Zalig zijn
de digibeten
Zij erven de
gewone wereld
De rest de
virtuele
- Jules Deelder -
de digibeten
Zij erven de
gewone wereld
De rest de
virtuele
- Jules Deelder -
maandag, juli 21, 2014
donderdag, november 05, 2009
donderdag, juli 02, 2009
Edito
Verkiezingen juni 2009: Over kiezersbedrog, winnaars, verliezers en ... grove praat
De resultaten van de verkiezingen van 7 juni zijn gekend. Is de kiezer (weer) bij de neus genomen? Wie wint en wie verliest? En mogen we spreken van een 'ruk naar rechts' of is het, correcter nog, een 'ruk naar een zelfstandig Vlaanderen'? Lees meer...
De economische crisis en de samenleving die we willen
We hadden er werk van gemaakt, van de studiedag van 9 mei. Waar draait die crisis om en voor welke samenleving willen wij gaan? We mogen terugblikken op een al bij al gelukte dag. Hebben we nu de definitieve oplossing? Bijlange niet. Maar er zijn wel belangrijke aanzetten gegeven. Kan je zo'n dag samenvatten? Niet echt, maar we doen toch een poging. Het complete verslag: Klik hier.
Gezocht: slagvaardigheid
In april, dus ruim voor de verkiezingen van juni, blikte Jan Renders in DGMG vooruit op wat ons, als gevolg van de crisis, te wachten staat. We vonden het interessant genoeg enkele spraakmakende uitspraken op een rijtje te zetten. Surf naar het complete artikel.
Verkiezingen 2009 een succes voor het ACW?
Hoe kijkt het ACW nu aan tegen de verkiezingsuitslag? We gingen op zoek naar wat enkele kopstukken daarover weten te vertellen. Meer? Klik hier.
Feestival social
Bijna 30.000 mensen hadden op 'Rerum Novarum' de weg gevonden naar het Feestival social. Het was de kers op de taart van de campagne 'De sociale zekerheid is er voor u'. Het was een feest, dat wel, maar er werden ook concrete eisen gesteld. Lees meer.
Met de KWB op reis naar Israël en de Palestijnse gebieden
Een reisverslag. Na een eerder bezoek met Pax Christi-Broederlijk Delen trok Marcel dit keer mee op met de KWB en zoals het daar was aangekondigd werd het inderdaad 'een beklijvende reis'.
Lees verder.
Lees verder.
Kort geknipt
In deze rubriek focussen we op 'de langste schafttafel van Vlaanderen', op een recente IAO-conferentie en op een boek over de Navo. Klik door.
Woorden en cijfers die spreken
Samenstelling: Paul Vanhooren
Mensen struikelen nu en dan over de waarheid, maar de meesten krabbelen haastig overeind en lopen snel door alsof er niets was gebeurd.
Winston Churchill
Ken Loach, regisseur van o.m. de film ‘Looking for Eric’ weigerde in 1977 een Order of the British Empire: Een lintje van de koningin staat voor alles wat ik veracht: paternalisme, monarchie en het Britse Rijk, een monument van uitbuiting.
De Standaard, 7 juni 2009
De jaarlijkse roof door de belastingsparadijzen wordt geschat op een bedrag tussen de 1500 en 2000 miljard dollar. Geld dat overheden ontberen voor een sociaal beleid.
Erik Goeman, in Solidair, 4 juni 2009
Economen die net als ik denken dat markten niet tot efficiënte resultaten leiden en die ongelukkig zijn met de inkomensongelijkheid en de omvangrijke armoede, geloven ook dat het terugdringen van die ongelijkheid minder hoeft te kosten dan de conservatieve economen voorspellen.
Joseph Stiglitz, in ‘Eerlijke globalisering’
Werkende mensen namen, overal waar de industrialisering doorbrak, hun lot in handen. Ze verenigde zich in vakbonden om betere werkomstandigheden en hogere lonen af te dwingen. Ze dwongen het algemeen stemrecht af en ook de arbeidsrechten waaronder de vrijheid van vereniging, het recht om collectief te onderhandelen en het stakingsrecht.
Dirk Barrez en John Vandaele, in ‘Het mondiale uitzendkantoor’
De mensheid heeft nog nooit een echt mondiale sociale beweging gezien. Ditmaal is het meer dan ooit nodig, want we zijn nog nooit zo van elkaar afhankelijk geweest als nu: een andere wereld is inderdaad mogelijk, maar ze wordt je niet zomaar in de schoot gegooid. Sociale strijd zal eens te meer bepalen of we de wereld kunnen verbeteren.
Dirk Barrez en John Vandaele, in ‘Het mondiale uitzendkantoor’
Mensen struikelen nu en dan over de waarheid, maar de meesten krabbelen haastig overeind en lopen snel door alsof er niets was gebeurd.
Winston Churchill
Ken Loach, regisseur van o.m. de film ‘Looking for Eric’ weigerde in 1977 een Order of the British Empire: Een lintje van de koningin staat voor alles wat ik veracht: paternalisme, monarchie en het Britse Rijk, een monument van uitbuiting.
De Standaard, 7 juni 2009
De jaarlijkse roof door de belastingsparadijzen wordt geschat op een bedrag tussen de 1500 en 2000 miljard dollar. Geld dat overheden ontberen voor een sociaal beleid.
Erik Goeman, in Solidair, 4 juni 2009
Economen die net als ik denken dat markten niet tot efficiënte resultaten leiden en die ongelukkig zijn met de inkomensongelijkheid en de omvangrijke armoede, geloven ook dat het terugdringen van die ongelijkheid minder hoeft te kosten dan de conservatieve economen voorspellen.
Joseph Stiglitz, in ‘Eerlijke globalisering’
Werkende mensen namen, overal waar de industrialisering doorbrak, hun lot in handen. Ze verenigde zich in vakbonden om betere werkomstandigheden en hogere lonen af te dwingen. Ze dwongen het algemeen stemrecht af en ook de arbeidsrechten waaronder de vrijheid van vereniging, het recht om collectief te onderhandelen en het stakingsrecht.
Dirk Barrez en John Vandaele, in ‘Het mondiale uitzendkantoor’
De mensheid heeft nog nooit een echt mondiale sociale beweging gezien. Ditmaal is het meer dan ooit nodig, want we zijn nog nooit zo van elkaar afhankelijk geweest als nu: een andere wereld is inderdaad mogelijk, maar ze wordt je niet zomaar in de schoot gegooid. Sociale strijd zal eens te meer bepalen of we de wereld kunnen verbeteren.
Dirk Barrez en John Vandaele, in ‘Het mondiale uitzendkantoor’
Wat wij genieten noemen
Een litanie
Wij genieten kleine voordelen
Nooit het grote voorrecht
Wij genieten afgedwongen gunsten
Niet de eer
Wij genieten van het weertje
Niet van deze wereld
Wij genieten moeizaam de genietingen des vlezes
Wij genieten een verdiend salaris
Wij genieten niet genietbaar
Wij genieten niet genoeg
Wij genieten al als we gezond zijn
Want bij god niet als we dood zijn
Wij genieten slordig van een pilsje
Zij van onze arbeid
Wij genieten (soms, kort, hevig) van mekaar
Zij altijd van ons
Voor ons de grovere geneugten
Wij zijn niet vatbaar voor de hogere genietingen
Onteigen de onteigenaars
Want
Wij zijn het verrukkelijk gedicht
Wij de heerlijke muziek
Wij zijn de sigaar
waar zij van genieten
Stefaan Van Den Bremt, Andere gedichten
Wij genieten kleine voordelen
Nooit het grote voorrecht
Wij genieten afgedwongen gunsten
Niet de eer
Wij genieten van het weertje
Niet van deze wereld
Wij genieten moeizaam de genietingen des vlezes
Wij genieten een verdiend salaris
Wij genieten niet genietbaar
Wij genieten niet genoeg
Wij genieten al als we gezond zijn
Want bij god niet als we dood zijn
Wij genieten slordig van een pilsje
Zij van onze arbeid
Wij genieten (soms, kort, hevig) van mekaar
Zij altijd van ons
Voor ons de grovere geneugten
Wij zijn niet vatbaar voor de hogere genietingen
Onteigen de onteigenaars
Want
Wij zijn het verrukkelijk gedicht
Wij de heerlijke muziek
Wij zijn de sigaar
waar zij van genieten
Stefaan Van Den Bremt, Andere gedichten
maandag, april 13, 2009
Edito
In de vorige nummers van Beweging zijn we blijven stilstaan bij de crisis en de uitdaging die daar van uit gaat voor de christelijke arbeidersbeweging. Die crisis raast ondertussen over alle continenten en richt een ware ravage aan. Het is overal en op alle fronten ‘alle hens aan dek’ en de woede bij de slachtoffers van de crisis neemt hand over hand toe. Maar de orkaan bedaart. Dat wil men ons toch doen geloven. Begin april tekenden de staats- en regeringsleiders van de twintig rijkste industrielanden (G20) ‘een nieuwe wereldorde’ uit. Die G20 top werd al snel ‘een historische gebeurtenis’ genoemd. ‘De wereld van gisteren’ bestaat niet meer, kopte De Morgen (04/94/09). De top van 1000 miljard trekt de wereldeconomie weer vlot, de G20 ‘vernieuwt het kapitalisme’ schreef De Standaard (03/04/09).
Dat is allemaal nogal kort door de bocht, vinden wij.
De G20 ziet ‘het nieuwe’ in het herstel van ‘het oude’ door bepaalde excessen van de oude orde aan banden te leggen. Er is niks mis met het aan banden leggen van financiële machten, belastingparadijzen het leven zuur te maken en ‘gouden parachutes’ te beknotten. Alleen geloven we niet dat deze maatregelen fundamenteel iets zullen wijzigen aan de oorzaken van de crisis. Een ‘vernieuwd’ kapitalisme blijft kapitalisme en dat biedt echt geen perspectief op een andere, nieuwe en menselijke samenleving.
In de bijdrage ‘Het ACW en de crisis: de haan heeft driemaal gekraaid’ (nummer 104) hebben we, in het spoor van Dirk Barrez en dat van onze eigen traditie, er op gewezen dat economie in dienst moet staan van de mens en de samenleving. En dat is in het kapitalisme echt niet het geval. De kapitalistische economie is er enkel op uit maximale winst na te streven en werkt enkel in het voordeel van een handvol mensen.
‘Een nieuw kapitalisme? Neen, we moeten voorbij het kapitalisme’, stelt Dirk Barrez in Pala (nr. 72, 7 april 09). Hij schetst hoe het kapitalisme kans na kans heeft gekregen maar ronduit jammerlijk mislukt is. In de 21ste eeuw moeten we uit een ander vaatje tappen, zegt hij. Niet de winst mag centraal staan, wel de behoeften van zo’n zeven miljard mensen. En daarom moeten we terug greep krijgen op de economie. Economie mag nooit een doel zijn op zich, het is een middel. Hoe gaan we met de schaarse middelen om waarover we beschikken om aan welke behoeften te voldoen? Economie is dus kiezen. Wat produceren we, hoe doen we dat en voor wie? Dat gaat ons dus allemaal aan en daarom moet de economie van ons allemaal zijn. Hoe dat nieuwe economische systeem er precies zal uitzien en hoe we het ooit zullen noemen, niemand die dat nu kan zeggen, aldus Barrez. Maar dat is geen reden om bij de pakken te blijven zitten en ons telkens opnieuw te laten klem rijden. We hebben de plicht om te kiezen voor een andere samenleving en te evolueren naar een economisch systeem dat geen kapitalisme meer is of kan zijn.
Welke samenleving willen wij precies? Op zaterdag 9 mei voeren wij dat ‘hoogstnoodzakelijke’ debat. Omdat er al zoveel onzin verkocht is over de oorzaken van de crisis en de manier om die crisis te keren, laten we Frans Buelens van de Antwerpse universiteit aan het woord. Dirk Barrez zal de lijnen uitzetten hoe naar een nieuwe samenleving kan toegewerkt worden en welke rol de arbeidersbeweging hierin kan spelen.
We zullen niet om de pot draaien: dat wordt een serieus ‘dagvullend’ programma. Maar zoals we al zegden ‘hoogstnoodzakelijk’ en in het licht van de huidige gebeurtenissen, in alle betekenissen van het woord, ook van ‘levensbelang’. Dus rekenen we op een talrijke aanwezigheid.
UITNODIGING
Tot een hoogst noodzakelijk debat.
Welke samenleving willen wij?
Welke rol kan de (christelijke) arbeidersbeweging hierin spelen?
Beweging wil zelf niet aan de kant blijven staan. Daarom organiseren wij een studie- en discussiedag over de oorzaken van de crisis en de concrete stappen die op korte en lange termijn kunnen en moeten worden gezet om tot een meer rechtvaardige samenleving te komen.
Wanneer:
Zaterdag 9 mei 2009
Waar:
ACV gebouw Brussel-Halle-Vilvoorde, Pletinckxstraat 19, 1000 Brussel
Programma:
9u Welkom en koffie
9u30 De crisis: Frans Buelens (UA)
11u Pauze
11u15 Vragenronde & discussie
12u Broodjesmaaltijd
13u30 Welke samenleving: Dirk Barrez (journalist/Pala)
15u Pauze
15u15 Antwoorden van de christelijke arbeidersbeweging & discussie
16u Einde
Geef ons een seintje als je komt!
Mail: beweging.strijdbaar@gmail.com
Bijdrage: 3 €
Broodjes kunnen besteld worden.
Doelgroep:
Militanten en vrijgestelden uit de christelijke arbeidersbeweging.
Uiteraard zijn andere geïnteresseerden ook van harte welkom.
Opmerkingen krachtlijnen Vlaamse ACV-dagen 2009
Op 24 en 25 april (2009) gaan de Vlaamse ACV-dagen door te Oostende onder de titel 'Voor een sociaal en solidair Vlaanderen'. Daar zijn lange discussies aan vooraf gegaan. Hierbij onze bedenkingen.
Boekbespreking: De Factor Fidel
In de Christelijke Arbeidersbeweging en zeker in de schoot van ACW-Wereldsolidariteit wordt er de laatste jaren aandacht besteed aan de ontwikkelingen in Cuba. In 2002 en 2007 trok ACW-Wereldsolidariteit er naar toe en in april van vorig jaar werd er nog een infonamiddag georganiseerd ‘Cuba in (de) beweging’. Een verslag daarvan kan je terugvinden in ons nummer 103 (juni) van vorig jaar.
Cuba blijft intrigeren en…polariseren. Je bent er voor of je bent er tegen. Je vindt dat het uitzonderlijke verdiensten heeft of je doet smalend over een dictatuur waar de individuele vrijheid en creativiteit aan banden wordt gelegd. Tuur Vanempten merkte vroeger reeds op dat Cuba ‘noch de hemel noch de hel is’ maar dat het Cubaanse model een fascinerend experiment is van een samenlevingsopbouw waarbij solidariteit en (her)verdelende rechtvaardigheid de hoogste prioriteit genieten. Hoe is dat experiment tot stand gekomen en wat is de drijvende kracht die dat proces heeft gestuurd? Lees verder...
Cuba blijft intrigeren en…polariseren. Je bent er voor of je bent er tegen. Je vindt dat het uitzonderlijke verdiensten heeft of je doet smalend over een dictatuur waar de individuele vrijheid en creativiteit aan banden wordt gelegd. Tuur Vanempten merkte vroeger reeds op dat Cuba ‘noch de hemel noch de hel is’ maar dat het Cubaanse model een fascinerend experiment is van een samenlevingsopbouw waarbij solidariteit en (her)verdelende rechtvaardigheid de hoogste prioriteit genieten. Hoe is dat experiment tot stand gekomen en wat is de drijvende kracht die dat proces heeft gestuurd? Lees verder...
Kort geknipt
1. Het Vlaams Belang verliest, de vakbond wint!
...de zoveelste aanval van het Vlaams Belang keert zich tegen hen. De vakbonden kunnen duidelijk verder gaan met de ontmaskering van extreemrechts en hun antisyndicale standpunten.
2. G20
Zaterdag 28 maart verzamelden zo’n 35.000 manifestanten in Londen voor “rechtvaardigheid, jobs en klimaat.” (Met dank aan Leen voor alle foto's voor deze Beweging)
3. Oproep voor de Euromanifestatie op 15 mei in Brussel
Herstel de werkgelegenheid door krachtige Europese actie
Leg de financiële markten een de leiband
Laat de crisisplannen afbetalen door hen die van de ontsporingen profiteerden
Bouw de sociale rechten op in plaats van ze af te bouwen
Haal werk uit duurzame ontwikkeling
Durf de collectieve diensten niet af te bouwen voor het winstbejag
4. Waardig werk
De campagne ‘Waardig Werk’ en Wereldsolidariteit (Samen in actie want werknemers zijn geen gereedschap) roepen op om een schafttijd te organiseren:
Bedenk waar mensen samen zitten rond de tafel, binnen je bedrijf of erbuiten en organiseer er een schafttijd tussen 1 en 21 mei 2009.
Draag de pin!
5. Waardig werk/bis
Is een andere wereld van de arbeid mogelijk? In Cuba pakt men het in elk geval anders aan. In vergelijking met andere derdewereldlanden scoort het land uitstekend op het vlak van arbeidsomstandigheden, sociale zekerheid en tewerkstelling. Hoe ziet de vakbondswerking er uit in Cuba? Welke zijn de belangrijkste sociaaleconomische uitdagingen waar het land voor staat? Cubaanse syndicalisten geven tekst en uitleg.
6. Filippijnen
Op initiatief van de ACV-Filippijnenwerking en www.stopthekillings.be wordt er een betoging georganiseerd op woensdag 22 april om 18.30 aan de Filippijnse ambassade.
7. Turtelboom
Op de website www.rechtopmigratie.be wordt de mini-circulaire van minister Turtelboom toegelicht. Laat ons wel wezen, zeggen ze daar, van het beloofde regeerakkoord inzake regularisatie komt er niks in huis, zeker niet voor de verkiezingen en als het van sommigen afhangt ook niet na de verkiezingen.
8. Israël koloniseert - Dexia financiert
De campagne eist van Dexia het stopzetten van de illegale financiering van de Israëlische kolonies in de Bezette Palestijnse Gebieden.
Doe mee aan de petitie, schrijf deze heren aan. We zijn benieuwd naar hun reactie.
Voor meer informatie zie: http://www.intal.be/nl/emailcampagne/israel-koloniseert-dexia-financiert
...de zoveelste aanval van het Vlaams Belang keert zich tegen hen. De vakbonden kunnen duidelijk verder gaan met de ontmaskering van extreemrechts en hun antisyndicale standpunten.
2. G20
Zaterdag 28 maart verzamelden zo’n 35.000 manifestanten in Londen voor “rechtvaardigheid, jobs en klimaat.” (Met dank aan Leen voor alle foto's voor deze Beweging)
3. Oproep voor de Euromanifestatie op 15 mei in Brussel
Herstel de werkgelegenheid door krachtige Europese actie
Leg de financiële markten een de leiband
Laat de crisisplannen afbetalen door hen die van de ontsporingen profiteerden
Bouw de sociale rechten op in plaats van ze af te bouwen
Haal werk uit duurzame ontwikkeling
Durf de collectieve diensten niet af te bouwen voor het winstbejag
4. Waardig werk
De campagne ‘Waardig Werk’ en Wereldsolidariteit (Samen in actie want werknemers zijn geen gereedschap) roepen op om een schafttijd te organiseren:
Bedenk waar mensen samen zitten rond de tafel, binnen je bedrijf of erbuiten en organiseer er een schafttijd tussen 1 en 21 mei 2009.
Draag de pin!
5. Waardig werk/bis
Is een andere wereld van de arbeid mogelijk? In Cuba pakt men het in elk geval anders aan. In vergelijking met andere derdewereldlanden scoort het land uitstekend op het vlak van arbeidsomstandigheden, sociale zekerheid en tewerkstelling. Hoe ziet de vakbondswerking er uit in Cuba? Welke zijn de belangrijkste sociaaleconomische uitdagingen waar het land voor staat? Cubaanse syndicalisten geven tekst en uitleg.
6. Filippijnen
Op initiatief van de ACV-Filippijnenwerking en www.stopthekillings.be wordt er een betoging georganiseerd op woensdag 22 april om 18.30 aan de Filippijnse ambassade.
7. Turtelboom
Op de website www.rechtopmigratie.be wordt de mini-circulaire van minister Turtelboom toegelicht. Laat ons wel wezen, zeggen ze daar, van het beloofde regeerakkoord inzake regularisatie komt er niks in huis, zeker niet voor de verkiezingen en als het van sommigen afhangt ook niet na de verkiezingen.
8. Israël koloniseert - Dexia financiert
De campagne eist van Dexia het stopzetten van de illegale financiering van de Israëlische kolonies in de Bezette Palestijnse Gebieden.
Doe mee aan de petitie, schrijf deze heren aan. We zijn benieuwd naar hun reactie.
Voor meer informatie zie: http://www.intal.be/nl/emailcampagne/israel-koloniseert-dexia-financiert
Woorden en cijfers die spreken
De wereldeconomie zal dit jaar voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog krimpen. Volgens de Wereldbank zal de mondiale industriële productie midden 2009 ongeveer vijftien procent lager liggen dan in 2008. De wereldhandel zal in 2009 de grootste daling zien sinds tachtig jaar. Op dit moment zien 94 van de 116 ontwikkelingslanden hun economische groei vertragen. Tegelijk slabakt de ontwikkelingshulp. De Wereldbank meldt dat de rijke landen al 39 miljard dollar achterstaan op de beloften die ze in 2005 in Gleneagles maakten.
G.G., in MO*, april 2009
De overheid moet de financiële steun aan de banken aangrijpen om hun verzet tegen het afschaffen van het bankgeheim, de belastingparadijzen en het aanleggen van een vermogenskadaster te breken.
De Vooruitgroep, in De Gids op Maatschappelijk Gebied, april 2009
De Belgische overheid zal op termijn gedwongen worden om ook KBC en Dexia te nationaliseren. Om een zware terugval van de Belgische economie te vermijden kan ze dat maar beter zo snel mogelijk doen… Hoe langer de overheden aarzelen hoe meer schade ze de economie berokkenen…hoe langer de overheid wacht met het nationaliseren van de banken, hoe meer economisch weefsel wordt vernietigd en hoe groter de ramp voor de economie. Jammer genoeg wil de overheid dat niet inzien. Dat is rampzalig.
Paul De Grauwe, in De Morgen, 04/03/09
Dehaene zou bij Inbev gezegd hebben dat Leterme de slechte eigenschappen van Martens en Tindemans combineert, zonder één van de goede eigenschappen van die twee te hebben.
Bart Somers, in De Standaard, 31/0309
In Afghanistan is een journalist tot twintig jaar gevangenis veroordeeld wegens godslastering. Een hele vooruitgang. Onder de Taliban was hij ongetwijfeld met zweepslagen ter dood gebracht.
Mia Doornaert, in De Standaard, 20/93/09
Het sociale klimaat dat is al maanden aan het opwarmen als gevolg van het wegsmelten van aandelenkoersen, spaargelden en werkgelegenheid. De woede bereikte de straten al in IJsland, Letland, Frankrijk en Griekenland. In Athene escaleerden dagenlange gewelddadige confrontaties tussen betogers en politie…De mondiale crisis is een kans om fundamenteel andere keuzes te maken dan wat de winstideologie van de voorbije decennia toeliet.
Gie Goris, in MO*, april 2009
Professor fiscaal recht Michel Maus (VUB) schat de fraude in ons land op 30 miljard euro. Als dat met een derde kan worden teruggedrongen, gaat het om 10 miljard euro per jaar. De belastingen moeten dus niet verhoogd worden, maar de strijd tegen de fiscale fraude moet opgevoerd worden. Alleen al de gefraudeerde belastingen belasten, betekent meer dan een stap in de goede richting.
Rudy De Leeuw, in De Standaard, 25/03/09
Het kapitalisme heeft eeuwen nodig gehad om zich door te zetten. En het socialisme moet worden afgevoerd omdat de eerste pogingen, die nog geen eeuw hebben in beslag genomen, deels zijn mislukt? Dat is intellectueel oneerlijk. We moeten gewoon lessen trekken uit die mislukkingen.
Peter Mertens, in De Standaard, 01/03/09
Om maar iets te zeggen: het wetenschappelijke, culturele en sociale niveau in de Sovjet-Unie van de jaren zeventig en tachtig lag stukken hoger dan in het huidge Rusland. Dat is nog een veel grotere puinhoop, met een gigantische kloof tussen arm en rijk.
Erik De Bruyn, in De Standaard, 01/03/09
Het verloren paradijs
Je kan niet leven van de wind.
Je kan niet leven van de dauw.
Je kan niet leven van de zon.
Je kan niet leven van lucht.
Je kan niet leven van liefde.
Je zal leven van een loon.
Je kan niet leven van de dauw.
Je kan niet leven van de zon.
Je kan niet leven van lucht.
Je kan niet leven van liefde.
Je zal leven van een loon.
Stefaan Van den Bremt, Andere Gedichten
woensdag, februari 11, 2009
Edito
Travaillisten? In het ACW?
De kranten maakten zich bezorgd. Door de recente wissels in de regering zou de balans in CD&V niet meer in evenwicht zijn. Ze schreven het echt: de linkervleugel of de progressieve vleugel van CD&V, het ACW dus, dreigt verzwakt uit de stoelendans te komen. Is dat zo? En zijn er wel travaillisten in het ACW?
Lees verder
In memoriam Julien Hanoulle
Op 27 januari overleed Julien Hanoulle. Het laatste jaar sukkelde hij met zijn gezondheid, vermagerde en was op vergaderingen stiller dan we dat van hem gewoon waren. Hij was 61.
Julien was een gedreven, verstandig en geëngageerd syndicalist in hart en nieren, een Brusselaar met het hart op de juiste plaats.
We hebben hem gekend op vele syndicale en andere sociale fronten. Zijn basisengagement heeft hij opgebouwd als delegee in de ijsfabriek Artic en is zo verder actief gebleven als LBC-militant in Halle en in de plaatselijke afdeling ACV-CSC Anderlecht tot (gewezen) verbondsvoorzitter ACV-CSC Brussel-Halle-Vilvoorde en tot sociaal rechter bij de arbeidsrechtbank te Brussel.
Hij was een trouw medewerker bij de redactie van ‘Beweging’, hielp bij interviews en leverde destijds heel wat vertaalwerk naar het Frans in de periode van ‘ça Bouge’, een poging om met ‘Beweging’ uit te breiden naar de Franstalige syndicalisten.
Wij zullen Julien altijd blijven gedenken als een consequent en overtuigd syndicalist met een groot hart voor de zwaksten in de samenleving. Hij sloot zich niet op in eenzaamheid, maar brak open in een wereldwijde solidariteit.
Bedankt Julien.
Julien was een gedreven, verstandig en geëngageerd syndicalist in hart en nieren, een Brusselaar met het hart op de juiste plaats.
We hebben hem gekend op vele syndicale en andere sociale fronten. Zijn basisengagement heeft hij opgebouwd als delegee in de ijsfabriek Artic en is zo verder actief gebleven als LBC-militant in Halle en in de plaatselijke afdeling ACV-CSC Anderlecht tot (gewezen) verbondsvoorzitter ACV-CSC Brussel-Halle-Vilvoorde en tot sociaal rechter bij de arbeidsrechtbank te Brussel.
Hij was een trouw medewerker bij de redactie van ‘Beweging’, hielp bij interviews en leverde destijds heel wat vertaalwerk naar het Frans in de periode van ‘ça Bouge’, een poging om met ‘Beweging’ uit te breiden naar de Franstalige syndicalisten.
Wij zullen Julien altijd blijven gedenken als een consequent en overtuigd syndicalist met een groot hart voor de zwaksten in de samenleving. Hij sloot zich niet op in eenzaamheid, maar brak open in een wereldwijde solidariteit.
Bedankt Julien.
Het ACW en de crisis
In ons novembernummer deden we een eerste poging om naar aanleiding van de financiële crisis ook de crisis van het kapitalisme te belichten. Vandaag beseffen we dat het einde van die financiële crisis nog lang niet in zicht is en dat we voor een langdurige economische crisis staan. In december van vorig jaar werden al duizenden werknemers getroffen door sluitingen, faillissementen en (vormen van) tijdelijke werkloosheid. Dit jaar kondigt zich nog somberder aan. In 2009 kost de crisis alleen al in ons land minstens 100.000 banen, schreef DM (12/01/09). Wereldwijd is er sprake van 20 miljoen extra werklozen.
Over de omvang van de crisis lijkt iedereen het grotendeels eens. De verschillen duiken op als men voorspellingen maakt: stevenen we af op een recessie of op een regelrechte depressie? Ook over de oorzaken en de aanpak van de crisis bestaat er geen eensgezindheid. Wij denken dat de oorzaken al in ver verleden moeten gezocht worden en niet in het begin van deze eeuw. En over de consensus die in bepaalde middens groeit rond de aanpak van de crisis, zijn wij ook niet te spreken.
Een cruciale vraag voor ons is: welke rol kan/moet de (christelijke) arbeidersbeweging spelen in deze turbulente tijden?
Lees verder...
Over de omvang van de crisis lijkt iedereen het grotendeels eens. De verschillen duiken op als men voorspellingen maakt: stevenen we af op een recessie of op een regelrechte depressie? Ook over de oorzaken en de aanpak van de crisis bestaat er geen eensgezindheid. Wij denken dat de oorzaken al in ver verleden moeten gezocht worden en niet in het begin van deze eeuw. En over de consensus die in bepaalde middens groeit rond de aanpak van de crisis, zijn wij ook niet te spreken.
Een cruciale vraag voor ons is: welke rol kan/moet de (christelijke) arbeidersbeweging spelen in deze turbulente tijden?
Lees verder...
Welke samenleving willen wij?
Eerste aankondiging en uitnodiging
Een hoogstnoodzakelijk debat
Welke samenleving willen wij?
Welke rol kan de (christelijke) arbeidersbeweging hierin spelen?
Beweging wil zelf niet aan de kant blijven staan. Daarom organiseren wij een studie- en discussiedag over de oorzaken van de crisis en de concrete stappen die op korte en lange termijn kunnen en moeten worden gezet om tot een meer rechtvaardige samenleving te komen.
Programma:
VM
De crisis: Informatie en discussie
Inleiding: Frans Buelens Universiteit Antwerpen (toegezegd)
NM
Op de rooster
Vragen aan verantwoordelijken uit de christelijke arbeidersbeweging.
Waar willen we naartoe met onze samenleving en hoe pakken we het aan.?
Vraagsteller: Dirk Barrez (toegezegd)
Discussie met alle deelnemers
Doelgroep:
Militanten en vrijgestelden uit de christelijke arbeidersbeweging.
Uiteraard zijn andere geïnteresseerden ook van harte welkom.
Een hoogstnoodzakelijk debat
Welke samenleving willen wij?
Welke rol kan de (christelijke) arbeidersbeweging hierin spelen?
Beweging wil zelf niet aan de kant blijven staan. Daarom organiseren wij een studie- en discussiedag over de oorzaken van de crisis en de concrete stappen die op korte en lange termijn kunnen en moeten worden gezet om tot een meer rechtvaardige samenleving te komen.
Wanneer:
Zaterdag 9 mei 2009
Waar:
Cardijnzaal, ACV Brussel-Halle-Vilvoorde, Pletinckxstraat 19 (gevraagd)
Programma:
VM
De crisis: Informatie en discussie
Inleiding: Frans Buelens Universiteit Antwerpen (toegezegd)
NM
Op de rooster
Vragen aan verantwoordelijken uit de christelijke arbeidersbeweging.
Waar willen we naartoe met onze samenleving en hoe pakken we het aan.?
Vraagsteller: Dirk Barrez (toegezegd)
Discussie met alle deelnemers
Doelgroep:
Militanten en vrijgestelden uit de christelijke arbeidersbeweging.
Uiteraard zijn andere geïnteresseerden ook van harte welkom.
Een economie in dienst van mens en samenleving
Schakel de corruptie uit, leg serieuze spelregels en controle op en de vrije markt werkt weer als nooit te voren.
Wij geloven daar niks van. En in een opiniestuk in Knack (14 januari) Jozef Mampuys al evenmin.
Klik hier voor het artikel
Wij geloven daar niks van. En in een opiniestuk in Knack (14 januari) Jozef Mampuys al evenmin.
Klik hier voor het artikel
Het IPA: geven en nemen in tijden van crisis
Eind vorig jaar keurde de vakbondsachterban het ontwerp van Interprofessioneel Akkoord (IPA) goed. Bij het ACV gebeurde dat met 82%. Niet dat er veel enthousiasme was, maar zo werd gezegd ‘de crisis maakt een akkoord noodzakelijk’ ook al is het niet het beste akkoord. Hier wordt betoogd dat het een ronduit slecht akkoord is omdat het vooral de werkgevers zijn die er bij winnen.
Lees verder
Lees verder
Het ACW leeft en werkt in Kontich
Het ACW is meer dan een koepel, meer dan Jan Renders en meer dan de heisa rond het ACW en de (te) dure Dexia aandelen. Peter Vanhooren bericht uit Kontich.
Lees verder
Lees verder
Israël koloniseert - Dexia financiert
De werkgroep ‘Internationale Solidariteit’ van het Verbond Brussel-Halle-Vilvoorde is erg betrokken op de toestand in het Midden-Oosten en de ontwikkelingen in Palestina. Tot hun verbazing vernamen ze dat Dexia, dus met geld van de christelijke arbeidersbeweging, Israël financiert om nederzettingen neer te poten in de bezette gebieden. Mario Franssen bericht.
Klik hier
Naomi Klein en het rampenkapitalisme
Het boek van Naomi Klein ‘De Shockdoctrine. De opkomst van rampenkapitalisme’ (669 blz.) is een kanjer van een boek dat beangstigend stoffeert hoe het neoliberaal kapitalistisch model de laatste 30 jaar aan de wereld opgedrongen is via een reeks schokkende gebeurtenissen. Het is Milton Friedman en zijn ‘Chicago Boys’ die de ongebreidelde markteconomie beschrijft als een natuurkracht, die ons zal leiden naar een paradijs van overvloedig werk en grenzeloze creativiteit. Het is een contrarevolutie van dereguleren en liberaliseren, van privatiseren en bezuinigen, enerzijds tegen de theorie van Keynes, die na de crisis van de jaren ’30 de welvaartsstaat mogelijk gemaakt heeft, en anderzijds tegen de sociale ontwikkelingseconomie in de derde wereld en tegen de zogenoemde derde weg tussen kapitalisme en socialisme.
Friedman en zijn volgelingen zijn te biechten gegaan bij de psychiatrie van Cameron. Lees hier verder.
Het boek van Naomi Klein werd samengevat door Tuur Vanempten, schema en samenvatting.
Naomi Klein, De shockdoctrine: de opkomst van rampenkapitalisme. Breda, De Geus, 669 p., 2007. (Vertaling van: The shock doctrine: the rise of disaster capitalism).
Friedman en zijn volgelingen zijn te biechten gegaan bij de psychiatrie van Cameron. Lees hier verder.
Het boek van Naomi Klein werd samengevat door Tuur Vanempten, schema en samenvatting.
Naomi Klein, De shockdoctrine: de opkomst van rampenkapitalisme. Breda, De Geus, 669 p., 2007. (Vertaling van: The shock doctrine: the rise of disaster capitalism).
Kort geknipt
Crisis in de media
Begin januari verzamelden zo’n 300 journalisten in Brussel om te protesteren tegen de aangekondigde ontslagen in de pers.
Bij De Morgen (in handen van De Persgroep met o.a. Het Laatste Nieuws en Dag Allemaal) verloren 26 medewerkers hun baan en bij Corelio (Standaardgroep) staan 60 banen op de tocht. We zijn koud gepakt door de managers, de mediamagnaten, marketeers en strategen, reageerde VRT-journalist Marc Van de Looverbosch. Niet alleen bij de kranten maar ook bij de omroep zitten er saneringen aan te komen. Lode Verschingel hekelde o.a. de toegenomen concurrentiestrijd. Die komt geenszins de kwaliteit ten goede en…het personeel betaalt de rekening.
Lees de analyse van L. Verschingel: klik hier.
(Redactie)
Stakingsrecht
In de herfst van vorig jaar protesteerden de werknemers van Carrefour tegen een nieuwe vestiging in Brugge waar de werknemers zo’n dertig procent minder zouden verdienen dan in andere vestigingen. Carrefour sloeg hard terug tegen de acties en trok met een eenzijdig verzoekschrift naar de rechtbank. De meeste rechters hadden oren naar de eisen van Carrefour en de vakbonden werd verboden de toegang tot Carrefour te verhinderen. Als ze dit verbod naast zich neerlegden, riskeerden ze hoge dwangsommen. De bonden tekenden verzet aan en in december vernietigde de rechtbank van Veurne de beschikking. Zie je wel, zei Ferre Wijckmans ‘als we ons echt over de grond van de zaken kunnen uitspreken, geeft de rechter ons gelijk’. Maar één zwaluw maakt de lente nog niet. Carrefour gaat ongetwijfeld in beroep en bovendien gaat het ook maar om de uitspraak van één rechter. Daarom betoogde op 12 januari een driehonderdtal militanten van LBC, BBTK en CNE aan het Brussels Justitiepaleis. Het stakingsrecht dient onverkort behouden te blijven. Tegelijk pleitten de advocaten van de vakbonden in een zogeheten ‘derdenverzet’ tegen de vordering op eenzijdig verzoekschrift met dwangsommen. De uitspraak volgt binnenkort.
(Redactie)
Voor meer informatie, zie:
http://www.acv-online.ne/actualiteit/nieuws/detail/stakingsrechbehouden.asp
http://lbc-nvk.acv-online.be/Actualiteit/Acties/carrefour.asp
Crisis op de arbeidsmarkt
Maandag 26 januari alleen al gingen er 60.000 banen (Europa-VS) voor de bijl. Het verlies aan jobs loopt (wereldwijd) sinds de herfst van vorig jaar tot op vandaag op tot 550.000 (DS 27/01/09). Ook wij ontspringen de dans niet. De ravage wordt steeds groter. Overal regent het ontslagen, herstructureringen en saneringen. Voor de vuist weg, zo maar een greep (en dus zeker niet volledig): Deceuninck, GM/Opel Antwerpen, DAF Trucks, Picanol, Arcelor Mittal, Audi Brussels, Gevaert, Barco, Vandemoortele, Domo, Beaulieu, Nyrstar, Ford, Volvo, Janssen Pharmaceutica en Bekaert Hemiksem.
Je zou dan denken dat zoiets als een loden mantel de mensen de mensen onder de knoet houdt, maar niets is minder waar. Zowat 2000 werknemers trokken zaterdag 24 januari door de straten van Hemiksem. Behalve de werknemers van de Bekaert vestigingen (Aalst, Zwegevegem, Ingelmunster) waren er delegaties van General Motors, Atlas Copco, Hansen Transmissions Crown, Antwerp Ship Repair, Van Hool en Ford Genk. De roep om werk en het onbegrip over de sluiting bracht veel volk op de been. Wat is er toch allemaal aan de hand? Wie is nog zeker van zijn job? Niemand nog. En niet alleen de tijdelijken, ook werknemers met een vast contract moeten beginnen vrezen. Waarom moet Bekaert Hemiksem dicht? Vorig jaar werd er nog een serieuze winst geboekt en hoeveel overheidsgeld is er ooit ingestopt om de tewerkstelling te behouden? Wie profiteert van de winst en van die cadeaus?
(Redactie)
2009: annus horribilis voor de wereldeconomie
Volgens de Financial Times werden er op maandag 26 januari zo maar eens 76.000 banen op één dag geschrapt door multinationale bedrijven. Het rapport over de mondiale tewerkstellingstrends van de IAO waarschuwt voor de gevolgen van de mondiale crisis die vooral de werkende mensen treft. In 2008 steeg het aantal werklozen met 10,7 miljoen mensen waardoor het totaal voor dat jaar op niet minder dan 190 miljoen werklozen kwam te staan. Voor 2009 verwacht de IAO nog een stijging met 20 à 40 miljoen werklozen. En die cijfers zeggen niet alles. Zo brengen ze o.a. het fenomeen van ‘de werkende armen’ niet in kaart. In de ontwikkelingslanden zijn er nog heel wat mensen die werken maar ze verdienen er haast niets mee. En ook hier rekent de IAO op een achteruitgang.
Volgens het rapport was er de afgelopen jaren een daling van het aantal werkende mensen dat extreem arm was (minder dan 1,25 dollar per dag). Maar als je zou mikken op 2 dollar dan is die daling al veel minder spectaculair. In het slechtste scenario verwacht de IAO voor 2009 dat het aantal werkende mensen dat extreem arm is opnieuw kan stijgen naar 1,4 miljard tegen 1,35 miljard in 1997. Er moet dus fors ingezet worden op volwaardige banenplannen en banengroei. Want, zegt J. Vandaele “Economische groei en ontwikkeling zouden veel hoger kunnen zijn, indien iedereen een kans op waardig werk zou krijgen.” Wat zouden ze daar in Davos en Belem over denken?
(Redactie)
Voor het rapport van de IAO, zie:
http://www.mondiaal.be
http://www.mo.be/emo (hier kan je gratis inschrijven op o.a. MO* Mondiaal nieuws (i.s.m. IPS)
Tussen Belem en Davos
In Belem ging het Wereld Sociaal Forum van start, in Davos het Wereld Economisch Forum. Naar Belem stuurde het ACV een delegatie met 20 militanten, naar Davos ging de grote baas Luc Cortebeeck.
Belem is de plaats waar het geloof dat “een andere wereld mogelijk is” levendig wordt gehouden en waar duizenden basismilitanten nadenken hoe die andere wereld in de realiteit mogelijk te maken. Davos is een tempel van het neoliberalisme, een steunpunt voor de ongecontroleerde vrije markt (L. Cortebeeck in Visie van 30 jan.).
“De handel in de wereld vrijmaken zou vele ontwikkelingslanden kunnen helpen maar zonder sociale regels wordt dat een ramp” is de boodschap die het ACV in Belem én Davos uitdraagt. Deze stelling bevat ongetwijfeld waarheid maar toch moet ze genuanceerd worden. Want staten en handelsblokken hebben nogal eens de neiging om voor vrijhandel te zijn in sectoren waar ze zelf sterk staan en hun markten af te schermen in zwakke sectoren. In periodes van economisch onweer zoals we er nu een kennen, komen de protectionistische paraplu’s gemakkelijk naar boven. Ook de nieuwe president Obama komt met een reclanceplan op de proppen waarin het ’buy American’ een nadrukkelijke plaats krijgt. Wedden dat de Wereldhandelsorganisatie de VS met fluwelen handschoenen zullen behandelen? Voor ontwikkelingslanden die hun markten en hun werkgelegenheid een beetje willen afschermen, heeft deze organisatie veel minder geduld. Met de hulp van de Wereldbank en het IMF slaagt men er dan wel in om die landen op het ‘juiste’ spoor te houden.
Welke lessen moeten er uit deze crisis getrokken worden? Het minste is wel de vaststelling dat het neoliberalisme dat voor een complete deregulering in de economie pleitte, volledig gefaald heeft. Iedereen is het er over eens dat het gebrek aan controle, ondermeer van banken en kredietinstellingen, aan de basis ligt van deze economische crisis. Dat er meer toezicht nodig is op de financiële wereld is dus zonneklaar voor gewone mensen zoals u en ik. Maar denken zij die de economische macht hebben er ook zo over? Ook Luc Cortebeeck betwijfelt het in Visie van 30 jan. : “Wat ik vrees ? Dat bij het minste teken van heropleving, alles doorgaat zoals voordien!” En dat zal geen “grote ontgoocheling zijn voor de duizenden werknemers” maar een regelrechte schande.
En als het niet op wereldschaal lukt, zal men dan op Europees vlak overgaan tot betere en sterke controlemechanismen ? We hopen het. En zal men op Europees vlak ook sociale controles durven invoeren en minimale sociale normen opleggen? Wij betwijfelen het als we de reactie van veel Europese leiders op de economische crisis zien. En ook dat is een regelrechte schande.
(DV)
Voor meer informatie, zie:
http://www.pala.be
http://www.globalsciety.be/palabrief.php (gratis intekenen op de e-brief van Pala)
http://www.indymedia.be
http://www.globalisering.com (hier kan je intekenen op de nieuwsbrief ‘De informatiesite over globalisering’.)
Repressie, moord en doodslag
Mensenrechtenactivisten en vakbondsmilitanten zijn in een aantal landen aangeschoten wild. In de Filippijnen loopt het wel heel erg uit de hand. Sinds Arroyo er aan de macht kwam zijn er al vele honderden verdwenen, ontvoerd en omgebracht. Dat aantal stijgt nog steeds. Neemt de overheid dan geen maatregelen? Neen, er heerst een sfeer van straffeloosheid.
Omdat leden van de volksbeweging (vakbondsmilitanten, militanten van boeren- en vrouwenorganisaties, kritische kerkmensen, journalisten en advocaten) niet meer zeker zijn van hun leven, werd een initiatief in het leven geroepen door vakbonden en noord-zuid-organisaties: Stop the killings.
In december van vorig jaar ageerden ze tegen het moorden en voor waardig werk én mensenrechten waar ook ter wereld. Over de fakkelwake op het Muntplein in Brussel, over hun platform en de verdere acties, lees je alles op:
http://www.stopthekillings.be
(Redactie)
Begin januari verzamelden zo’n 300 journalisten in Brussel om te protesteren tegen de aangekondigde ontslagen in de pers.
Bij De Morgen (in handen van De Persgroep met o.a. Het Laatste Nieuws en Dag Allemaal) verloren 26 medewerkers hun baan en bij Corelio (Standaardgroep) staan 60 banen op de tocht. We zijn koud gepakt door de managers, de mediamagnaten, marketeers en strategen, reageerde VRT-journalist Marc Van de Looverbosch. Niet alleen bij de kranten maar ook bij de omroep zitten er saneringen aan te komen. Lode Verschingel hekelde o.a. de toegenomen concurrentiestrijd. Die komt geenszins de kwaliteit ten goede en…het personeel betaalt de rekening.
Lees de analyse van L. Verschingel: klik hier.
(Redactie)
Stakingsrecht
In de herfst van vorig jaar protesteerden de werknemers van Carrefour tegen een nieuwe vestiging in Brugge waar de werknemers zo’n dertig procent minder zouden verdienen dan in andere vestigingen. Carrefour sloeg hard terug tegen de acties en trok met een eenzijdig verzoekschrift naar de rechtbank. De meeste rechters hadden oren naar de eisen van Carrefour en de vakbonden werd verboden de toegang tot Carrefour te verhinderen. Als ze dit verbod naast zich neerlegden, riskeerden ze hoge dwangsommen. De bonden tekenden verzet aan en in december vernietigde de rechtbank van Veurne de beschikking. Zie je wel, zei Ferre Wijckmans ‘als we ons echt over de grond van de zaken kunnen uitspreken, geeft de rechter ons gelijk’. Maar één zwaluw maakt de lente nog niet. Carrefour gaat ongetwijfeld in beroep en bovendien gaat het ook maar om de uitspraak van één rechter. Daarom betoogde op 12 januari een driehonderdtal militanten van LBC, BBTK en CNE aan het Brussels Justitiepaleis. Het stakingsrecht dient onverkort behouden te blijven. Tegelijk pleitten de advocaten van de vakbonden in een zogeheten ‘derdenverzet’ tegen de vordering op eenzijdig verzoekschrift met dwangsommen. De uitspraak volgt binnenkort.
(Redactie)
Voor meer informatie, zie:
http://www.acv-online.ne/actualiteit/nieuws/detail/stakingsrechbehouden.asp
http://lbc-nvk.acv-online.be/Actualiteit/Acties/carrefour.asp
Crisis op de arbeidsmarkt
Maandag 26 januari alleen al gingen er 60.000 banen (Europa-VS) voor de bijl. Het verlies aan jobs loopt (wereldwijd) sinds de herfst van vorig jaar tot op vandaag op tot 550.000 (DS 27/01/09). Ook wij ontspringen de dans niet. De ravage wordt steeds groter. Overal regent het ontslagen, herstructureringen en saneringen. Voor de vuist weg, zo maar een greep (en dus zeker niet volledig): Deceuninck, GM/Opel Antwerpen, DAF Trucks, Picanol, Arcelor Mittal, Audi Brussels, Gevaert, Barco, Vandemoortele, Domo, Beaulieu, Nyrstar, Ford, Volvo, Janssen Pharmaceutica en Bekaert Hemiksem.
Je zou dan denken dat zoiets als een loden mantel de mensen de mensen onder de knoet houdt, maar niets is minder waar. Zowat 2000 werknemers trokken zaterdag 24 januari door de straten van Hemiksem. Behalve de werknemers van de Bekaert vestigingen (Aalst, Zwegevegem, Ingelmunster) waren er delegaties van General Motors, Atlas Copco, Hansen Transmissions Crown, Antwerp Ship Repair, Van Hool en Ford Genk. De roep om werk en het onbegrip over de sluiting bracht veel volk op de been. Wat is er toch allemaal aan de hand? Wie is nog zeker van zijn job? Niemand nog. En niet alleen de tijdelijken, ook werknemers met een vast contract moeten beginnen vrezen. Waarom moet Bekaert Hemiksem dicht? Vorig jaar werd er nog een serieuze winst geboekt en hoeveel overheidsgeld is er ooit ingestopt om de tewerkstelling te behouden? Wie profiteert van de winst en van die cadeaus?
(Redactie)
2009: annus horribilis voor de wereldeconomie
Volgens de Financial Times werden er op maandag 26 januari zo maar eens 76.000 banen op één dag geschrapt door multinationale bedrijven. Het rapport over de mondiale tewerkstellingstrends van de IAO waarschuwt voor de gevolgen van de mondiale crisis die vooral de werkende mensen treft. In 2008 steeg het aantal werklozen met 10,7 miljoen mensen waardoor het totaal voor dat jaar op niet minder dan 190 miljoen werklozen kwam te staan. Voor 2009 verwacht de IAO nog een stijging met 20 à 40 miljoen werklozen. En die cijfers zeggen niet alles. Zo brengen ze o.a. het fenomeen van ‘de werkende armen’ niet in kaart. In de ontwikkelingslanden zijn er nog heel wat mensen die werken maar ze verdienen er haast niets mee. En ook hier rekent de IAO op een achteruitgang.
Volgens het rapport was er de afgelopen jaren een daling van het aantal werkende mensen dat extreem arm was (minder dan 1,25 dollar per dag). Maar als je zou mikken op 2 dollar dan is die daling al veel minder spectaculair. In het slechtste scenario verwacht de IAO voor 2009 dat het aantal werkende mensen dat extreem arm is opnieuw kan stijgen naar 1,4 miljard tegen 1,35 miljard in 1997. Er moet dus fors ingezet worden op volwaardige banenplannen en banengroei. Want, zegt J. Vandaele “Economische groei en ontwikkeling zouden veel hoger kunnen zijn, indien iedereen een kans op waardig werk zou krijgen.” Wat zouden ze daar in Davos en Belem over denken?
(Redactie)
Voor het rapport van de IAO, zie:
http://www.mondiaal.be
http://www.mo.be/emo (hier kan je gratis inschrijven op o.a. MO* Mondiaal nieuws (i.s.m. IPS)
Tussen Belem en Davos
In Belem ging het Wereld Sociaal Forum van start, in Davos het Wereld Economisch Forum. Naar Belem stuurde het ACV een delegatie met 20 militanten, naar Davos ging de grote baas Luc Cortebeeck.
Belem is de plaats waar het geloof dat “een andere wereld mogelijk is” levendig wordt gehouden en waar duizenden basismilitanten nadenken hoe die andere wereld in de realiteit mogelijk te maken. Davos is een tempel van het neoliberalisme, een steunpunt voor de ongecontroleerde vrije markt (L. Cortebeeck in Visie van 30 jan.).
“De handel in de wereld vrijmaken zou vele ontwikkelingslanden kunnen helpen maar zonder sociale regels wordt dat een ramp” is de boodschap die het ACV in Belem én Davos uitdraagt. Deze stelling bevat ongetwijfeld waarheid maar toch moet ze genuanceerd worden. Want staten en handelsblokken hebben nogal eens de neiging om voor vrijhandel te zijn in sectoren waar ze zelf sterk staan en hun markten af te schermen in zwakke sectoren. In periodes van economisch onweer zoals we er nu een kennen, komen de protectionistische paraplu’s gemakkelijk naar boven. Ook de nieuwe president Obama komt met een reclanceplan op de proppen waarin het ’buy American’ een nadrukkelijke plaats krijgt. Wedden dat de Wereldhandelsorganisatie de VS met fluwelen handschoenen zullen behandelen? Voor ontwikkelingslanden die hun markten en hun werkgelegenheid een beetje willen afschermen, heeft deze organisatie veel minder geduld. Met de hulp van de Wereldbank en het IMF slaagt men er dan wel in om die landen op het ‘juiste’ spoor te houden.
Welke lessen moeten er uit deze crisis getrokken worden? Het minste is wel de vaststelling dat het neoliberalisme dat voor een complete deregulering in de economie pleitte, volledig gefaald heeft. Iedereen is het er over eens dat het gebrek aan controle, ondermeer van banken en kredietinstellingen, aan de basis ligt van deze economische crisis. Dat er meer toezicht nodig is op de financiële wereld is dus zonneklaar voor gewone mensen zoals u en ik. Maar denken zij die de economische macht hebben er ook zo over? Ook Luc Cortebeeck betwijfelt het in Visie van 30 jan. : “Wat ik vrees ? Dat bij het minste teken van heropleving, alles doorgaat zoals voordien!” En dat zal geen “grote ontgoocheling zijn voor de duizenden werknemers” maar een regelrechte schande.
En als het niet op wereldschaal lukt, zal men dan op Europees vlak overgaan tot betere en sterke controlemechanismen ? We hopen het. En zal men op Europees vlak ook sociale controles durven invoeren en minimale sociale normen opleggen? Wij betwijfelen het als we de reactie van veel Europese leiders op de economische crisis zien. En ook dat is een regelrechte schande.
(DV)
Voor meer informatie, zie:
http://www.pala.be
http://www.globalsciety.be/palabrief.php (gratis intekenen op de e-brief van Pala)
http://www.indymedia.be
http://www.globalisering.com (hier kan je intekenen op de nieuwsbrief ‘De informatiesite over globalisering’.)
Repressie, moord en doodslag
Mensenrechtenactivisten en vakbondsmilitanten zijn in een aantal landen aangeschoten wild. In de Filippijnen loopt het wel heel erg uit de hand. Sinds Arroyo er aan de macht kwam zijn er al vele honderden verdwenen, ontvoerd en omgebracht. Dat aantal stijgt nog steeds. Neemt de overheid dan geen maatregelen? Neen, er heerst een sfeer van straffeloosheid.
Omdat leden van de volksbeweging (vakbondsmilitanten, militanten van boeren- en vrouwenorganisaties, kritische kerkmensen, journalisten en advocaten) niet meer zeker zijn van hun leven, werd een initiatief in het leven geroepen door vakbonden en noord-zuid-organisaties: Stop the killings.
In december van vorig jaar ageerden ze tegen het moorden en voor waardig werk én mensenrechten waar ook ter wereld. Over de fakkelwake op het Muntplein in Brussel, over hun platform en de verdere acties, lees je alles op:
http://www.stopthekillings.be
(Redactie)
Woorden en cijfers die spreken
De sprokkelaar van dienst heeft weer toegeslagen. Enkele spraakmakende citaten uit het ruime informatieaanbod.
De vier woorden die de VS vandaag typeren zijn nog steeds Jezus, de vlag, Wallstreeet en our troups.
Paul Verhaeghe, in Raak, januari 2009
Het liberalisme is de dominerende ideologie in de wereld geworden. Het concept van sociale zekerheid – het Rijnland- of Bismarckmodel- ligt zwaar onder vuur. Liberale denkers, politici en media hebben de gewone mensen zover gekregen dat ze beter voor een privé pensioen kiezen omdat hen wijsgemaakt wordt dat het wettelijk pensioen zal ineenstuiken. Dat is natuurlijk dé manier om het wettelijk stelsel te ondermijnen. Misschien keren anno 2008 de geesten, nu de mensen merken dat de resultaten van de beursgenoteerde pensioenfondsen zeer pover zijn, en nu ze ook zien dat er tussen de grote managers ook oplichters zitten, zoals Lernhout & Hauspie. Met de affaire-Fortis vallen de schellen hopelijk helemaal van hun ogen. Er wordt met hun spaargeld gesold.
Francois Martou, in De Gids op Maatschappelijk Gebied, september 2008
Ik heb dit jaar geleerd dat God niet groot is. Het boek “God is not great” (Christopher Hitchens) leerde me hoeveel maatschappelijke schade de wereldgodsdiensten kunnen aanrichten. Ik heb als atheïst of vrijzinnige altijd geleerd respect en begrip te hebben voor godsdiensten, maar daar begin ik nu op terug te komen. Het is waarschijnlijk verkeerd om onverdraagzaamheid te beantwoorden met onverdraagzaamheid. Maar persoonlijk denk ik dat religie misschien een veel groter probleem is dan we kunnen bevroeden.
Nic Balthazar, in De Standaard, 2 januari 2009
Volgens de meest pessimistische studies zouden we tegen het jaar 2050 met 11, 7 miljard mensen zijn. In Afrika is de levensverwachting maar liefst 33 jaar korter dan in rijke landen. En als de economische groei van China en India doorzet, dan zullen de CO2-concentraties in de atmosfeer tegen 2050 verdubbelen, met een catastrofale klimaatverandering tot gevolg.
Humo, 23 december 2008
Maar we hebben vooral overheidsbanken en coöperatieve banken nodig, die niet speculeren maar zich concentreren op gezonde spaar- en kredietactiviteiten. In de media en zeker in politieke kringen blijft iedereen maar herhalen dat we niet anders kunnen dan met privébanken werken. Ik vraag mij af waarom? Tot 15 jaar geleden hadden wij wel overheidsbanken en die presteerden zeer goed. De grote banken die in de plaats zijn gekomen, Dexia en Fortis, scoren op geen enkel criterium beter. De ASLK en het Gemeentekrediet waren winstgevend en vooral hun maatschappelijke winst was veel hoger. Iedereen kon bij hen terecht en ze waren veel minder opgejaagd om op onze rug snel winst te maken. We waren ook veel meer tevreden over hun dienstverlening. Die banken waren van ons.
Dirk Barrez, in Raak december 2008
Het is de hoogste tijd om de risicovolle kapitalistische economie te vervangen door een systeem dat crisissen voorkomt en gebouwd is op solidariteit in plaats van op concurrentie. Zo’n systeem zou de schulden aan het Zuiden kunnen kwijtschelden en zou investeren in projecten die de globale opwarming een halt toeroepen, in een groene economie, in hernieuwbare energie, in waardig werk, een huis, onderwijs en gezondheidszorg voor iedereen. Men voorspelt dat de crisis nog minstens vijf jaar zal aanhouden. Laat ons die tijd benutten om iets anders en beters gestalte te geven. Make change happen!
Alma De Walsche, in MO, december 2008
De vier woorden die de VS vandaag typeren zijn nog steeds Jezus, de vlag, Wallstreeet en our troups.
Paul Verhaeghe, in Raak, januari 2009
Voor een groot deel van de wereld ziet de globalisering zoals die is bestuurd eruit als een pact met de duivel. Een paar mensen worden rijker, de BBP-statistieken, voor wat ze waard zijn, zien er beter uit; maar de manier van leven en elementaire waarden worden bedreigd. Voor sommige delen van de wereld zijn de baten nog twijfelachtiger, en de kosten tastbaarder. Nauwere integratie in de wereldeconomie heeft geleid tot grotere volatiliteit en onzekerheid, en meer ongelijkheid.
J. Stiglitz, Eerlijke globalisering (Utrecht: Het Spectrum, 2006), p. 296
Het liberalisme is de dominerende ideologie in de wereld geworden. Het concept van sociale zekerheid – het Rijnland- of Bismarckmodel- ligt zwaar onder vuur. Liberale denkers, politici en media hebben de gewone mensen zover gekregen dat ze beter voor een privé pensioen kiezen omdat hen wijsgemaakt wordt dat het wettelijk pensioen zal ineenstuiken. Dat is natuurlijk dé manier om het wettelijk stelsel te ondermijnen. Misschien keren anno 2008 de geesten, nu de mensen merken dat de resultaten van de beursgenoteerde pensioenfondsen zeer pover zijn, en nu ze ook zien dat er tussen de grote managers ook oplichters zitten, zoals Lernhout & Hauspie. Met de affaire-Fortis vallen de schellen hopelijk helemaal van hun ogen. Er wordt met hun spaargeld gesold.
Francois Martou, in De Gids op Maatschappelijk Gebied, september 2008
Een jaar geleden had ik me niet kunnen inbeelden dat ik zou voorstellen om banken te nationaliseren. Vanuit mijn liberale achtergrond is dat duidelijk een taboe. Nu pleit ik er zelf voor om Fortis tijdelijk in staatshanden te laten komen. Ik had al wel gehoord over nationalisaties in andere landen. Bijvoorbeeld in Zweden in de jaren negentig. Ik wist dus wel dat het bestond, maar dacht en hoopte dat het niet naar hier zou overwaaien. Een bedrijf nationaliseren is niet wenselijk, dacht ik begin dit jaar. Maar door de gebeurtenissen van het afgelopen jaar heb ik kunnen vaststellen dat het soms de best mogelijke oplossing is.
Paul De Grauwe, in De Standaard, 2 januari 2009
Ik heb dit jaar geleerd dat God niet groot is. Het boek “God is not great” (Christopher Hitchens) leerde me hoeveel maatschappelijke schade de wereldgodsdiensten kunnen aanrichten. Ik heb als atheïst of vrijzinnige altijd geleerd respect en begrip te hebben voor godsdiensten, maar daar begin ik nu op terug te komen. Het is waarschijnlijk verkeerd om onverdraagzaamheid te beantwoorden met onverdraagzaamheid. Maar persoonlijk denk ik dat religie misschien een veel groter probleem is dan we kunnen bevroeden.
Nic Balthazar, in De Standaard, 2 januari 2009
In België leeft bijna een kwart van de 65-plussers onder de armoedegrens. In Nederland is dat maar 6 procent.
De Standaard, 15 december 2008
Volgens de meest pessimistische studies zouden we tegen het jaar 2050 met 11, 7 miljard mensen zijn. In Afrika is de levensverwachting maar liefst 33 jaar korter dan in rijke landen. En als de economische groei van China en India doorzet, dan zullen de CO2-concentraties in de atmosfeer tegen 2050 verdubbelen, met een catastrofale klimaatverandering tot gevolg.
Humo, 23 december 2008
Zo’ 40 procent van de 6,5 miljard mensen op de wereld leeft in armoede (en dat cijfer is gestegen van 36 procent in 1981), een zesde – 877 miljoen- leeft in extreme armoede (3 procent meer dan 1981). De grootste mislukking is Afrika, waar het percentage van de bevolking dat in extreme armoede leeft is toegenomen van 41,6 in 1981 naar 46,9 in 2001. Gegeven de groeiende Afrikaanse bevolking betekent dit dat het aantal mensen dat in extreme armoede leeft bijna verdubbeld is, van 164 miljoen naar 316 miljoen.
J. Stiglitz, Eerlijke globalisering, p. 30
Maar we hebben vooral overheidsbanken en coöperatieve banken nodig, die niet speculeren maar zich concentreren op gezonde spaar- en kredietactiviteiten. In de media en zeker in politieke kringen blijft iedereen maar herhalen dat we niet anders kunnen dan met privébanken werken. Ik vraag mij af waarom? Tot 15 jaar geleden hadden wij wel overheidsbanken en die presteerden zeer goed. De grote banken die in de plaats zijn gekomen, Dexia en Fortis, scoren op geen enkel criterium beter. De ASLK en het Gemeentekrediet waren winstgevend en vooral hun maatschappelijke winst was veel hoger. Iedereen kon bij hen terecht en ze waren veel minder opgejaagd om op onze rug snel winst te maken. We waren ook veel meer tevreden over hun dienstverlening. Die banken waren van ons.
Dirk Barrez, in Raak december 2008
Gedicht
'Thans moet gij alle traagheid van u weren.
Geen roem of eer wacht hen die zijn gezeten
Op 't bed der weelde of op de zachte veren.
Die zonder roem zijn leven heeft gesleten
Verdwijnt van de aard als dampen in de luchten
Of schuim op 't golvend meer, en wordt vergeten.
Daarom, sta op! die zwakheid moet ge ontvluchten
Door geestkracht; zij verwint in alle strijden.'
(Hel XXIV)
Dante Alighieri
Overgenomen uit Materie en Matrijs door Theun de Vries, uitgegeven bij Sun Nijmegen 1980.
Beweging van papier
(Klik op d'afbeelding)
En een woordje uitleg bij dit album met voorpagina's van bijna 30 jaar Beweging krijg je hier.
zaterdag, november 15, 2008
Edito
Het ACW en de crisis: de haan heeft driemaal gekraaid
Nee, Dexia is niet in moeilijkheden gekomen omdat Miet Smet het bedrag van haar voorhuwelijkssparen heeft afgehaald. En ja, de kredietcrisis heeft Dexia en andere banken zwaar getroffen. En ook het ACW deelt in de klappen. Als ze daar wat bekomen zijn van de schok en de schade hebben gemonsterd, wordt het hoog tijd om de ‘economische bakens’ te verzetten. In welke richting? Wij hebben enkele ernstige aanbevelingen.
In De Morgen van 8 oktober titelde Walter Pauli ‘Als Dexia zinkt, gaat het ACW mee ten onder’. Voor de auteur ligt hier, naast het feit dat Dexia ook de bank van ‘de gemeenten’ was, een van de redenen dat de regering er veel voor over had (meer dan voor Fortis) om de bank te redden. Maar waarom wordt het ACW aan Dexia gelinkt? Arcofin, zeg maar het ACW, is een zogenaamde referentieaandeelhouder in Dexia, stelt W. Pauli en voor zijn verdere analyse grijpt hij terug naar ‘het helaas ondergewaardeerde boek ‘De uitverkoop van het ACW. Een verhaal van geld en idealen’ van Didier Verbruggen. (Zie de bespreking in ons aprilnummer van 2006).
Maar ook van het recente boek van Dirk Barrez (Van eiland tot wereld) is veel op te steken.
Lees hier verder.
Dirk Barrez, Van eiland tot wereld. Appèl voor een menselijke samenleving
Uitgeverij EPO 2008, 264 pp., 19 euro.
Dirk Barrez is beschikbaar voor spreekbeurten:
dirk.barrez@telenet.be - tel: +32 (0)16 49 03 85.
Meer info: www.epo.be - www.pala.be - www.dirkbarrez.be
Koopkracht: het belangrijkste ‘aandeel’ van de gewone vrouw en man
De regering werd op slag bereid gevonden om met miljarden euro’s over de brug te komen om de grote Belgische banken en hun aandeelhouders te redden. Tegelijkertijd probeerde ze de bevolking ervan te overtuigen dat het met hun zogenaamd koopkrachtverlies nog niet zo’n vaart loopt.
Waar of niet waar?
Lees verder.
Waar of niet waar?
Lees verder.
Een echt interprofessioneel akkoord is echt nodig!
De onderhandelingen voor een nieuw interprofessioneel akkoord (IPA) worden de moeilijkste van de voorbije jaren. Dat wil niet zeggen dat het vroeger ‘een fluitje van een cent’ was. Dat zijn ze nooit geweest. Maar vandaag liggen de kaarten wel erg moeilijk. Waarom?
Dat lees je hier.
Dat lees je hier.
Arbeiders zonder papieren zijn kwaad, en terecht
‘Mensen zonder papieren’ gingen in hongerstaking in de Begijnhofkerk. Ze schreven geschiedenis en werden ‘Arbeiders zonder papieren’. Hoe dat gegroeid is, wat het wapen van de hongerstaking betekent, welke rol de vakbond kan spelen en hoe we solidariteit concreet kunnen invullen, lees je hier.
Groen! over een ecologische economie
Binnen enkele weken organiseert Groen! een tweedaags congres. Eén van de onderwerpen die aan bod komen is een groene visie op de economie. Een uitgewerkte visie op een groene economische politiek was tot nu toe niet het sterkste punt uit de groene ideologie. Wat zit er nu aan te komen?
Werknemers zijn geen gereedschap: ‘Waardig Werk’
De campagne ‘Waardig Werk’ wil een motor zijn van ontwikkeling, solidariteit en armoedebestrijding. Op die manier zetten we een vergetelheid recht door ‘arbeid’ een prominente plaats te geven in de ‘Millenniumdoelstellingen’ want ‘de tijd loopt’.
Klik op de afbeelding voor de complete tekst.
Het getuigenis van Jan Cap
In de boeiende reeks ‘Confessiones’ van de Gids op Maatschappelijk Gebied werd een raak portret geborsteld van Jan Cap. Jan werd bekend als hoofddelegee van de Boelwerf in Temse. Zijn radicale keuze voor de arbeiders van Boel bracht hem in conflict met zijn eigen vakbond ACV die hem in 1982 ontsloeg als hoofddelegee.
Klik op onderstaande afbeelding voor de volledige tekst.
Klik op onderstaande afbeelding voor de volledige tekst.
Dokter in overall
Een aantal arbeiders lazen het interview met K. Van Bever in Raak. Ze wilden dat wel eens toetsen aan hun eigen ervaringen. Een geanimeerd gesprek.
ACV-Leuven Syndicaal (t)Oogpunt 'Mijn naam is Ad, Ad Interim'
Met Karel Van Bever en André Leurs (ACV Studiedienst nationaal)
Donderdag 4 december 2008 19u3 Het Kastanjehof, Ganzendries 65, 3212 Pellenberg
Dinsdag 2 december om 19u30. Zaal Torrepoort - Poel 7 – Gent
19u30 Infostand Surplus.
20u Een interview met Karel Van Bever
20u30 Het probleem van uitzendwerk
21u30 Infostand Surplus, infostand Waardig werk
Kort geknipt
1. Actiedag voor meer koopkracht en minder ecologische schulden: 6 oktober
Op 3 oktober bracht Visie een bijdrage over de “ecologische schulddag” die op 23 september van dit jaar onder de aandacht werd gebracht..
Dat is de dag waarop we alle grondstoffen opgebruikt hebben die de aarde in één jaar produceert. Sinds men die dag in 1986 voor het eerst berekende, valt hij elk jaar vroeger wat betekent dat wij elk jaar meer grondstoffen verbruiken dan de aarde eigenlijk aan kan.
Nu moet die ‘wij’ genuanceerd worden. ‘Wij’ in het rijke Noorden verbruiken veel meer dan de mensen in het Zuiden. Ons beslag op de natuurlijke rijkdommen van de aarde is veel groter dan van alle derde wereldlanden. De zogeheten ecologische voetafdruk bewijst dat het Westen het grootste deel van de ecologische schuld veroorzaakt.
En ook die ‘westerse wereld’ mag genuanceerd worden. Ook in het rijke Westen zijn er immense inkomens- en vermogensverschillen, zijn er groepen mensen die maar weinig schuld hebben aan die ecologische schuld.
Daarom is de nationale actiedag van 6 oktober belangrijk: er moet iets gedaan worden aan de grote en groter wordende ongelijkheid in onze maatschappij. Het zijn de zwaksten die het meest te lijden hebben van de dalende koopkracht. Het zijn ook de zwakste groepen die weinig ecologische schulden hebben maar er des te mee voor betalen. Of zoals ACV-voorzitter Cortebeeck het in Visie van 3 oktober verwoordt: Het gevoel van evenwicht moet terugkeren.
2. Kris Merckx en Geneeskunde voor het Volk
Op maandag 4 januari 1971 openden twee jonge dokters een praktijk in Hoboken. Het was de start van wat nu in heel België bekend is als de organisatie Geneeskunde voor het Volk. De organisatie telt nu 11 groepspraktijken: 5 in Vlaanderen, 4 in Wallonië en 2 in Brussel. Er werken niet minder dan 56 dokters, 18 paramedici, 63 andere vaste personeelsleden en nog eens 98 vaste vrijwilligers. Professor Nemery van de KULeuven noemde Geneeskunde voor het Volk onlangs ‘de vijfde medische faculteit van Vlaanderen’. Er is in België nog nauwelijks een studiedag of colloquium over huisartsgeneeskunde of eerstelijnszorg denkbaar zonder dat Geneeskunde voor het Volk prominent aanwezig is. En sinds dokter Dirk Van Duppen enkele jaren geleden zijn boek ‘De cholesteroloorlog’ publiceerde en de kiwicampagne lanceerde staat Geneeskunde voor het Volk mee aan de spits van de strijd voor een betaalbare gezondheidszorg en zijn zij bekend bij het grote publiek.
Maar tussen januari 1971 en oktober 2008 is er een hele weg afgelegd. En het stond in de sterren geschreven dat ooit de geschiedenis van deze succesvolle weg zou worden geschreven. En door wie anders zou dit moeten en kunnen gebeuren dan door Kris Merckx, de enig overgebleven stichter? Meer dan drie jaar heeft hij er aan gewerkt, sommigen zeggen dat gezwoegd een beter woord is. Maar nu is het af en het is een heel boeiend boek geworden. Doorheen heel het verhaal loopt de rode draad van ‘Het volk dienen’. En het is zeker geen toeval dat deze rode draad door bijna iedereen, zelfs door mensen die politiek totaal anders denken, wordt erkend en met lof overladen. Want Kris Merckx was niet enkel de stichter van GvhV maar vele jaren ook de belangrijkste woordvoerder van de Partij van de Arbeid. Het verhaal van GvhV kan niet los worden gezien van de geschiedenis van die partij.
Wil je het verhaal uit de mond van Kris Merckx zelf horen? Dat kan. Je kan Kris contacteren via kris.merckx@skynet.be of 03 828 02 43.
3. Leve de fiscus!
Dat is de titel van een nieuwe brochure die onlangs door FAN, het Financieel Actie Netwerk, op de markt werd gebracht. FAN bestaat uit een hele reeks organisaties zoals ACV, ABVV, Attac, KWB, Oxfam Solidariteit, 11 11 11 enz.
De titel is natuurlijk provocerend bedoeld maar anderzijds ook serieus. Want zoals in het voorwoord van de nieuwe brochure staat: “Fiscaliteit is de moeder van de politiek, zorg, onderwijs, sociale zekerheid...: heel wat politieke beleidsdomeinen hangen af van de fiscaliteit, maar de financiering is sociaal veel minder rechtvaardig dan vroeger. Arbeid wordt steeds zwaarder belast. En de inkomsten uit bedrijfswinsten en financiële beleggingen werden de afgelopen 20 jaren steeds minder belast.” En tegen die onrechtvaardigheid wil FAN actie blijven voeren voor rechtvaardige belastingen. De ondertitel ‘Alles wat u altijd al wilde weten over fiscaliteit en rechtvaardigheid’ geeft goed weer wat u in de brochure kan terugvinden. Waarom worden belastingen geïnd? Hoe worden ze geïnd? Personen- en vennootschapsbelasting. Notionele interest. Vermogens en fraude, het bankgeheim en de belastingontduiking via belastingparadijzen. Kortom, de brochure is een beknopte en vooral toegankelijke en goed leesbare cursus fiscaliteit.
De brochure werd voorgesteld na een theatermonoloog van Paul Schrijvers waarin de auteur/acteur in het belastingsparadijs België op zoek gaat naar ‘Het geheim van de bruine omslag’.
Meer info over boekingen van deze voorstelling bij info@dewaaiervzw.be of 09 233 81 48 (tussen 9 en 13u). Ben je bestuurslid, militant of propagandist van het ACV en wil je een voorstelling organiseren, neem dan contact op met: Guido Deckers, ACV-Vlaamse Bewegingsploeg, Haachtsesteenweg 579, 1031 BRUSSEL, tel. 02 246 32 30,
E-mail: gdeckers@acv-csc.be. Je krijgt dan een volledig draaiboek waarin je alles kan vinden om de voorstelling te organiseren. Bij de voorstelling ontvang je ook gratis de brochure.
De brochure zelf kost 3 euro. Bestellingen via eric.goeman@skynet.be of 0476 990 714.
4. De sociale zekerheid is er voor u
Maar dat wist u natuurlijk reeds lang. Maar die sociale zekerheid heeft het de laatste jaren steeds moeilijker: de armoede blijft onaanvaardbaar hoog in ons rijke landje, de patiënten zelf betalen steeds een groter deel van hun gezondheidszorgen, de vergrijzing zal de uitgaven in de toekomst sterk doen toenemen. Daarom besloot het ACW om samen met alle deelorganisaties een grote campagne op te zetten rond de sociale zekerheid. Naast een hele reeks gadgets en vormingsmateriaal, promoot het ACW ook de musical Daens en is er verder nog een theaterstuk, een actief inleefspel voor jongeren, een gezelschapsspel voor volwassenen, een quis(z), wandel-, fiets-, inspiratie-, zoek- en fototochten.
Voor alle informatie kan je terecht op www.acw.be/socialezekerheid/ en in de verbondelijke ACW-afdelingen die je kan terugvinden in Visie, het ACW-weekblad. In de regionale bladzijden hiervan vind je ook wanneer de talrijke activiteiten in jouw streek doorgaan. Maar je kan ook zelf het initiatief nemen en een avond organiseren in je plaatselijke ACW-, ACV-, KAV-, KWB-, OKRA- of ziekenzorgafdeling. Je kan hiervoor sprekers aanvragen bij het ACW in je eigen regio.
5. Een museum met uitzicht biedt inzicht
Pannenkoeken met reinvarenblaadjes. Met wat? Met reinvarenblaadjes! Reinvaren is boerewormkruid.
Professor emeritus Thomas Fransen, één van de mede-oprichters van de vriendenkring van het MIAT, heeft nog voorgesteld pannenkoeken met reinvarenblaadjes te bakken in het museumcafé "De Soupape". Naar een authentiek recept van zijn moeder. Het MIAT was in de beginfase ijverig op zoek naar de broodnodige fondsen. Pannenkoeken verkopen in de "Soupape" was één van zijn voorstellen.
MIAT staat voor Museum voor Industriële Archeologie en Textiel. De voorgevel van het museum (én website-voorpagina) stelt het iets materialistischer: Museum, Industrie, Arbeid, Textiel.
Het is een historisch museum dat de periode van 1750 tot nu belicht. De evolutie van de industriële samenleving komt er uitgebreid aan bod: de eerste industriële revolutie, de opkomst van de machine, de evolutie van de consumptie- en informatiemaatschappij, de technische evolutie, het dagelijks leven. De bezoeker ontdekt hoe onze voorouders werkten en leefden.
Een accent wordt gelegd op textiel, jarenlang zowat de belangrijkste nijverheid in Vlaanderen. Bijzonder veel aandacht gaat naar de positie van de vrouw. De rol van de vrouw in de industriële samenleving is verwerkt in de vaste opstelling.
Van op de bovenste verdieping biedt het MIAT een prachtig en ongewoon uitzicht op het centrum van Gent. Het museum hecht bovendien groot belang aan het educatieve aspect. Speelkasten zorgen er voor dat de jeugd vanaf zes jaar het museum op een aangename wijze kan bezoeken.
Sinds 1999 is het MIAT een 'erkend' museum. Het wordt gefinancierd door de stad Gent en gesubsidieerd door het Vlaams Gewest. De pannenkoeken met reinvarenblaadjes werden pannenkoeken met garnaal, gegeerd tot ver over de landsgrenzen. Het MIAT blijft een geslaagde mengeling van volkscultuur en wetenschappelijke exactheid. Bovendien is het MIAT het aanspreekpunt voor het roerend cultureel erfgoed. Het geeft analyses, inzicht en duiding. Het is een uitstekend vertrekpunt voor elke zoektocht naar het verleden, dus omgekeerd ook voor elke hardnekkige zoektocht naar een betere werknemers toekomst.
Een museumbezoeker die historisch inzicht verwerft krijgt sociaal uitzicht.
Verken de uitstekende MIAT-website.
6. Renaat Willockx
In Beweging 103 interviewden we Renaat Willockx: "Mei '68: Arbeiders-Studenten één front". Op 25 september, amper drie maand nadien, overleed Renaat.
Beweging 103 Mei '68: Arbeiders-Studenten één front
7. Hubert Detremmerie
In De Standaard en meer bepaald in de katern ‘Economie & Financiën’ stond er op 12 november een postuum stukje over Hubert Detremmerie (overleden op 9 november). Waarom hij uitgerekend daar wordt geportretteerd is niet toevallig. Hij was dè financier van het ACW. Tot in het midden van de jaren negentig was hij de baas van de financiële coöperatie van het ACW, zeg maar van BAC en Bacob. Eerder al was hij in de publieke belangstelling gekomen door zijn aanwezigheid in Poupehan waar hij met Jef Houthuys, Fons Verplaetse en Wilfried Martens een ‘herstelbeleid’ in elkaar knutselde. Later werd hij het ongekroonde economisch en financieel zwaargewicht van de christelijke arbeidersbeweging. Hij financierde voor een belangrijk deel het ACW en de zogeheten ‘takken’ met een deel van de winst van het spaar- en verzekeringswezen. Hij is het die in grote mate verantwoordelijk is voor de omslag van de arbeiderscoöperatie naar een proces van institutioneel beleggen. Mede door zijn toedoen gingen o.a. Samkoburo, Ultra Montes, Sofadi en Het Volk voor de bijl. “De beweging hield vooral financiële participatie over”, aldus De Standaard. Wie meer wil weten, kan beginnen met het editoriaal van dit nummer te lezen. En een absolute aanrader is het boek van Didier Verbruggen: ‘De uitverkoop van het ACW: een verhaal van geld en idealen’, Roelarta Books, 2005, 264 p. (21,90 euro).
8. Carrefour: zo eenvoudig kan ’t leven zijn
In onze mailbox een bericht gekregen: “Mag de rechter stakersposten verbieden om werkwilligen tegen te houden.” De poll loopt tot vrijdag 14 november. Dan wordt op Canvas in het programma Terzake het resultaat bekend gemaakt en worden de meest frappante reacties geciteerd. Benieuwd wat dat wordt.
Aanleiding voor deze ‘bevraging’ was het sociaal conflict bij Carrefour (maar ook bij Beaulieu en Ikea) waar de werkgevers de zware middelen hadden ingezet. Rechters draafden op met (eenzijdige) bevelschriften en dwangsommen. De deurwaarders die de klus moesten klaren lieten zich vergezellen van politieagenten die de identiteit van de stakers moesten vaststellen. Allemaal ‘kantje boordje’ want stakingen en stakerspiketten worden nog altijd als legitieme middelen beschouwd in de rechtspraak en het opleggen van draconische dwangsommen via eenzijdige verzoekschriften die ‘in de feiten’ de staking verbieden, zijn een flagrante schending van dat stakingsrecht. Het Europees Hof van Justitie heeft België al eerder op de vingers getikt voor het niet respecteren van dat recht. Maar het klimaat wordt grimmiger en de aanvallen op het stakingsrecht nemen steeds maar toe. Terecht stipt L. Cortebeeck aan in De Standaard (13 november) dat stakingen – die hoe dan ook hinder veroorzaken – steeds meer in een ‘rechten-plichten’ discours gestopt worden. Marc Reynebeau wees daar al op in volle vakantie naar aanleiding van de staking van de bagageafhandelaars in Zaventem (DS, 14-15/08/08). Als ‘wij’ rechten opleggen aan ons zelf en plichten opleggen aan anderen dan zitten we in een contractdenken dat telkens een ‘wij’ tegenover een ‘zij’ zet. ‘Wij’, de gedupeerde reizigers of de consumenten die geen inkopen kunnen doen zijn het ‘slachtoffer’, de ‘gegijzelden’. ‘Zij’ staken om de minste redenen en als ze toch een probleem hebben, moeten zij ons daar niet mee lastig vallen. Dat verschraalt natuurlijk de sociale samenhang en de betrokkenheid bij wat er echt aan de hand is bij hen en wat ons morgen ook kan overkomen. Op dat klimaat spelen de patroons natuurlijk graag in. Zie ook maar naar de bijdrage van Pieter Timmermans ‘ Geen absoluut recht’ in De Standaard van 13/11.
Aan het conflict bij Carrefour lijkt voorlopig een einde te zijn gekomen. Als de vakbondleden het voorakkoord dat de bonden op 13/11 bereikt hebben ook nog goedkeuren. In ieder geval heeft , naar aanleiding van deze zaak, de verhouding tussen bonden en werkgevers zware averij opgelopen. De kwestie van het stakingsrecht blijft een levensgroot dispuut waarbij de stellingen lijken te verharden en dat belooft niet veel goeds voor een ander belangrijk thema zoals het loonoverleg waarover in de tweede helft van november moet onderhandeld worden
Op 3 oktober bracht Visie een bijdrage over de “ecologische schulddag” die op 23 september van dit jaar onder de aandacht werd gebracht..
Dat is de dag waarop we alle grondstoffen opgebruikt hebben die de aarde in één jaar produceert. Sinds men die dag in 1986 voor het eerst berekende, valt hij elk jaar vroeger wat betekent dat wij elk jaar meer grondstoffen verbruiken dan de aarde eigenlijk aan kan.
Nu moet die ‘wij’ genuanceerd worden. ‘Wij’ in het rijke Noorden verbruiken veel meer dan de mensen in het Zuiden. Ons beslag op de natuurlijke rijkdommen van de aarde is veel groter dan van alle derde wereldlanden. De zogeheten ecologische voetafdruk bewijst dat het Westen het grootste deel van de ecologische schuld veroorzaakt.
En ook die ‘westerse wereld’ mag genuanceerd worden. Ook in het rijke Westen zijn er immense inkomens- en vermogensverschillen, zijn er groepen mensen die maar weinig schuld hebben aan die ecologische schuld.
Daarom is de nationale actiedag van 6 oktober belangrijk: er moet iets gedaan worden aan de grote en groter wordende ongelijkheid in onze maatschappij. Het zijn de zwaksten die het meest te lijden hebben van de dalende koopkracht. Het zijn ook de zwakste groepen die weinig ecologische schulden hebben maar er des te mee voor betalen. Of zoals ACV-voorzitter Cortebeeck het in Visie van 3 oktober verwoordt: Het gevoel van evenwicht moet terugkeren.
2. Kris Merckx en Geneeskunde voor het Volk
Op maandag 4 januari 1971 openden twee jonge dokters een praktijk in Hoboken. Het was de start van wat nu in heel België bekend is als de organisatie Geneeskunde voor het Volk. De organisatie telt nu 11 groepspraktijken: 5 in Vlaanderen, 4 in Wallonië en 2 in Brussel. Er werken niet minder dan 56 dokters, 18 paramedici, 63 andere vaste personeelsleden en nog eens 98 vaste vrijwilligers. Professor Nemery van de KULeuven noemde Geneeskunde voor het Volk onlangs ‘de vijfde medische faculteit van Vlaanderen’. Er is in België nog nauwelijks een studiedag of colloquium over huisartsgeneeskunde of eerstelijnszorg denkbaar zonder dat Geneeskunde voor het Volk prominent aanwezig is. En sinds dokter Dirk Van Duppen enkele jaren geleden zijn boek ‘De cholesteroloorlog’ publiceerde en de kiwicampagne lanceerde staat Geneeskunde voor het Volk mee aan de spits van de strijd voor een betaalbare gezondheidszorg en zijn zij bekend bij het grote publiek.
Maar tussen januari 1971 en oktober 2008 is er een hele weg afgelegd. En het stond in de sterren geschreven dat ooit de geschiedenis van deze succesvolle weg zou worden geschreven. En door wie anders zou dit moeten en kunnen gebeuren dan door Kris Merckx, de enig overgebleven stichter? Meer dan drie jaar heeft hij er aan gewerkt, sommigen zeggen dat gezwoegd een beter woord is. Maar nu is het af en het is een heel boeiend boek geworden. Doorheen heel het verhaal loopt de rode draad van ‘Het volk dienen’. En het is zeker geen toeval dat deze rode draad door bijna iedereen, zelfs door mensen die politiek totaal anders denken, wordt erkend en met lof overladen. Want Kris Merckx was niet enkel de stichter van GvhV maar vele jaren ook de belangrijkste woordvoerder van de Partij van de Arbeid. Het verhaal van GvhV kan niet los worden gezien van de geschiedenis van die partij.
Wil je het verhaal uit de mond van Kris Merckx zelf horen? Dat kan. Je kan Kris contacteren via kris.merckx@skynet.be of 03 828 02 43.
3. Leve de fiscus!
Dat is de titel van een nieuwe brochure die onlangs door FAN, het Financieel Actie Netwerk, op de markt werd gebracht. FAN bestaat uit een hele reeks organisaties zoals ACV, ABVV, Attac, KWB, Oxfam Solidariteit, 11 11 11 enz.
De titel is natuurlijk provocerend bedoeld maar anderzijds ook serieus. Want zoals in het voorwoord van de nieuwe brochure staat: “Fiscaliteit is de moeder van de politiek, zorg, onderwijs, sociale zekerheid...: heel wat politieke beleidsdomeinen hangen af van de fiscaliteit, maar de financiering is sociaal veel minder rechtvaardig dan vroeger. Arbeid wordt steeds zwaarder belast. En de inkomsten uit bedrijfswinsten en financiële beleggingen werden de afgelopen 20 jaren steeds minder belast.” En tegen die onrechtvaardigheid wil FAN actie blijven voeren voor rechtvaardige belastingen. De ondertitel ‘Alles wat u altijd al wilde weten over fiscaliteit en rechtvaardigheid’ geeft goed weer wat u in de brochure kan terugvinden. Waarom worden belastingen geïnd? Hoe worden ze geïnd? Personen- en vennootschapsbelasting. Notionele interest. Vermogens en fraude, het bankgeheim en de belastingontduiking via belastingparadijzen. Kortom, de brochure is een beknopte en vooral toegankelijke en goed leesbare cursus fiscaliteit.
De brochure werd voorgesteld na een theatermonoloog van Paul Schrijvers waarin de auteur/acteur in het belastingsparadijs België op zoek gaat naar ‘Het geheim van de bruine omslag’.
Meer info over boekingen van deze voorstelling bij info@dewaaiervzw.be of 09 233 81 48 (tussen 9 en 13u). Ben je bestuurslid, militant of propagandist van het ACV en wil je een voorstelling organiseren, neem dan contact op met: Guido Deckers, ACV-Vlaamse Bewegingsploeg, Haachtsesteenweg 579, 1031 BRUSSEL, tel. 02 246 32 30,
E-mail: gdeckers@acv-csc.be. Je krijgt dan een volledig draaiboek waarin je alles kan vinden om de voorstelling te organiseren. Bij de voorstelling ontvang je ook gratis de brochure.
De brochure zelf kost 3 euro. Bestellingen via eric.goeman@skynet.be of 0476 990 714.
4. De sociale zekerheid is er voor u
Maar dat wist u natuurlijk reeds lang. Maar die sociale zekerheid heeft het de laatste jaren steeds moeilijker: de armoede blijft onaanvaardbaar hoog in ons rijke landje, de patiënten zelf betalen steeds een groter deel van hun gezondheidszorgen, de vergrijzing zal de uitgaven in de toekomst sterk doen toenemen. Daarom besloot het ACW om samen met alle deelorganisaties een grote campagne op te zetten rond de sociale zekerheid. Naast een hele reeks gadgets en vormingsmateriaal, promoot het ACW ook de musical Daens en is er verder nog een theaterstuk, een actief inleefspel voor jongeren, een gezelschapsspel voor volwassenen, een quis(z), wandel-, fiets-, inspiratie-, zoek- en fototochten.
Voor alle informatie kan je terecht op www.acw.be/socialezekerheid/ en in de verbondelijke ACW-afdelingen die je kan terugvinden in Visie, het ACW-weekblad. In de regionale bladzijden hiervan vind je ook wanneer de talrijke activiteiten in jouw streek doorgaan. Maar je kan ook zelf het initiatief nemen en een avond organiseren in je plaatselijke ACW-, ACV-, KAV-, KWB-, OKRA- of ziekenzorgafdeling. Je kan hiervoor sprekers aanvragen bij het ACW in je eigen regio.
5. Een museum met uitzicht biedt inzicht
Pannenkoeken met reinvarenblaadjes. Met wat? Met reinvarenblaadjes! Reinvaren is boerewormkruid.
Professor emeritus Thomas Fransen, één van de mede-oprichters van de vriendenkring van het MIAT, heeft nog voorgesteld pannenkoeken met reinvarenblaadjes te bakken in het museumcafé "De Soupape". Naar een authentiek recept van zijn moeder. Het MIAT was in de beginfase ijverig op zoek naar de broodnodige fondsen. Pannenkoeken verkopen in de "Soupape" was één van zijn voorstellen.
MIAT staat voor Museum voor Industriële Archeologie en Textiel. De voorgevel van het museum (én website-voorpagina) stelt het iets materialistischer: Museum, Industrie, Arbeid, Textiel.
Het is een historisch museum dat de periode van 1750 tot nu belicht. De evolutie van de industriële samenleving komt er uitgebreid aan bod: de eerste industriële revolutie, de opkomst van de machine, de evolutie van de consumptie- en informatiemaatschappij, de technische evolutie, het dagelijks leven. De bezoeker ontdekt hoe onze voorouders werkten en leefden.
Een accent wordt gelegd op textiel, jarenlang zowat de belangrijkste nijverheid in Vlaanderen. Bijzonder veel aandacht gaat naar de positie van de vrouw. De rol van de vrouw in de industriële samenleving is verwerkt in de vaste opstelling.
Van op de bovenste verdieping biedt het MIAT een prachtig en ongewoon uitzicht op het centrum van Gent. Het museum hecht bovendien groot belang aan het educatieve aspect. Speelkasten zorgen er voor dat de jeugd vanaf zes jaar het museum op een aangename wijze kan bezoeken.
Sinds 1999 is het MIAT een 'erkend' museum. Het wordt gefinancierd door de stad Gent en gesubsidieerd door het Vlaams Gewest. De pannenkoeken met reinvarenblaadjes werden pannenkoeken met garnaal, gegeerd tot ver over de landsgrenzen. Het MIAT blijft een geslaagde mengeling van volkscultuur en wetenschappelijke exactheid. Bovendien is het MIAT het aanspreekpunt voor het roerend cultureel erfgoed. Het geeft analyses, inzicht en duiding. Het is een uitstekend vertrekpunt voor elke zoektocht naar het verleden, dus omgekeerd ook voor elke hardnekkige zoektocht naar een betere werknemers toekomst.
Een museumbezoeker die historisch inzicht verwerft krijgt sociaal uitzicht.
Verken de uitstekende MIAT-website.
6. Renaat Willockx
In Beweging 103 interviewden we Renaat Willockx: "Mei '68: Arbeiders-Studenten één front". Op 25 september, amper drie maand nadien, overleed Renaat.
“We wisten dat Renaat zwaar ziek was, maar toch heeft het ons nog verrast. Misschien lag 'de schuld' daarvan bij Renaat zelf. Hij gedroeg zich helemaal niet als iemand die zwaar ziek was. Hij bleef altijd even strijdvaardig.
Voor de meeste redactieleden van Beweging was Renaat tot zowat een jaar geleden een nobele onbekende. De meesten waren te jong en de ouderen onder ons vertoefden niet direct in de politieke en socialistische syndicale middens waarin Renaat zich zo thuis voelde. Met de talrijke herdenkingen rond mei '68 kwam daarin vlug verandering. Zijn optreden in een TerZake-uitzending in mei van dit jaar vormde de aanleiding om een interview met hem te maken voor ons tijdschrift Beweging. Wij luisterden gefascineerd naar zijn verhaal over de student die koos om aan de zijde van de arbeiders te gaan staan, niet alleen met pamfletten aan de poort, maar ook in de fabriek zelf. Zo zullen wij ons hem ook blijven herinneren. Terwijl de ziekte hem langzaam van binnen uitholde, bleef hij naar buiten even strijdvaardig als veertig jaar geleden. Wij hebben een diep respect voor mensen die meer dan veertig jaar die keuze voor de arbeiders hebben blijven volhouden. Renaat was een van hen.”
(Deze tekst verscheen eerder in het rouwregister.)
Beweging 103 Mei '68: Arbeiders-Studenten één front
7. Hubert Detremmerie
In De Standaard en meer bepaald in de katern ‘Economie & Financiën’ stond er op 12 november een postuum stukje over Hubert Detremmerie (overleden op 9 november). Waarom hij uitgerekend daar wordt geportretteerd is niet toevallig. Hij was dè financier van het ACW. Tot in het midden van de jaren negentig was hij de baas van de financiële coöperatie van het ACW, zeg maar van BAC en Bacob. Eerder al was hij in de publieke belangstelling gekomen door zijn aanwezigheid in Poupehan waar hij met Jef Houthuys, Fons Verplaetse en Wilfried Martens een ‘herstelbeleid’ in elkaar knutselde. Later werd hij het ongekroonde economisch en financieel zwaargewicht van de christelijke arbeidersbeweging. Hij financierde voor een belangrijk deel het ACW en de zogeheten ‘takken’ met een deel van de winst van het spaar- en verzekeringswezen. Hij is het die in grote mate verantwoordelijk is voor de omslag van de arbeiderscoöperatie naar een proces van institutioneel beleggen. Mede door zijn toedoen gingen o.a. Samkoburo, Ultra Montes, Sofadi en Het Volk voor de bijl. “De beweging hield vooral financiële participatie over”, aldus De Standaard. Wie meer wil weten, kan beginnen met het editoriaal van dit nummer te lezen. En een absolute aanrader is het boek van Didier Verbruggen: ‘De uitverkoop van het ACW: een verhaal van geld en idealen’, Roelarta Books, 2005, 264 p. (21,90 euro).
8. Carrefour: zo eenvoudig kan ’t leven zijn
In onze mailbox een bericht gekregen: “Mag de rechter stakersposten verbieden om werkwilligen tegen te houden.” De poll loopt tot vrijdag 14 november. Dan wordt op Canvas in het programma Terzake het resultaat bekend gemaakt en worden de meest frappante reacties geciteerd. Benieuwd wat dat wordt.
Aanleiding voor deze ‘bevraging’ was het sociaal conflict bij Carrefour (maar ook bij Beaulieu en Ikea) waar de werkgevers de zware middelen hadden ingezet. Rechters draafden op met (eenzijdige) bevelschriften en dwangsommen. De deurwaarders die de klus moesten klaren lieten zich vergezellen van politieagenten die de identiteit van de stakers moesten vaststellen. Allemaal ‘kantje boordje’ want stakingen en stakerspiketten worden nog altijd als legitieme middelen beschouwd in de rechtspraak en het opleggen van draconische dwangsommen via eenzijdige verzoekschriften die ‘in de feiten’ de staking verbieden, zijn een flagrante schending van dat stakingsrecht. Het Europees Hof van Justitie heeft België al eerder op de vingers getikt voor het niet respecteren van dat recht. Maar het klimaat wordt grimmiger en de aanvallen op het stakingsrecht nemen steeds maar toe. Terecht stipt L. Cortebeeck aan in De Standaard (13 november) dat stakingen – die hoe dan ook hinder veroorzaken – steeds meer in een ‘rechten-plichten’ discours gestopt worden. Marc Reynebeau wees daar al op in volle vakantie naar aanleiding van de staking van de bagageafhandelaars in Zaventem (DS, 14-15/08/08). Als ‘wij’ rechten opleggen aan ons zelf en plichten opleggen aan anderen dan zitten we in een contractdenken dat telkens een ‘wij’ tegenover een ‘zij’ zet. ‘Wij’, de gedupeerde reizigers of de consumenten die geen inkopen kunnen doen zijn het ‘slachtoffer’, de ‘gegijzelden’. ‘Zij’ staken om de minste redenen en als ze toch een probleem hebben, moeten zij ons daar niet mee lastig vallen. Dat verschraalt natuurlijk de sociale samenhang en de betrokkenheid bij wat er echt aan de hand is bij hen en wat ons morgen ook kan overkomen. Op dat klimaat spelen de patroons natuurlijk graag in. Zie ook maar naar de bijdrage van Pieter Timmermans ‘ Geen absoluut recht’ in De Standaard van 13/11.
Aan het conflict bij Carrefour lijkt voorlopig een einde te zijn gekomen. Als de vakbondleden het voorakkoord dat de bonden op 13/11 bereikt hebben ook nog goedkeuren. In ieder geval heeft , naar aanleiding van deze zaak, de verhouding tussen bonden en werkgevers zware averij opgelopen. De kwestie van het stakingsrecht blijft een levensgroot dispuut waarbij de stellingen lijken te verharden en dat belooft niet veel goeds voor een ander belangrijk thema zoals het loonoverleg waarover in de tweede helft van november moet onderhandeld worden
Woorden en cijfers die spreken
We hebben weer kriskras door dag- en weekbladen gebladerd. Dat leverde opnieuw enkele behartenswaardige, opmerkelijke, leuke en controversiële uitspraken op.
Klik...hier.
Klik...hier.
Lied
Met Wannes Van de Velde is een echte artiest van ons heen gegaan. Veelzijdig, ironisch, kritisch. Hierbij een prachtig lied:
Oorlogsgeleerden (Masters of War)
Voor de muziek...
Voor wie geïnteresseerd is: in het Elcker-Ik Centrum (Breughelstraat, 31, Antwerpen) komt men op 12 december om 20u. samen om het leven en werk van Wannes te gedenken.
Oorlogsgeleerden (Masters of War)
Oorlogsgeleerden, genies van ’t kanon
Ge bouwt de torpedo’s en waterstofbom.
Ge schuilt achter muren en achter papier
Maar ik ken al uw kuren, uw stalen manier.
G’ hebt nooit nie gewerkt dan in het bedrijf
Dat mensen vernietigt en harten verstijft.
Ge geeft mij uw wapen, maar ge mijdt mijnen blik
En fluiten er kogels, dan schijt ge van schrik.
Ge bouwt aan ‘t verderf van leven en land
Ge steekt met uw streken de wereld in brand.
En al kan ’t u nie schelen, dat ik u verwens
Toch zijde ne vloek in de buurt van ne mens.
Ge zaait uwe waanzin, die koud is en wreed
Ge foltert m’n kinderen, ge lacht met hun leed.
En ik weet dat de schepper het denkbeeld verfoeit
Dat er menselijk bloed door uw aderen vloeit.
Crepeer voor mijn part en liefst nog vandaag
En ik volg uw kist liever rap dan te traag
En ik zal u zien zakken in de vredige grond
En ik schrijf op uw graven: ‘Gevaarlijken hond’!
Voor de muziek...
Voor wie geïnteresseerd is: in het Elcker-Ik Centrum (Breughelstraat, 31, Antwerpen) komt men op 12 december om 20u. samen om het leven en werk van Wannes te gedenken.
zaterdag, juni 28, 2008
Edito
“Wij zijn allen ACW-er”
De christelijke arbeidersbeweging heeft de macht weer binnen bereik, titelde De Standaard (26-27/04/08). Wat volgt is een indrukwekkende portrettenreeks. Vandeurzen, Vervotte, Schouppe, Vanackere, Goutry, Laureys, Decaluwé, Lanjri, allemaal passeren ze de revue. Ook Leterme en Crivits mankeren niet. De fotoshoot wordt verder aangevuld met J. Renders, L. Cortebeeck, A. Demeulemeester, L. Verschueren, G. D’Hondt en G. Deswert. Voorwaar, een indrukwekkende reeks. Allemaal lachend op de familiefoto dus, ‘de bevriende parlementsleden’, ‘de ACW-mandatarissen’ en de top van de christelijke arbeidersbeweging. Maar valt er eigenlijk veel te lachen?
“De relatie tussen het ACW en CD&V heeft zelden zo op ramkoers gelegen als de afgelopen maanden. Ze zijn nog nooit met zoveel geweest, maar ze hebben nog nooit zo weinig te zeggen gehad, zegt een CD&V-kamerlid zonder ACW stempel.”
ACV en ACW hebben de voorbije maanden duidelijk laten verstaan dat ze niet gelukkig zijn met de oranje-blauwe deelakkoorden en nog minder met de communautaire agenda van CD&V en het kartel met N-VA. CD&V heeft de communautaire lat even hoog gelegd als de N-VA. Het minst wat je kan zeggen is dat “de basis van CD&V, ACW-parlementsleden incluis, communautair geradicaliseerd is.” De wijd verspreide mening dat de staatshervorming noodzakelijk is om de komende jaren een sociaaleconomisch programma uit te werken, is uitgegroeid tot een dogma waaraan niet kan getornd worden.
Laat het ACW zich dus niet naïef ringeloren? Kim Clijsters was grandioos. Zeker met haar spreidstand, tot de rek er uit was en de carrière over. Hoe lang nog kan het ACW ongestraft blijven aanpappen met een partij die haar lot heeft verbonden aan een kartelpartner die van solidariteit met Wallonië helemaal niet wil weten en zich zelf als rechts en conservatief bestempelt?
Wij treden het CD&V-kamerlid zonder ACW stempel bij als hij zegt: “Nu ook zal de invloed die de christelijke arbeidersbeweging kan uitoefenen groter zijn via hun vakbondsvleugel in het sociaal overleg dan via banden met de partij.”
Daar is veel voor te zeggen. Zeker na lectuur van ‘De solidaire samenleving’ van L. Cortebeeck. Die pleit onomwonden voor het behoud en het verdiepen van de solidariteit. Maar hij is niet mals voor een communautaire ingreep die de weg voor een rechts beleid moet effenen. En hij trekt fors van leer tegen ‘de bloedband’ die de vakbeweging zou hebben met de christen-democratische CD&V. Als je niet beter wist, zou je nog gaan denken dat hier een militant van ‘Beweging’ aan het woord is!
Maar de politieke werkelijkheid kleurt voorlopig nog altijd enigszins ander in. Wanneer zal het ACV het ACW onder druk zetten en zegt de christelijke arbeidersbeweging de CD&V voor goed de wacht aan?
Abonneren op:
Posts (Atom)