Het is de hoogste tijd om de risicovolle kapitalistische economie te vervangen door een systeem dat crisissen voorkomt en gebouwd is op solidariteit in plaats van op concurrentie. Zo’n systeem zou de schulden aan het Zuiden kunnen kwijtschelden en zou investeren in projecten die de globale opwarming een halt toeroepen, in een groene economie, in hernieuwbare energie, in waardig werk, een huis, onderwijs en gezondheidszorg voor iedereen. Men voorspelt dat de crisis nog minstens vijf jaar zal aanhouden. Laat ons die tijd benutten om iets anders en beters gestalte te geven. Make change happen!
Alma De Walsche, in MO, december 2008
De vier woorden die de VS vandaag typeren zijn nog steeds Jezus, de vlag, Wallstreeet en our troups.
Paul Verhaeghe, in Raak, januari 2009
Voor een groot deel van de wereld ziet de globalisering zoals die is bestuurd eruit als een pact met de duivel. Een paar mensen worden rijker, de BBP-statistieken, voor wat ze waard zijn, zien er beter uit; maar de manier van leven en elementaire waarden worden bedreigd. Voor sommige delen van de wereld zijn de baten nog twijfelachtiger, en de kosten tastbaarder. Nauwere integratie in de wereldeconomie heeft geleid tot grotere volatiliteit en onzekerheid, en meer ongelijkheid.
J. Stiglitz, Eerlijke globalisering (Utrecht: Het Spectrum, 2006), p. 296
Het liberalisme is de dominerende ideologie in de wereld geworden. Het concept van sociale zekerheid – het Rijnland- of Bismarckmodel- ligt zwaar onder vuur. Liberale denkers, politici en media hebben de gewone mensen zover gekregen dat ze beter voor een privé pensioen kiezen omdat hen wijsgemaakt wordt dat het wettelijk pensioen zal ineenstuiken. Dat is natuurlijk dé manier om het wettelijk stelsel te ondermijnen. Misschien keren anno 2008 de geesten, nu de mensen merken dat de resultaten van de beursgenoteerde pensioenfondsen zeer pover zijn, en nu ze ook zien dat er tussen de grote managers ook oplichters zitten, zoals Lernhout & Hauspie. Met de affaire-Fortis vallen de schellen hopelijk helemaal van hun ogen. Er wordt met hun spaargeld gesold.
Francois Martou, in De Gids op Maatschappelijk Gebied, september 2008
Een jaar geleden had ik me niet kunnen inbeelden dat ik zou voorstellen om banken te nationaliseren. Vanuit mijn liberale achtergrond is dat duidelijk een taboe. Nu pleit ik er zelf voor om Fortis tijdelijk in staatshanden te laten komen. Ik had al wel gehoord over nationalisaties in andere landen. Bijvoorbeeld in Zweden in de jaren negentig. Ik wist dus wel dat het bestond, maar dacht en hoopte dat het niet naar hier zou overwaaien. Een bedrijf nationaliseren is niet wenselijk, dacht ik begin dit jaar. Maar door de gebeurtenissen van het afgelopen jaar heb ik kunnen vaststellen dat het soms de best mogelijke oplossing is.
Paul De Grauwe, in De Standaard, 2 januari 2009
Ik heb dit jaar geleerd dat God niet groot is. Het boek “God is not great” (Christopher Hitchens) leerde me hoeveel maatschappelijke schade de wereldgodsdiensten kunnen aanrichten. Ik heb als atheïst of vrijzinnige altijd geleerd respect en begrip te hebben voor godsdiensten, maar daar begin ik nu op terug te komen. Het is waarschijnlijk verkeerd om onverdraagzaamheid te beantwoorden met onverdraagzaamheid. Maar persoonlijk denk ik dat religie misschien een veel groter probleem is dan we kunnen bevroeden.
Nic Balthazar, in De Standaard, 2 januari 2009
In België leeft bijna een kwart van de 65-plussers onder de armoedegrens. In Nederland is dat maar 6 procent.
De Standaard, 15 december 2008
Volgens de meest pessimistische studies zouden we tegen het jaar 2050 met 11, 7 miljard mensen zijn. In Afrika is de levensverwachting maar liefst 33 jaar korter dan in rijke landen. En als de economische groei van China en India doorzet, dan zullen de CO2-concentraties in de atmosfeer tegen 2050 verdubbelen, met een catastrofale klimaatverandering tot gevolg.
Humo, 23 december 2008
Zo’ 40 procent van de 6,5 miljard mensen op de wereld leeft in armoede (en dat cijfer is gestegen van 36 procent in 1981), een zesde – 877 miljoen- leeft in extreme armoede (3 procent meer dan 1981). De grootste mislukking is Afrika, waar het percentage van de bevolking dat in extreme armoede leeft is toegenomen van 41,6 in 1981 naar 46,9 in 2001. Gegeven de groeiende Afrikaanse bevolking betekent dit dat het aantal mensen dat in extreme armoede leeft bijna verdubbeld is, van 164 miljoen naar 316 miljoen.
J. Stiglitz, Eerlijke globalisering, p. 30
Maar we hebben vooral overheidsbanken en coöperatieve banken nodig, die niet speculeren maar zich concentreren op gezonde spaar- en kredietactiviteiten. In de media en zeker in politieke kringen blijft iedereen maar herhalen dat we niet anders kunnen dan met privébanken werken. Ik vraag mij af waarom? Tot 15 jaar geleden hadden wij wel overheidsbanken en die presteerden zeer goed. De grote banken die in de plaats zijn gekomen, Dexia en Fortis, scoren op geen enkel criterium beter. De ASLK en het Gemeentekrediet waren winstgevend en vooral hun maatschappelijke winst was veel hoger. Iedereen kon bij hen terecht en ze waren veel minder opgejaagd om op onze rug snel winst te maken. We waren ook veel meer tevreden over hun dienstverlening. Die banken waren van ons.
Dirk Barrez, in Raak december 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten