Staatsmanschap
Politiek is een kwestie van
vertrouwen, is de boodschap
vlak voor de verkiezingen.
Nadien wordt het een kwestie
van misbruik en vertrouwen.
Slechts wie dat aan het volk
verkopen kan, heeft verstand
van politiek.
Politiek is de kunst van het
mogelijke.
Met onze vertrouwensman zal ook
dat veranderen. Met hem
worden de cirkels vierkanten,
de aandeelhouders kleine spaarders,
de werklozen uitbuiters.
De krisis heet normale toestand.
En al de rest is avontuur.
Regeren vereist moed, aldus
onze vertrouwensman.
Met hem zal alles anders
blijven. Hij kan ons
niets beloven, maar
vraagt offers.
Stefaan Van Den Bremt
Que faire?
Op een middag verscheen hij in de stad,
het gezicht bleek, de jas versleten,
als teruggekeerd uit het graf.
Wij stonden opzij, wat verlegen,
bang dat hij opnieuw zou gaan preken.
Wij hadden een baan en weinig tijd,
maar waren zijn leerlingen geweest,
lang geleden. Dus bang voor verraad,
sloegen wij hem op de schouder
en konden nog altijd de bijbel
citeren en spraken nog altijd de taal
van de opstand, het goot ideaal.
(alsof hij nooit dood was gegaan.)
En tikten met spijtige vingers
op onze horloges, opgelucht
dat hij zweeg, ons nauwelijks herkende.
’s Avonds in de kroeg, de hele bende.
Peter botste hem na (goddelijk):
voorwaar, voorwaar…
Het werd laat,
de zon kwam al op.
Een van ons imiteerde een haan.
Charles Ducal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten