ze jaar na jaar met 1,75 procent achteruit. Na 20 jaar is dat goed 40 procent. Vandaag zit al een kwart van alle 65-plussers onder de armoedegrens…Voor de 75-plussers die tien jaar of langer op pensioen zijn, zal dat 41 procent zijn in 2016, 44 procent in 2021. Onze pensioenen hebben de groei van de welvaart niet gevolgd. In andere landen wel.

Guy Tegenbos, in DS, 12 juni ‘08

Gedichten

Omdat gedichten vaak meer zeggen dan doorwrochte analyses, sluiten we af met twee gedichten. Eentje uit ‘de oude doos’: Staatsmanschap van Stefaan Van Den Bremt ( uit ‘Andere Gedichten’, Masereelfonds,1980) en een recenter gedicht met de nog altijd toepasselijke titel: Que faire? van Charles Ducal (uit ‘In inkt gewassen: gedichten), Atlas, 2006.

Staatsmanschap

Politiek is een kwestie van
vertrouwen, is de boodschap
vlak voor de verkiezingen.

Nadien wordt het een kwestie
van misbruik en vertrouwen.

Slechts wie dat aan het volk
verkopen kan, heeft verstand
van politiek.

Politiek is de kunst van het
mogelijke.

Met onze vertrouwensman zal ook
dat veranderen. Met hem

worden de cirkels vierkanten,
de aandeelhouders kleine spaarders,
de werklozen uitbuiters.

De krisis heet normale toestand.
En al de rest is avontuur.

Regeren vereist moed, aldus
onze vertrouwensman.

Met hem zal alles anders
blijven. Hij kan ons

niets beloven, maar
vraagt offers.

Stefaan Van Den Bremt

Que faire?

Op een middag verscheen hij in de stad,
het gezicht bleek, de jas versleten,
als teruggekeerd uit het graf.

Wij stonden opzij, wat verlegen,
bang dat hij opnieuw zou gaan preken.
Wij hadden een baan en weinig tijd,

maar waren zijn leerlingen geweest,
lang geleden. Dus bang voor verraad,
sloegen wij hem op de schouder

en konden nog altijd de bijbel
citeren en spraken nog altijd de taal
van de opstand, het goot ideaal.

(alsof hij nooit dood was gegaan.)

En tikten met spijtige vingers
op onze horloges, opgelucht
dat hij zweeg, ons nauwelijks herkende.

’s Avonds in de kroeg, de hele bende.
Peter botste hem na (goddelijk):
voorwaar, voorwaar…

Het werd laat,
de zon kwam al op.
Een van ons imiteerde een haan.

Charles Ducal

Edito

Met ‘Beweging-digitaal’ blijven we aan de weg timmeren. We hebben ook ditmaal heel wat te bieden.

We openen met een artikel over de langste regeringsonderhandelingen ooit, over Leterme I, de regeringsverklaring en de merkwaardige symbiose met het patronale ‘Solidariteitspact’. Wedden dat je dat verhaal niet in je krant kan terug vinden?

CD&V heeft de afgelopen maanden duidelijk gekozen voor de N-VA. Hoe lang de liefde nog duurt, weten we niet. Ooit was er sprake van een ‘paringsdans’ tussen Agalev en ACW! Via De Gids op Maatschappelijk Gebied blikken we, met Jos Geysels, even terug op die periode.

Ondertussen hebben de militanten op de werkvloer wel andere katten te geselen gehad. De sociale verkiezingen komen er aan. Wij laten enkele kandidaten aan het woord.

En je moet lef hebben om je als syndicalist te profileren. Met de bescherming van de vakbondsafgevaardigden is het nog altijd niet goed gesteld. Daarom staan we stil bij de resultaten van een studiedag over de bescherming van werknemersafgevaardigden.

Iets verder van huis is er een volk 60 jaar ontheemd en 40 jaar bezet. We hebben weet van de bezetting van Palestina, de uitbouw van de kolonies en de schande van de Muur. Maar wat weten we van een muur die dwars door Israel loopt? Op initiatief van enkele Brusselse ACV-militanten is de werkgroep Internationale Solidariteit van het Brusselse ACV-verbond een campagne gestart ter ondersteuning van een beginnende arbeidersorganisatie in Nazareth (Israel), ‘De Stem van de Arbeider’.

In de rubriek ‘Kort geknipt’ passeren ‘Red de Solidariteit’, enkele goeie boeken en ‘de notionele intrestaftrek’ de revue.

Ook ‘woorden (en cijfers) die spreken’, ter informatie, ter lering en … ter discussie, zoals de sprokkelaar van dienst dat graag heeft, ontbreken niet.

Helemaal eindigen, doen we met een mooi gedicht over een smerige oorlog.

Beweging heeft al een lange traditie. ‘Digitaal’ moeten we onze weg nog vinden. Maar we blijven er voor gaan. Voor die strijdbare en politiek zelfstandige christelijke arbeidersbeweging. Maar daar heb je inderdaad een ‘beweging’ voor nodig. Maak dus dit initiatief ‘wijd en zijd’ bekend, toon je betrokkenheid en…reageer!

De zwangerschap van Leterme I

over borrelnootjes, een lepel suiker, een vette vis en …een neoliberaal programma

Wie tijdens de voorbije tien maanden de Belgische politiek slechts van op een afstand (en liefst in Vlaanderen) heeft gevolgd, zou kunnen denken dat er in ons land slechts één punt is waar de politiek én de media én de burgers van wakker liggen. Een verregaande staatshervorming, die in realiteit weinig te maken heeft met ‘hervorming’ maar meer weg heeft van een vermageringskuur of beter nog, een anorexia nervosa met de dood tot gevolg.

...

De overgrote meerderheid van de mensen verwacht van een regering een globaal beleid voor alle maatschappelijke terreinen. En als er één terrein is waarvan die mensen wakker liggen dan is dat het sociaaleconomische. Ga ik mijn werk kunnen behouden? Gaat mijn koopkracht hersteld of verder aangetast worden? Wanneer zal ik met pensioen kunnen/mogen gaan? Zal het openbaar vervoer (nog) verbeterd worden? Zal ik gezond blijven? Enzovoort.

...

“Als oranje-blauw feitelijk blauw wordt met oranje stippen, dan zullen de beleidsmakers het ACV op hun weg ontmoeten”, aldus Luc Cortebeeck eind november vorig jaar. Of de christelijke arbeidersbeweging nu vindt dat de regering Leterme I een oranje-blauwe regering is met oranje stippen kunnen we moeilijk afleiden uit de standpunten die door haar werden ingenomen na de regeringsverklaring. Het verwijt dat de regeringsverklaring vaag blijft en veel onbetaalde rekeningen bevat, kan in zekere zin ook aan de christelijke arbeidersbeweging worden gemaakt.

Lees het hele artikel: klik hier.

Jos Geysels over Agalev/Groen! en het ACW

Het water tussen ACW en Cd&V is dieper dan ooit. De aloude ‘voorkeur’ voor CVP/CD&V breekt de christelijke arbeidersbeweging nu zuur op. Dat is ook Jos Geysels niet ontgaan. In een gesprek met de redactiesecretaris van de Gids op Maatschappelijk Gebied blikt hij terug op ‘de paringsdans’ tussen Agalev en ACW.

In het aprilnummer van de Gids op Maatschappelijk Gebied, verscheen een gesprek van de redactiesecretaris Anton Maertens met Jos Geysels. In de reeks ‘confessiones’ blikken personaliteiten terug op enkele belangrijke periodes uit hun leven. Het gesprek gaat vooral over de rol van Geysels binnen Agalev en meer bepaald over de periode van de regeringsdeelname van Agalev, toen Jos Geysels de politieke leider van Agalev was. Dat die regeringsdeelname catastrofaal geëindigd is met het verdwijnen van Agalev uit de Kamer, is genoegzaam bekend. Toch blijft Jos Geysels deze regeringsdeelname met gloed verdedigen.

Lees hier verder...

Sociale verkiezingen

Het is bijna zo ver. Begin mei worden er in duizenden bedrijven sociale verkiezingen georganiseerd. De kandidaten zijn gekend, de lijsten ingediend, de campagne kan beginnen. Beweging zocht enkele kandidaten op en peilde naar hun motivatie.

Ria C.
Reeds syndicaal afgevaardigde, maar nu de eerste sociale verkiezingen CPBW.
Ik werk in een vrij CLB (Centrum voor Leerlingenbegeleiding, vroeger PMS) en al jaren ben ik daar vakbondsafgevaardigde. Vanaf september 2008 hebben we de kans om een eigen officieel CPBW Vrij CLB regio Gent te kunnen opstarten. ...

Gertjan L.
Jongere, neemt de eerste keer deel aan de sociale verkiezingen op een bedrijf met bijna 600 werknemers.
Waarom ik wil deelnemen aan de sociale verkiezingen? Ja,je kan nooit weten of je uiteindelijk iets kan veranderen op het bedrijf. ...

Colette DK
Syndicaliste in een KMO, de derde maal sociale verkiezingen.
Na het nieuwe en onwennige van de eerste sociale verkiezingen op het bedrijf, hebben het syndicaat en de baas mekaar beter leren kennen. Ondertussen weten we wat we aan mekaar hebben...

Lees verder...

Bescherming van personeelsafgevaardigden

Op initiatief van de advocaten Jan Buelens en Ivo Flachet van Progress Lawyers Network werd – metsteun van ACV en ABVV – op vrijdag 14 maart 2008 een colloquium georganiseerd in Brussel (MAI, Washingtonstraat).

Doel van de bijeenkomst: een betere en efficiënte bescherming van personeelsafgevaardigden.

Sprekers waren, buiten de twee vernoemde organisatoren, Marc Leemans (ACV), Eddy Van Lancker (ABVV), Gilbert Demez (UCL), Albert Martens (KUL), Martine Botte (CNE), Kristien Merckx (BBTK), Lode Verschingel (LBC-NVK), Peter Tierens (LBC-NVK), Mireille Jourdan (advocaat Brussel), Dominique Moinaux (advocaat Charlerloi), Keith Ewing (King’s College London), Pauline Le Bourgeois (advocaat Parijs), Sonja Jung (advocaat Dusseldorf), Marc Rigaux (UA), Paul Lootens (AC) en Raymond Coumont (CNE).

Voor wie er aan twijfelt: een stel geleerde, onderlegde en geëngageerde bollebozen!

Uit het rijke aanbod hebben we een selectie gemaakt van enkele opmerkelijke uitspraken.

Lees hier verder...

Het Wisconsinplan

Na een reis van zes Brusselse ACV-militanten in april 2006 door Palestina en Israël, lanceerde de werkgroep ‘Internationale Solidariteit’ van het Brussels ACV-Verbond een petitie met de slogan in de titel ter ondersteuning van een beginnende arbeidersorganisatie in Nazareth, namelijk ‘Sawt el-Amel’ of ‘Laborers Voice’, ‘De Stem van de Arbeider’. Deze militante basisgroep verzet zich tegen het ‘Wisconsinplan’, een pilootproject dat door Israël uit de Verenigde Staten is ingevoerd als een activeringsplan voor werklozen (‘welfare-to-work), maar dan geleid door privé-bedrijven.


Volledig artikel: klik hier.





Klik op bovenstaande foto's voor meer.

'Kort geknipt'

Red de Solidariteit
Jammer voor Claudine De Cuyper die meer dan verdienstelijk werk heeft geleverd met de KAV in Brussel rond ‘interculturele werking’, maar de hoofdprijs van De Gids op Maatschappelijk Gebied ging naar het initiatief ‘Red de Solidariteit’.



In 2006 organiseerden de departementen Sociaal Recht en Politieke Wetenschappen van de universiteit Gent een studiedag over stakingen, hun historische ontwikkelingen en de politieke en strategische betekenis. Er werd ook aandacht geschonken aan een aantal juridische uitdagingen en de vraag hoe de politieke besluitvorming op stakingen kan inwerken werd ook niet uit de weg gegaan.
De referaten (met o.a. bijdragen van Marc Rigaux, P. Humblet en Filip Dorssemont) zijn nu onder de redactie van Carl Devos en Patrick Humblet gebundeld in “Arbeid vs. Kapitaal: een kwarteeuw stakingsrecht” (Gent, Academia Press, 2007, 214 p.)

John Vandaele is met het boek “De stille dood van het neoliberalisme: de nauwe schoentjes van de mondialisering” (Antwerpen: Houtekiet, 2007, 197 p.) niet aan zijn proefstuk toe. Eerder beschreef hij al met “Het recht van de rijkste: hebben andersglobalisten gelijk?” de mondiale machtsverhoudingen en voerde hij ‘de winnaars’ maar ook ‘de verliezers’ op. In zijn recent boek toont hij overtuigend aan hoe het aandeel van de lonen in de economie voortdurend daalt. De koek wordt steeds kleiner voor wie werkt!



De notionele interest, dat ‘onding’, dateert al van juni 2005 en is dus nog door ‘paars’ in een wet gegoten. De hoofdbedoeling was om de fiscale voorkeursbehandeling van de multinationals te garanderen. Moest dat dan zo nodig? Jawel...

Voor de volledige 'Kort geknipt'...

Woorden en cijfers die spreken

ARMOEDE

“In België leven 700.000 mensen in permanente armoede; anderhalf miljoen mensen leven op de armoedegrens. Om armoede zo objectief mogelijk te definiëren hanteren Europese onderzoekers en beleidsmakers een inkomensgrens. Een alleenstaande geldt als arm als hij minder dan 850 € verdient.
Voor een koppel is dat 1.233 €, voor een alleenstaande met kinderen 1.315 €.
Het leefloon dat het OCMW hier in België uitkeert, ligt ver onder de armoedegrens.
Voor een alleenstaande is dat 683,95 €, voor een samenwonende 455,96 €, voor personen met een gezinslast 911,93 € ( en dat bedrag is voor elk gezin hetzelfde, ongeacht het aantal kinderen.)”
Humo 29/02/08


ARMOEDE

“Begin december 2007 stelde de vakgroep OASeS (Onderzoeksgroep Armoede, Sociale uitsluiting en de Stad) het Jaarboek Armoede en Sociale uitsluiting 2007 voor.
De cijfers daarin spreken voor zich. In Vlaanderen leeft 10,7% van de inwoners onder de armoedegrens. Voor heel België loopt dat cijfer op tot 14,7%.
In 2005 besteedden gezinnen uit de 10% laagste inkomens 36,5% van hun huishoudbudget aan wonen.
Zo’n 180.000 mensen komen in aanmerking voor een sociale woning. In 2006 klopten 106.900 mensen aan bij de voedselbanken, een stijging met 45% in de laatste 10 jaar. En laaggeschoolden hebben de meeste kans om in armoede te verzeilen.”
Daniel Termont burgemeester van Gent in Sampol jan 2008.

ARMOEDE

Er zijn trouwens dringender problemen dan de staatshervorming. Op 7 juni bevestigde de krant Le Soir dat 1 Belg op 7 onder de armoedegrens leeft. Al een geluk dat er sociale zekerheid bestaat, zonder die zekerheid zouden 41% van de Belgen onder de armoedegrens leven.”

Guy Tordeur op de Algemene Raad van het ACV in juni 2007.


MISDAAD

In België zit 1 inwoner op de 1000 in de gevangenis, stelt het internationaal centrum voor gevangenisstudies in Londen. In de VS is dat 1 op de 100. Ons land telt bijna 10 000 gedetineerden. Knack 06/02/08.


MISDAAD?

“We kunnen niet verhinderen dat iemand uit de maffia zich bij ons inkoopt, zonder dat we het weten. We zijn niet de meester van wat er met onze aandelen gebeurt. Wie zich wil verbergen, kan dat vrij gemakkelijk.”

Maurice Lippens, voorzitter Fortis in DS 25/02/08.


ALTERNATIEVE THERAPIE?

“De in opspraak gekomen internist Patrick Van Eeghem uit Kortrijk stelde niet alleen kankerdiagnoses met de wichelroede, hij stuurde zijn patiënten ook naar huis met dure medicijnen die slechts water en alcohol bevatten, zo blijkt uit verder onderzoek van het Nieuwsblad. Terecht is de verontwaardiging groot dat een erkend internist zich met zulke praktijken inlaat. Tegelijk wekt het verbazing dat mensen zich laten overtuigen om hun kanker met de wichelroede en kosmische straling laten behandelen…

Een maatschappij die niet-bewezen alternatieve therapieën gedoogt en erkent zet de deur open naar misbruik.”

Lieven Sioen in DS 18/02/08.


FUNDAMENTALISME?

“De groei van Vlaams belang heeft het publieke debat gesmoord. Door het cordon sanitaire durfde bijna niemand openlijk stelling te nemen tegen intolerantie uit islamitische hoek.
Twee vooraanstaande schrijvers, Benno Barnard en Geert Van Istendael, hebben het nu aangedurfd om het monsterverbond tussen weldenkend links en de fundamentalistische islam aan te klagen. Hun terechte pleidooi voor vrijzinnige seculiere waarden en voor de scheiding van kerk en staat, vergezeld van een aanval op de vrouwenonderdrukkende hoofddoek, heeft hen in de morele verdachtenbank gebracht. Het duo wordt uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk is: antisociaal, kleinburgerlijk, antidemocratisch en racistisch.”

Carel Brendel in DS 18/02/08. (Carel Brendel is auteur van ‘Het verraad van links’).

Beelden uit Irak

Beelden uit Irak.
Geamputeerde ledematen.
Bloedplassen.
Jammerende krijsende mensen.
Kinderen. Kinderen.

En terwijl even naar de keuken lopen om het glas opnieuw te vullen.

En op tijd weer in de zetel zitten voor de resultaten van het voetbal en van het wielrennen.

Hoe maak je van een doodzonde een dagelijkse zonde?
Door ze dagelijks te doen.

Erik Vlaminck
Schrijver

(Overgenomen uit ‘Het beschrijf’, A. Dansaertstraat 46, 1000 Brussel;
www.beschrijf.be / tel.: 02/223 68 32/ info@beschrijf.be)

BEWEGING 101

In de maand mei van vorig jaar verscheen ons laatste gedrukte nummer. We hadden beloofd niet bij de pakken te blijven zitten. De voorbije maanden werd er aan een elektronische versie gewerkt. Geïnteresseerden konden ons terug vinden op http://beweging.strijdbaar.be en werden daar (en dat misschien nog voor een tijdje) doorverwezen naar: beweging.blogspot.com.

Daar hebben we gepoogd de actualiteit een beetje op de voet te volgen. Maar we willen meer. We willen regelmatig, zoals we dat vroeger deden, die actualiteit ook duiden vanuit onze specifieke invalshoek. En de voorbije maanden hebben we stof genoeg gevonden om een eerste digitale nummer te publiceren.

Wij wensen iedereen veel leesgenot. Maar niet vrijblijvend! Maak ons ‘digitaal initiatief’ bekend, spreek er over, gooi de informatie die hier verzameld wordt ter discussie in uw midden. Reageer. Zo werken we ook in de toekomst aan wat ons ter harte gaat: een strijdbare en politiek zelfstandige christelijke arbeidersbeweging!

De redactie

Wie wordt er beter van een zelfstandig Vlaanderen?

Bij de regeringsonderhandelingen die maanden hebben aangesleept stond ‘de staatshervorming’ centraal. Maar wie wordt er beter van ‘meer autonomie’ voor de gemeenschappen? Wie zijn de drijvende krachten achter deze steeds maar herhaalde mantra? We nemen een artikel over dat net verschenen is in [KENTERINGen]digit (te raadplegen op www.abelweb.be). Exclusief voor ‘Beweging’ zal de auteur ons een volgende bijdrage bezorgen met als werktitel: Het virtueel sociaaleconomisch programma van Leterme I.

De verborgen sociaaleconomische agenda achter het splitsingsdiscours van de Vlaamse werkgevers

Het programma van alle werkgevers(koepels) in ons land sluit nauw aan bij de doelstellingen van de Verklaring van Lissabon uit maart 2000. Europa wil de VS voorbijsteken als “de meest competitieve en dynamische kenniseconomie ter wereld”. De Lissabonstrategie is dan ook de achtergrond waartegen men de positie van de verschillende werkgeversorganisaties m.b.t. het communautair debat in België moet situeren. De standpunten in dat debat dienen op de eerste plaats als vehikel voor het realiseren van deze doelstellingen.

Volledige tekst: klik hier.

Janssen Pharmaceutica

Sociaal-economisch sprong ook de herstructurering bij Janssen Pharmaceutica in het oog. De hoofddelegee van LBC-NVK brengt ons zijn doorleefd relaas. Als secretaris van de Ondernemingsraad laat hij ons ook kennis maken met een aantal opmerkelijke standpunten. Hoe kijken we daar nu achteraf op terug? Niet zoals Yves Leterme die in Humo (24/12/07) zegt: “We zullen moeten leren leven met de schommelingen en de schaalvergroting die de globalisering meebrengt.” Uit ons ‘nawoord’ blijkt dat wij daar anders over denken.

Janssen Pharmaceutica: Strijd en solidariteit blijft centraal staan!

Door inzet en strijd hebben de arbeid(st)ers en baremabedienden van Janssen Pharmaceutica in Beerse, Geel en Olen bewezen de ‘toonaangevende’ syndicale agenda te bepalen in het bedrijf dat dacht de toon te kunnen zetten!
Als ACV-militant bij Janssen kan ik gerust stellen dat de kracht - eensgezindheid - verontwaardiging - actie - vastberadenheid van de Janssen-collega’s de weg toont voor een (h)echt syndicalisme waarin strijd en solidariteit centraal blijft staan.

Wanneer je me in juni van dit jaar verteld zou hebben dat ik nog een zevendaagse staking zou meemaken bij Janssen dan had ik je gek verklaard.

Volledige tekst: klik hier.

Tekst: “Afsluiting tgv afronding procedure Renault tijdens de bijzondere ondernemingsraad van 7 november 2007 door de vakbonden”

Tekst: “Tekst vanwege de vakbonden tijdens de laatste bijzondere ondernemingsraad op 9 november 2007 toen de beslissing van de directie om over te gaan tot ontslag werd medegedeeld”

Ondernemingssite van Janssen Pharmaceutica.




Nawoord

1/ Renault, Sabena, Volkswagen, General Motors Opel, Agfa-Gevaert, Carrefour, Siemens-Nokia, Bayer-Lanxess, Chevron, Janssen Pharmaceutica…
Een eindeloze reeks van afdankingen, jobverlies, outsourcing, inkomensdaling, flexibilisering en delokalisering. In één woord: bestaansonzekerheid voor de werknemers!
Ook bedrijven met hoge winstcijfers danken personeel af en verhuizen naar streken met lage lonen en zonder vakbonden.
Het blijken de asociale gevolgen te zijn van de wetmatigheden van de “vrije” markt, van liberalisme, van geglobaliseerd kapitalisme.

Volledig nawoord: klik hier.

Betoging 15 december 2007

We waren natuurlijk ook aanwezig op de grote vakbondsbetoging van 15 december. Niet omdat de vakbondseisen ons onvoldoende leken, wel om van de gelegenheid gebruik te maken het ACW de les te spellen. Lees het pamflet dat we daar uitdeelden (klik hier).

Spoorstaking

December was ook de maand van de spoorstakingen. ‘Beweging’ plukte een spoorbeambte weg uit het station van Gent Sint Pieters en had er een gesprek mee: recht uit het hart, recht voor de raap.

Beweging: Frank, ik hoorde vertellen dat jij een dagje verlof drie maanden op voorhand moet aanvragen? Daar stond ik van te kijken.

Drie maand op voorhand, juist. Als ik 's middags op het werk toekom om een verlofdag aan te vragen staan er al 26 voor mij. Ge kunt begrijpen, op 46 diensten, als ge daar achteraan in de rij staat! En als ge die dag toch direct krijgt, dan zijt ge nog niet zeker, hé. Als er, zoals nu, veel zieken zijn, dan trekken ze dat af. Dan moogt ge 't vergeten. En op zaterdag en zondag moogt ge het helemaal vergeten.

Beweging: Zijn er nog zulke “sociaal-lastige” zaken bij het spoor?

Wel, ...

Volledige tekst: klik hier.

Persona non grata

En er zijn nog meer gedreven mensen. In ‘Raak’ van december konden we kennis maken met iemand die vervolgd werd als rebel, verbannen als priester en veroordeeld als artiest. Over dat bewogen leven van Frans Wuytack is nu een documentaire gemaakt. We nemen het artikel van ‘Raak’ over en nodigen je meteen uit voor een filmpremière (29/1) in Antwerpen.

Artikel Raak: klik hier.
Filmpremière: klik hier.

Flexicurity

Waar we in 2008 zeker mee zullen geconfronteerd worden is de roep naar (nog) meer flexibiliteit. Maar de tijden veranderen, ook het woordgebruik. Het wordt al ‘flexicurity’ wat de klok slaat. We gunnen u, via LBC-NVK, een blik in de wondere wereld van die flexicurity.

Flexibel, flexibeler en nog veel meer flexibel!



Flexicurity of flexizekerheid is de jongste maanden een populair thema geworden bij de werkgevers, beleidsmakers en overheden. De Europese Commissie spant de kroon als het om flexicurityplannen gaat. Het zogenaamde Groenboek is een warm pleidooi voor meer flexibiliteit, jobhoppen en versoepelen van het ontslagrecht in plaats van jobzekerheid.

Lees hier verder: klik.
LBC-info en standpunten: klik hier.

De school van de ongelijkheid

En tot slot blikken we nog even terug op vorig jaar.
In de herfst van vorig jaar verscheen een merkwaardig boek: De school van de ongelijkheid. Ongelijkheid? Inderdaad, ons onderwijs scoort goed, handhaaft zich bij de koplopers, maar veroorzaakt ook een ongelijkheid die nergens groter is dan bij ons. ‘Beweging’ las het boek en geeft tekst en uitleg.

We weten het al een tijdje. Uit internationale vergelijkingen blijkt dat de Vlaamse 15-jarige scholieren op het vlak van wiskundige geletterdheid koplopers zijn in de wereld, net gevolgd door Hong-Kong en Finland. Ook op het vlak van leesvaardigheid en wetenschappelijke geletterdheid horen onze 15-jarigen bij de top drie in de wereld (na Finland en Korea). In geen enkel land halen zoveel leerlingen het hoogste leesniveau als in Vlaanderen. Daartegenover staat dat in geen enkel land het verschil tussen de sterkste en de zwakste leerlingen zo groot is als in Vlaanderen. Er is ook geen ander land waar er zo'n sterk verband is tussen de leerprestaties van de 15-jarigen en de sociaal-economische status (beroep, opleiding, enzovoort) van hun ouders.

Volledige tekst: klik hier.
Standpunten van Welzijnszorg: klik hier.
ACOD-document: klik hier.

Woorden die spreken!

2007 was een bewogen jaar. In alle media werden we om de oren geslagen met lijstjes, overzichten, gebeurtenissen, straffe uitspraken. Wij blijven niet achter. En zoals we dat vroeger deden pakt ‘Beweging’ ook nu uit met ‘woorden die spreken’.


Grijze armoede

“Recente studies geven aan dat de armoede bij 75-plussers tussen 2006 en 2021 bij een ongewijzigd beleid zal stijgen van 25% naar 43%”
Visie 21-12-07

Rijk …rijker

“Het gemiddelde loon van CEO’s van de Bel20-bedrijven ging er in 2006 met 30% op vooruit. De CEO in de BelMid verdiende niet alleen de helft minder, hij ging gemiddeld ‘slechts’ 11% vooruit.”
Trends 20-09-07

Naomi Klein

“Rampenkapitalisme staat voor de zorgvuldig georganiseerde plundering van de gemeenschap door privatiseringen in de nasleep van catastrofale gebeurtenissen.
In normale omstandigheden verdedigen mensen hun baan, hun ziekteverzekering, hun welvaart. Alleen op zo’n crisismoment, zo valt de kern van de shockdoctrine te omschrijven, maken de verdedigers van een radicale vrijemarktpolitiek een kans om de mensen hun model in de maag te kunnen splitsen – zoals je iemand besteelt terwijl hij op de grond ligt.”
Naomi Klein in Humo 02-10-07

Luc Cortebeeck (ACV)

“De politieke partijen –socialisten, liberalen, christen-democraten en ook groenen – spreken allemaal zo graag over hun middenveld. Maar dan hebben zij het meestal wel over het zachte middenveld. Wij, de vakbonden, wij zijn het harde middenveld! En daar praten ze toch al minder graag mee.”
Luc Cortebeeck in De Ketting dec. 07.

Geen compensatie

“Ook in België is de inkomensongelijkheid toegenomen. De snel oplopende voedsel- en brandstofprijzen worden weliswaar gecompenseerd door dalende prijzen voor electronica, maar armere mensen besteden in verhouding een veel groter deel van hun inkomen aan voedsel. Wat de stijgende ongelijkheid doet toenemen”
John Vandaele in MO dec. 07

Luc Cortebeeck (ACV)

“In naam van de liberalisering verdwijnen alle mechanismen om bij te sturen. Marktwerking vereist correcties om te vermijden dat de groep van mensen die in armoede of op de rand daarvan leven, nog groter wordt

De prijsstijgingen leiden tot grote onzekerheid en stilaan ook tot sociale onrust. Ik kan u verzekeren dat werkende mensen met een laag loon of mensen die van een uitkering leven, momenteel heus niet veel meer kunnen verdragen.”
Luc Cortebeeck in Knack 14-11-07

Marc Justaert (CM)

“Mogen de gezondheidszorg en de zorg in het algemeen aan de markt worden overgelaten? Welke waarden moeten bovenaan staan in de gezondheids- en welzijnszorg? Zijn kwaliteit en betaalbaarheid voor iedereen, ook voor de minderbegoeden en pechvogels, onverzoenbaar met het nastreven van winst die ten goede komt aan aandeelhouders en vennoten?”
Marc Justaert in De Ketting dec. 07.

België

“Een beperkte groep van Belgen verdient zo fors – zonder daarvoor te moeten arbeiden – dat hun inkomen groter is dan dat van de ruime meerderheid die wèl moet werken om rond te komen.”
Ferre Wijckmans in Ons Recht nov. 07

Brazilië

“In Rio de Janeiro (Brazilië) leven rijk en arm zo dicht bijeen dat ze elkaar niet kunnen ontlopen. Nochtans, wie het zich kan veroorloven, doet er alles aan om dit wel te doen. De ‘betere’ klasse zoekt elkaars nabijheid op in de zuidelijk gelegen woonkernen en maakt gebruik van privé-bewakingsdiensten om hun flatgebouwen en zichzelf te ‘beveiligen’.”
Jan De Paepe in Ons Recht nov. 07

Voor het nieuwe jaar

Anna Politkovskaja
met heel haar leven zei ze ‘neen’
tegen corruptie en machtsmisbruik
in het Rusland van Poetin.
Ze werd vermoord
maar zo werd ze bron van kracht voor vele anderen.

Een Palestijnse man
een Israëlische man
herkenden zich in elkanders verdriet
na de moord op hun dochter.
Ze werden vrienden voor het leven
- in de twee betekenissen van het woord -
en zo een bron van hoop voor velen
in een schijnbaar eindeloos conflict.

Mocht het waar worden wat gegrift staat
dat uit momenten van dood
dagen van vrede, recht en hoop
kunnen worden geboren
hopelijk ook in 2008
dat zal een droom zijn én een uitdaging ook aan onze liefde.

(tekst : Paul De Witte)