over borrelnootjes, een lepel suiker, een vette vis en …een neoliberaal programma
Wie tijdens de voorbije tien maanden de Belgische politiek slechts van op een afstand (en liefst in Vlaanderen) heeft gevolgd, zou kunnen denken dat er in ons land slechts één punt is waar de politiek én de media én de burgers van wakker liggen. Een verregaande staatshervorming, die in realiteit weinig te maken heeft met ‘hervorming’ maar meer weg heeft van een vermageringskuur of beter nog, een anorexia nervosa met de dood tot gevolg.
...
De overgrote meerderheid van de mensen verwacht van een regering een globaal beleid voor alle maatschappelijke terreinen. En als er één terrein is waarvan die mensen wakker liggen dan is dat het sociaaleconomische. Ga ik mijn werk kunnen behouden? Gaat mijn koopkracht hersteld of verder aangetast worden? Wanneer zal ik met pensioen kunnen/mogen gaan? Zal het openbaar vervoer (nog) verbeterd worden? Zal ik gezond blijven? Enzovoort.
...
“Als oranje-blauw feitelijk blauw wordt met oranje stippen, dan zullen de beleidsmakers het ACV op hun weg ontmoeten”, aldus Luc Cortebeeck eind november vorig jaar. Of de christelijke arbeidersbeweging nu vindt dat de regering Leterme I een oranje-blauwe regering is met oranje stippen kunnen we moeilijk afleiden uit de standpunten die door haar werden ingenomen na de regeringsverklaring. Het verwijt dat de regeringsverklaring vaag blijft en veel onbetaalde rekeningen bevat, kan in zekere zin ook aan de christelijke arbeidersbeweging worden gemaakt.
Lees het hele artikel: klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten