Het gevaar Bolkestein.

D. Van de Velde

Het ultra-liberalisme in Europa door vakbondsprotest gemuilkorfd.

Net zoals alle politieke partijen (we houden even geen rekening met extreemrechts) zijn ook de drie grote vakbonden vurige voorstanders van meer Europese samenwerking. Het is een visie die al dateert van tijdens de tweede wereldoorlog. Europese eenheid zou oorlog op ons continent onmogelijk maken, dacht men niet ten onrechte. Voor de vakbonden komt daar nog bij dat internationale solidariteit en samenwerking iedere rechtgeaarde syndicalist in de genen gebakken zit. ...

Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).

Bolkesteinrichtlijn

Van generatiepact naar competitiviteitspact of ... langer werken voor minder loon!

Redactie

Met de acties op 8 december 2005 stierf het protest tegen het
generatiepact een stille dood. Dat is ook niet moeilijk als je in Brandpunt, het ledenblad van COC, leest dat volgens Luc Cortebeeck al “wie het hele proces heeft meegemaakt, die lange weg die we afgelegd hebben, tevreden is over wat er bereikt is, met name het maximale” (Brandpunt december 2005). Maar hoe kan je tevreden zijn als je weet dat de overgrote meerderheid van beide vakbonden tot en met de laatste versie van het generatiepact heeft verworpen omwille van de definitieve optrekking van de brugpensioenleeftijd, het probleem van de gelijkgestelde periodes en de zware beroepen, de beschikbaarheid van ouderen na herstructureringen, de nauwelijks verdoken aanval op de opzegtermijnen der bedienden, het feitelijk ontbreken van echte tewerkstellingsmaatregelen voor jongeren en de totaal onvoldoende voorstellen voor een structurele alternatieve financiering van de sociale zekerheid. Wie zegt dat hij tevreden is met het behaalde resultaat, zelfs wanneer hij denkt dat er echt niet meer inzat, die geeft een kaakslag aan de vele tienduizenden militanten die zich maandenlang hebben verzet tegen deze keiharde aanval op onze welvaartsstaat.

Zonder het akkoord van de vakbonden werd het generatiepact op 15 december goedgekeurd in de kamer.
De meerderheid stemde voor, enkel Ecolo stemde tegen en de overige oppositiepartijen (CD&V/N-VA, CDH én Vlaams Blok) onthielden zich. Dat laatste zegt al iets want Vlaams Blok heeft de gewoonte om per definitie bij alles wat van de regering komt tegen te stemmen. Maar deze keer vond het Vlaams Blok heel wat positieve punten in het generatiepact. Maar ook voor CD&V/N-VA en CDH, die zich nu vòòr de gemeenteraadsverkiezingen om tactische reden gedeisd houden, gingen de maatregelen eerder niet ver genoeg.

Volledige tekst van dit artikel... KLIK HIER

MARIA VINDEVOGHEL DIENT GEREINTEGREERD TE WORDEN !

Paul Vanhooren

VBO en UNIZO :Waarom zou de buitensporige bescherming van vakbondsvertegenwoordigers onaantastbaar moeten blijven?

In een oproep van ACV-verbondssecretaris Guy Tordeur lezen we:

Beste vrienden,

Al te vaak moeten we vaststellen dat de bestaande bescherming van de vakbondsafgevaardigden niet belet dat werkgevers delegees intimideren, discrimineren en aan de deur zetten.
Er beweegt echter de laatste tijd iets in deze materie.
De veroordeling van Flightcare in de zaak van Maria Vindevoghel haalde uitgebreid de media.
Vele militanten kunnen niet begrijpen/aanvaarden dat Maria wel voor de 100% in het gelijk wordt gesteld, maar toch haar job niet terugkrijgt. Begin deze maand stapten meer dan 2.000 betogers op in Gent in een ABVV-betoging voor een betere bescherming, waaronder ook enkele SP.A-kopstukken.

Daarom organiseerde het ACV op 8 maart in Zaventem een betoging voor een échte bescherming van de delegees.

Want wij zijn van mening dat we ons in dit dossier niet in het defensief mogen laten dringen.

Op radio en TV kwam op maandag 6 februari het bericht: "Maria Vindevoghel is onrechtmatig ontslagen!"
Dit had de arbeidsrechtbank van Brussel beslist.
Het gaat dus om een onterechte en bedrieglijke afdanking door Flightcare.
Maria noemt het een morele overwinning en een succes op basis van de antidiscriminatiewet.
Ook Luc Cortebeeck verheugt zich in Visie van 10 februari over de uitspraak en vindt dat de bescherming van vakbondsafgevaardigden absoluut onvoldoende is.

We mogen toch hopen dat nu ACV en ABVV samen de reïntegratie van Maria op de luchthaven als een breekpunt zullen beschouwen.

Actiebereidheid zal wel nodig zijn als we lezen dat Karel Van Eetvelt van Unizo en Pieter Timmermans van VBO in een gemeenschappelijk artikel in De Standaard van 21 februari verklaren: "Waarom zou de buitensporige bescherming van vakbondsvertegenwoordigers onaantastbaar moeten blijven?"

Deze oorlogsverklaring aan alle delegees van ACV en ABVV is duidelijk genoeg en kan niet met brave naïviteit beantwoord worden.
Iedereen dient dan ook zijn verantwoordelijkheid te nemen: propagandisten, militanten en afgevaardigden, maar ook de leiding van centrales en verbonden en van de nationale federaties van beide grote vakorganisaties.

De manifestatie pro Maria van woensdag 8 maart geeft aan hoe belangrijk het is om zowel een sluitende beschermingsverbetering als de reïntegratie van Maria op korte termijn af te dwingen.

Men mag gerust stellen dat de toekomst van onze vakbonden afhangt van de reële bescherming van de delegees. Ze mogen niet dulden dat ze door toegeeflijkheid riskeren in hun bestaan bedreigd te worden.

Studielectuur:

• De ontslagbescherming van de werknemersafgevaardigde in een Europees rechtsvergelijkend perspectief. Ilse Roosens, Universiteit Antwerpen.


• Syndicale afvaardiging of de sociale tegenmacht in de onderneming: knelpunten i.v.m. het statuut.Marc Rigaux Universiteit Antwerpen, Patrick Humblet Rijksuniversiteit Gent, Filip Dorssemont Universiteit Antwerpen en Anne Van Regenmortel Universiteit Antwerpen en Vrije Universiteit Brussel.

Ford-Genk discrimineert

Pros Vandebroeck

Raymond Vanderlooy.

Eind 2003 riep de directie van
Ford-Genk de vakbonden samen en deelde hen mee dat er een herstructurering zou komen. De productie van de Ford “Transit” zou overgeheveld worden naar Turkije . Nochtans had Ford nog in 2002 beloofd dat bij een vertrek van de Transit er voor 900 miljoen euro nieuwe investeringen zouden komen. Dit gebeurde echter niet.

Ronny Alders en Peter Aerts zijn twee arbeiders die hun verhaal willen vertellen over wat hun overkomen is op Ford en hoe ze erover denken.

Beweging : Hoe kijk je terug op hetgeen op Ford is gebeurd ?

Ronny : Ik heb 25 jaar op Ford gewerkt. Voor een kwajongensstreek werd ik drie keer gestraft. Wij hadden een “ketsbommetje” naar iemand gegooid. ...

Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).

Coca-Cola manifestatie Parijs

Dirk Clauwaert

Onder een waterzonnetje, Parijs, 6 februari 2006. Dezelfde dag van de uitspraak op het proces Maria Vindevoghel in Brussel. Wij, Belgische werknemers en syndicalisten van
Coca-Cola , stappen in de late voormiddag te Parijs uit de autocar en strekken onze ledematen. ...

Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).

Of surf naar de ACV-blog van Coca-Cola-Gent waar deze deze tekst eerder en intergraal verscheen.

Een progressief front

Peter Vanhooren

Een progressief front in de regio Kontich – Mortsel – Hove – Aartselaar – Edegem – Lint – Ranst.

Café D’Ekster in Kontich is nog een echte bruine kroeg. Naast een aantrekkingspool voor jongeren en de meer progressieve denkers, is het ook het plaatselijke hoofdkwartier van Spirit. Zo komt het dat een groot deel van de gesprekken tussen SP.a, Spirit en Groen binnen de muren van D’Ekster gevoerd zijn. Zo komt het ook dat de aanpalende zaal op zondag 26 februari groot volk mocht ontvangen om de progressieve kartels van niet minder dan 7 gemeenten uit de regio aan de pers voor te stellen. De presentatie was in handen van Ingrid Pira en Bob De Richter.

De koplopers

In Kontich kwam er in de aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 en op initiatief van het ACW reeds een progressieve samenwerking tot stand. SP, VU-ID, ACW en enkele onafhankelijken trokken toen samen naar de verkiezingen onder de naam ‘Appel’. Voor Agalev, aanvankelijk ook bij de gesprekken betrokken, was het water toen nog wat te diep.
In de gemeente Hove kende men reeds sinds 1994 ‘Hove Beweegt’. SP, Agalev en een groep onafhankelijken trokken onder die naam naar de kiezer. En met succes.

Het peloton

Ondertussen is er al heel wat water door de Schelde gevloeid: na de politieke opdoffer van Agalev in 2003 veranderde het zijn naam in Groen!, de VU explodeerde en het ACW pleitte op het jongste congres opnieuw voor progressieve samenwerking over de partijgrenzen heen.
De voorbeelden van Kontich en Hove kregen navolging in een aantal omliggende gemeenten in wat een Antwerpenaar wel eens de ‘Antwerpse zuidrand’ noemt.

Steun van bovenaf !

Op zondag 26 februari zakten Kathleen Van Brempt, Geert Lambert en Mieke Vogels af naar D’Ekster om de kartels voor te stellen die in oktober 2006 in 7 gemeenten naar de gemeenteraadsverkiezingen trekken. Hun aanwezigheid en steun had ook een grote symbolische waarde en betekende voor de vele aanwezigen een broodnodige schouderklop na niet altijd gemakkelijke gesprekken. In Kontich, Aartselaar, Edegem, Lint, Hove, Mortsel en Ranst kan de kiezer zijn stem geven aan één progressieve éénheidslijst die SP.a-Spirit-Groen! gedoopt werd.
Eén van de doelstellingen is – en dat steken de diverse partners niet onder stoelen of banken – om de rechts-conservatieve meerderheden van CD&V en VLD in de verschillende gemeenten te breken. En dit kan elk rechtgeaard ACW-militant alleen maar toejuichen.

KRITISCHE KIJK OP DE MILLENNIUMDOELSTELLINGEN

Julien Hanoulle

Omer Mommaerts

Een gesprek met Eddy Maes, medewerker bij
11.11.11 en tevens actief in de antiracistische beweging ‘Objectief’.

Beweging: Eddy, wat denk jij van deze millenniumdoelstellingen?

Eddy Maes: Feitelijk zijn ze een afgezwakte vorm van eerdere beloften tijdens vroegere conferenties.
Goed eraan is dat het engagement concreter is dan de vroegere vage beloftes en dus meer tastbaar. Vanuit deze wetenschap zijn de doelstellingen dan ook meer mobiliserend. Ze zijn immers perfect te koppelen aan de problematiek van de ontwikkelingssamenwerking. ...

Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).

Er loopt een petitie, een ‘verzoekschrift’ aan de Belgische overheid, onder het motto ‘2015 de tijd loopt’. Met dat verzoekschrift willen we druk uitoefenen op de overheid om de doelstellingen te realiseren. Exemplaren ervan zijn beschikbaar bij 11.11.11, bij Wereldsolidariteit, in Wereldwinkels, enz….

Je kan dit verzoekschrift ook invullen via www.detijdloopt.be

BOEKBESPREKING

Jef Mariën

De arconauten: ten hemel opgenomen

Didier verbruggen schreef met ‘De uitverkoop van het ACW: een verhaal van geld en idealen’ een prachtig boek. De Standaard bracht een korte recensie op vrijdag 20 januari. Wij vonden het boek en lazen het voor u.

De auteur borstelt met verve een goed portret van de industriële revolutie, de doffe ellende die daar bij hoort en de opkomst van het socialisme. Vervolgens beschrijft hij de opkomst van het syndicalisme en van de coöperatieve ondernemingen, tot aan WO I vooral een zaak van de socialisten. Anseele en de Vooruit passeren de revue. En ook de katholieke reactie natuurlijk. Daar had men het knap moeilijk met het succes van de linkse vijand. Voor de katholieken zal de encycliek Rerum Novarum van ontzettend belang zijn, maar ook aan de Gentse Anti-socialistische Katoenwerkersverbond en de eerste spaarkassen wordt aandacht besteed.

Na WO I zou de katholieke ‘muis’ tot een ‘mammoet’ uitgroeien. De beweging wordt gestructureerd en het ACV en de LCM worden gaandeweg au sérieux genomen. In 1921 wordt het ACW gesticht. In 1924 wordt de Belgische Arbeiderscoöperatie (BAC) in het leven geroepen. In 1925 zal de voorloper van Bacob het levenslicht zien: de CV Spaarbank der christelijke Werklieden. In 1929 wordt de NV Centrale Volksverzekering opgericht, de voorloper van DVV (De Volksverzekering). De Spaarbank zal in 1935 worden omgevormd tot: BAC/Centrale Depositokas. Eveneens in 1935 komt het Landelijk Verbond der Christelijke Coöperaties (LVCC, ook groep C genoemd) tot stand. Het huis met vele kamers is groot geworden en staat op stevige fundamenten. Na WO II , aldus de auteur, ontpopt de mammoet zich geleidelijk tot ‘de mammon’.

Na WO II ...

Volledige tekst van dit artikel... (nog te bespreken hoe te verkrijgen).

Didier Verbruggen, De uitverkoop van het ACW: een verhaal van geld en idealen. Roeselare: Roelarta Books, 2005, 264 p. (21,90 €)

Woorden die spreken

“In de vorige eeuw hebben we sociale achteruitgang kunnen keren door herverdeling naar draagkracht en door het afdwingen van een krachtig sociaal zekerheidssysteem. Ook toen werden die eisen als ‘onbetaalbaar’ en ‘dodelijk voor de concurrentiepositie’ van de hand gewezen. Nu de globalisering alle grenzen en beschermingssystemen ondermijnt, komt het erop aan die krachttoer op Europees en zelfs op wereldvlak te herhalen. Het lijkt onbegonnen werk maar we hebben weinig keuze en als je wat beter toekijkt, merk je dat in heel Europa en over de hele wereld gewone mensen bezig zijn de loon- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen waar we samen recht op hebben.”

Koen Steel, Raak, februari 2006.

“De Verenigde Staten hebben geprobeerd om elke verwijzing naar de milleniumdoelstellingen uit de slottekst van de V.N. Milleniumtop in september 2005 te halen. Dankzij het verzet van de wereldwijde civiele samenleving en van heel veel regeringen moesten de V.S. bakzeil halen. Vooral Afrikaanse regeringen lieten er geen twijfel over bestaan dat ze mordicus vasthielden aan de MDG’s. De V.S. maakten uiteindelijk een draai van 180 graden.”

Jeffrey Sachs, auteur van “Het einde van de armoede.” In MO van februari 2006.

GEMIDDELD BELONINGSPAKKET PER JAAR VAN
EEN CEO IN EEN BEDRIJF
MET EEN OMZET VAN 420 000 Euro.

V.S.: ………………………………….1 818 584 €

Zwiterland: ………………………….1 168 371 €

Frankrijk: ………………………...…1 009 816 €

Gr. Brittannië: ……………………..…995 360 €

Duitsland: ……………………………..992 299 €

Italië: ……………………………….....955 367 €

Singapore: …………………………....867 962 €

Mexico: ……………………………….841 991 €

België: ………………………………...829 416 €

Zuid-Afrika: ……………………….....825 668 €

Bron: DS infografiek.

Vreemdelingen in België en Vlaanderen.

Op 1 januari 2004 telde ons land 860 287 vreemdelingen, 8,3% van de totale bevolking van 10 396 421. Daarnaast telde men in ons land nog eens zo’n 600 000 genaturaliseerde immigranten, 5,8% van de bevolking.

De Italianen vormen de grootste groep vreemdelingen in ons land (190 792), gevolgd door de Fransen (111 146) en de Nederlanders (92 561). Samen met de Duitsers zijn ze goed voor de helft van alle buitenlanders in België. Vreemdelingen afkomstig uit alle EU-landen samen maken twee derde uit van alle vreemdelingen. In ons land verblijven verder 90 642 Marokkanen, en 45 866 Turken, samen goed voor zo’n 16% van alle vreeemdelingen in ons land en 1,32% van de totale bevolking in België. (cijfers 1/1/2002)

In Vlaanderen vormen vreemdelingen (4,6%) en tot Belg genaturaliseerden (3,3%) samen bijna 8% van de totale bevolking. De met afstand grootste groep vreemdelingen zijn de Nederlanders met bijna 81 000, zowat 29% van alle vreemdelingen in Vlaanderen. De Marokkanen zijn goed voor iets meer dan 29 000 (bijna 11% van de vreemdelingen in Vlaanderen) en de Turken voor iets meer dan 21 000 (bijna 8%).

Raak, maart 2006.

Frans Masereel 1889 – 1972.

Een leven van engagement.

“Ik heb niet het gevoelen dat ik een directe boodschap moet brengen. Maar als ik ideeën heb, dan tracht ik die uit te drukken zo goed als ik kan. En, van tijd tot tijd, kunnen die ideeën inderdaad als boodschappen dienen. Maar dat is niet mijn vertrekpunt. Ik geloof niet dat ik een profeet ben, noch dat ik voldoende wijs ben om mij toe te laten boodschappen te brengen. Nochtans werden tal van mijn werken geïnterpreteerd als boodschappen.Ik ben erdoor geraakt en dat doet mij plezier, omdat als ik werkelijk waardevolle boodschappen zou kunnen brengen, dan denk ik dat ik dat met veel genoegen zou doen.”. Frans Masereel.

“Als alles vernietigd zou zijn, alle boeken, alle monumenten, alle foto’s, alle schilderijen, alle nieuws, alle beschrijvingen, en als niets zou overblijven dan de houtsneden die Masereel de laatste tien jaar gemaakt heeft, dan zou men dankzij die kunstwerken de wereld van vandaag kunnen reconstrueren.” Stefan Zweig. (Nobelprijs literatuur).

“Son art loyal de représentation, enraciné dans le réel quotidien, puise ses thèmes dans le foisonnement de la vie des hommes et de l’univers: des plaisirs et des peines, des malices, des facéties, expériences et folies, de la paille et du foin, des figues et du raisin, des fruits verts, des fruits doux, des roses et des gratte-culs, des choses vues, lues, sues, eues et vécues.” Romain Rolland.

(“Zijn eerlijke kunst om iets weer te geven, geworteld in de dagelijkse realiteit, put de thema’s uit de overvloed van het leven van de mensen en van het universum: van vreugde en verdriet, van grappen, ervaringen en dwaasheden, van stro en van hooi, van vijgen en druiven, van groene vruchten en zoete, van rozen en rozenbottels, van zaken die hij gezien heeft, gelezen, geweten, gehad heeft en geleefd.”)

“Was gut gemacht ist, scheint leicht gemacht zu sein.” Goethe.

Frans Buyens, de welbekende cineast en vriend van Frans Masereel, heeft drie fims over hem gedraaid. Ze zijn gerestaureerd en op één DVD verschenen.

Te bestellen: kelly@option-av.be : 26 €.

Ook te koop in sommige winkels: 25 €

Info tel: 02-6876309.

Tentoonstelling: Masereel en de kleur.

Tot 2 april 2006: in de Koningin Fabiolazaal, Jezusstraat 28 2000 Antwerpen.

Behalve ’s maandags alle dagen open van 10 tot 17 uur.