
Cuba blijft intrigeren en…polariseren. Je bent er voor of je bent er tegen. Je vindt dat het uitzonderlijke verdiensten heeft of je doet smalend over een dictatuur waar de individuele vrijheid en creativiteit aan banden wordt gelegd. Tuur Vanempten merkte vroeger reeds op dat Cuba ‘noch de hemel noch de hel is’ maar dat het Cubaanse model een fascinerend experiment is van een samenlevingsopbouw waarbij solidariteit en (her)verdelende rechtvaardigheid de hoogste prioriteit genieten. Hoe is dat experiment tot stand gekomen en wat is de drijvende kracht die dat proces heeft gestuurd? Lees verder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten